Gespartel in The Blue Hole

Na 2 nachten in een leuk hotel op een mooie locatie aan het Izabalmeer (Rio Dulce) zijn we doorgereden naar Sayaxché. Ons guesthouse was alleen per boot bereikbaar en die lag al op ons te wachten. We werden vol enthousiasme ontvangen door de eigenaar van het guesthouse: Julian. Nadat ik me had voorgesteld sprak hij me constant aan met “señorita Bianca”. Dit werd voor de rest van de reis m’n bijnaam in de groep.

Onderweg smeerde hij voor de hele groep boterhammen met ham en kaas en praatte hij honderduit. In het Spaans uiteraard dus behalve Renee, Mirjam en verstond niemand er wat van.

Bij z’n guesthouse – dat nog maar nét boven water bleek te staan - hebben we de bagage gedropt en zijn we weer op de boot gestapt om naar Aguateca te gaan. De reis duurde véél korter dan het draaiboek vermeldde en dit had alles met de waterstand te maken. Die stond zo hoog dat we veel doorsteekjes konden maken op plekken waar normaliter gewoon land hoorde te zijn. Met veel theatrale gebaren loodste Julian de bootsman langs boomstronken en andere riskante ondiepe stukken. Tot vermaak van de hele groep maakte hij er een mooie voorstelling van terwijl we allemaal al lang hadden gezien dat de route gewoon gemarkeerd was met lege Petflesjes die in de bomen geknoopt waren. Erg grappig.

Het avondeten en de overnachting waren supergezellig en veel te snel moesten we weer afscheid nemen van deze gastvrije mensen. Terug bij de bus nam Julian met een stevige omhelzing en handdruk afscheid van de hele groep. Wat een innemende man; echt geweldig.

In Flores had de groep gelegenheid om te lunchen zodat ik een bus voor het traject Belize-stad – Bacalar kon regelen. Hier had ik dus die stapel Dollars voor nodig die ik in Antigua met grote moeite verworven had. ’t Was alles bij elkaar een aardig bedrag waar ik mee op zak liep en ik was wel blij dat ik ervan af was.

’s Middags hebben we ons geïnstalleerd in ons hotel dat op loopafstand van de entree van Tikal lag. Een voordeel voor de groep omdat je zo het park in loopt; een nadeel voor de reisbegeleider omdat er verder niets anders te doen is. Dus dan toch maar het park in; maar da’s geen straf. Tikal is wel waanzinnig mooi; niet alleen vanwege de archeologische sites maar ook vanwege het oerwoud waar het in ligt. Het grote verschil met 10 jaar geleden……? Je mag bijna nergens meer opklauteren! Dat is sowieso erg veranderd op al die sites. Ik kan ’t me wel voorstellen hoor……. Ter bescherming van de ruines en van de toeristen die er toch een aantal keren vanaf gekletterd zijn. En ALS je eenmaal gaat rollen vanaf zo’n steile stap kom je echt pas op de grond weer tot stilstand! Ik ben wel blij dat ik het allemaal nog wel heb kunnen doen.

Na Tikal was het enige “nieuwe” land aan de beurt; Belize! Ik was daar nog nooit geweest en had er dus extra veel zin in. Nadat we in Belize Stad afscheid hadden genomen van chauffeur Byron zijn we met een snelle speedboot naar het eiland Caye Caulker gevaren. In dit Caribisch stukje heeft iedereen 2 volle dagen heerlijk kunnen relaxen. Bijkomend voordeel voor de groep: de voertaal is hier Engels!

Ik heb m’n kans gegrepen en ben beide dagen gaan duiken. De eerste dag naar het beroemde Blue Hole; een onderwatergrot met een diepte van 100 m. Omdat ‘t er vanuit de lucht helemáál spectaculair uitziet heb ik maar fff een fotootje van internet geleend. Zo diep zijn wij uiteraard niet gegaan. Ik ben “slechts” op 40 m. geweest; m’n diepste duik tot nu toe. Een speciale duik vanwege de (beroemde) locatie, de kalksteenformaties en de schimmen van grote haaien die we een stuk dieper rond zagen cirkelen.

Helaas was het we een slechte duikschool die totaal onverantwoord te werk ging. Met alleen een Open Water Brevet mag je maar tot 15m dus daar zitten ze al fout. Als het dan tenminste nog ERVAREN Open Water duikers waren geweest…….. maar zelfs dat niet. Het was overduidelijk dat ze een groep BEGINNENDE duikers bij zich hadden; die waren zo ongelooflijk aan het spartelen. Op deze diepte gebruik je normaal al veel lucht maar zij waren er binnen 10 minuten al doorheen!
Mooie duik, maar deze duikschool (Big Fish) is niet voor herhaling vatbaar!

Dag 2 ben ik gaan ontbijten bij Amor y Café. En wie blijkt de eigenaresse te zijn……….. Mika! Ooit mijn reisbegeleidster in Marokko, vaste medewerker van The Juicy Sisters op de Parade en nu blijkt ze op Caye Caulker te wonen. Echt een supergaaf weerzien!

De rest van die dag ben ik met Belize Diving Centre gaan duiken en die deden alles volgens het boekje. En ’t leuke was………… ik kreeg de duiken nog gratis ook! Dat is me nog nooit overkomen! Ik wilde ze sowieso al in het draaiboek vermelden want ’t waren ook superaardige lui maar nu gaan ze er helemaal in!

Wat het duiken zelf betreft………. Het is het één na grootste koraalrif ter wereld. Héél mooi, maar eerlijk gezegd niet mooier dan de Rode Zee die lekker “dicht bij” huis ligt. Daar zie je gewoon véél meer leven onder water.

Maarrrrrr…… dit kan ik ook weer op m’n lijstje bijschrijven! En……… m’n logboek is nu VOL. Dit logboekje stamde nog uit 1995 toen ik in Barbados m’n duikbrevet heb gehaald. We zijn nu 13 jaar verder en ondertussen heb ik m’n duikfrequentie aardig opgevoerd.
Ik heb meteen maar een nieuwe gekocht als een bruikbaar souvenir uit Belize. Ik ben benieuwd hoeveel jaar ik met deze kan doen!