Afscheid in het kwadraat

De laatste dag in Cuzco zijn er volop souvenirs ingeslagen en ’s avonds hebben we gezellig gegeten bij Tres Mundos; een restaurant met een internationale keuken. De (Nederlandse) eigenaar verraste ons met een echt Nederlands voorafje: bitterballen!!! Eigenlijk te erg voor woorden maar eerlijk gezegd ook wel heel lekker na 2 maanden Peru ;-)

Het was een gezellige laatste avond waarin we de hele reis uitgebreid hebben geëvalueerd. Alle hoogte- en “diepte”punten zijn de revue gepasseerd en dan blijkt toch maar weer hoe persoonlijk ieders beleving kan zijn.

Bas B. heeft namens de hele groep een leuke toespraak voor Grote Smurf (zoals ik al de hele reis genoemd wordt) gehouden. Naast de fooi heb ik een heel boekje met persoonlijke bedankjes gekregen; echt super leuk!

De volgende ochtend moesten we al om 6.00 uur op het vliegveld zijn. Na een korte vlucht op Lima waren er nog aardig wat uurtjes te overbruggen voordat de vlucht naar Amsterdam vertrok. Toch koos iedereen ervoor om die op het vliegveld door te brengen.

Ik had daar niet zo’n trek in. In Cuzco had ik Annette ontmoet (Sawadee collega). Met z’n tweeën hebben we een taxi naar het hotel van de locale agent in Lima gepakt en daar op ons gemakkie alle administratie afgemaakt en natuuuuuuuuurlijk uitgebreid over onze groepen gepraat. Zij had echt “a hell of a Group” gehad; wat een verschil met de mijne zeg!

In de loop van de middag ben ik terug gegaan naar het vliegveld om afscheid te nemen. Jammer wel. Dit was echt een supergroep. Op sommige momenten best kritisch maar ook zoveel humor, super sociaal en echt enthousiast dat die kritiek me helemaal niets meer doet. We hebben bijna iedere avond met z’n allen gegeten. Als we niet compleet waren kwam dat door ziekte van één of meerderen. Ik ga ze missen!

Na het afscheid heeft Celia me van het vliegveld opgehaald. In haar huis werd ik – letterlijk – met open armen ontvangen. Broers, (schoon)zussen, neven en nichten kwamen allemaal langs. Ze woont in een groot huis vlakbij het vliegveld. Ooit gebouwd door haar vader, later steeds een stukje verder uit- of opgebouwd zodat de hele familie bij elkaar woont. Het is een eenvoudig huis, de inrichting lijkt op een verzameling van tweede handswinkeltjes en de indeling is – met Nederlandse ogen bekeken – heel vreemd. Maar ’t voelde alsof ik in een warm nest terecht was gekomen.

Ik had al eens geschreven dat de Peruanen veel eten en dat blijken ze van hun gasten ook te verwachten. Ik ben onderweg ook wel wat kilootjes kwijtgeraakt en dat was goed te zien. Daar moest wat aan gedaan worden! Ik ben volgestopt met allerlei lokale lekkernijen en moest ze er echt van weerhouden om me niet nog meer voor te zetten.

’s Avonds zijn we met de gepimpte auto van broerlief de stad ingegaan. Ik moet bekennen dat ik ’t eerst zo gehate Lima met andere ogen ben gaan bekijken. Er is zelfs een echt mooi koloniaal wijkje met gezellige restaurantjes: Barranco.

In eerste instantie baalde ik ervan dat ik hier nog een nachtje moest doorbrengen maar achteraf vind ik het gewoon jammer dat ik niet langer ben gebleven. De hele familie kwam de volgende dag afscheid van me nemen en een paar uur later zat ik met een leeg gevoel weer op de luchthaven.

2 vluchten en 7 uur later kwam ik in Cancun aan waar het lekker warm was maar helaas ook héél hard regende. Met bus en taxi ben ik naar het hotel gegaan en meteen gaan slapen.

Ik had maar één nachtje gereserveerd omdat de hotels erg duur zijn. 40 USD per nacht is een hoop geld als je maar 15 euro overblijfvergoeding krijgt! De enige betaalbare accommodaties zijn dorms wat inhoudt dat je op een soort zaal met stapelbedden slaapt en je je waardevolle spullen in een locker moet opbergen.

Dat heeft een hoop nadelen maar ook het grote voordeel dat je makkelijk andere mensen ontmoet. Dat gebeurde dus ook en gelukkig maar want anders had ik me stierlijk verveeld. Echt strandweer is het bijna niet geweest. Er was maar één dag zonder regen en toen heb ik samen met Raymon (Amerikaan die meestal in Cuba woont) op ’t strand doorgebracht. Verder gezellig rondgestruind met 2 Duitse backpacksters en veel tijd volgemaakt met (in)lezen, internetten en lekker eten.

Na 3 dagen kon ik inchecken in het groepshotel en had ik weer alle luxe die je je maar kunt bedenken: eigen kamer met TV, een echte kluis (voelt toch prettiger dan zo’n lockertje) en zelfs een zwembad waar ik de spaarzame zonne-uurtjes kon meepakken. Maar ’t is toch minder gezellig dan zo’n backpackers-hostel.

Tsja…… we zitten in het natte seizoen en dat is te merken. Ik ben benieuwd of we onderweg last veel last zullen hebben van al dat water…………………