Hereniging op Machu Picchu
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
13 Oktober 2008 | Peru, Aguas Calientes
De wandelaars vertrokken al om 6.00 uur maar toch was bijna iedereen er om ze uit te zwaaien en ze sterkte te wensen. Ze hadden tenslotte een pittige 4 daagse tocht voor de boeg.
Met de achterblijvers (Bas, Loes, Marjo en Jurriaan) zou ik volgens ’t draaiboek met het openbaar vervoer naar Urubamba moeten gaan. Het leek me echt helemaal niets om met z’n vijven ruim een uur in zo’n volgepakt combi-busje te rijden om vervolgens 2 volle dagen op een afgelegen locatie door te brengen.
Ik had voorgesteld om – eventueel met wat bijbetaling – privévervoer te regelen en onderweg gelijk wat bezienswaardigheden en een korte wandeling mee te pakken. Wel wat lastiger aan te prijzen aangezien ik dat stukje zelf ook niet kende maar het heeft echt perfect uitgepakt.
We hebben lekker rustig aangedaan, onderweg veel fotostops gemaakt en Inca site Moray bezocht; prachtige ronde terrassen waar de Inca’s door de verschillen in hoogte (en dus in temperatuur) veel verschillende gewassen konden verbouwen. Samen met een ingenieus uitgedacht irrigatiesysteem een super creatie waar de huidige bevolking nu nog steeds gebruik van maakt.
Het allermooiste van deze route kwam eigenlijk onverwacht direct na een scherpe bocht tevoorschijn: de Salineras; contrasterende (witte!) zouterrassen in en deels kaal en een deels extreem groen dal.
Na een korte wandeling zijn we weer in “onze” auto gestapt die ons naar onze buitengewoon luxe hotelkamers (eigenlijk huisjes) in Urubamba bracht. Daar hebben we ’s avonds bij kaarslicht en haardvuur heerlijk gegeten en gezellig zitten kaarten. Best een contrast met de trail-lopers die doodmoe in hun tentje op een veel te dun matrasje liggen ;-) Toch hebben we veel aan ze gedacht. Zeker toen het - in tegenstelling tot alle voorspellingen - iedere dag prima weer bleek te zijn.
De volgende middag is de groep rond Urubamba op de culturele toer gegaan. Ik ben lekker in de luxe achtergebleven. Zo vaak gebeurt het deze reis niet dat je helemaal je eigen gang kunt gaan. En…….. eindelijk eens een gunstig tijdstip om met het thuisfront te kunnen Skypen. Gelukkig waren er veel online; ik heb in totaal zo’n 3 uur bij zitten kletsen!
Lekker uitgerust dus en dat was best goed aangezien we weer twee lange dagen voor de boeg hadden. Eerst met de trein van 06.00 uur naar Aguas Calientes. Eigenlijk best belachelijk vroeg want zoveel is daar nou ook weer niet te beleven. De dag daarna met de eerste bus (weer om 06.00 uur) naar Machu Picchu omdat we de lopers officieel wilden binnenhalen. We hadden zelfs bloemen gekocht! ‘t Was echt een superleuke hereniging.
Na een uitgebreide rondleiding over het terrein kon iedereen z’n eigen gang gaan. Het enige waar ze op hoefden te letten was de vertrektijd van de trein. De kaartjes had ik al uitgedeeld. Alleen…….. Gerda had geen kaartje meer. Eerst beweerde ze dat ze ’t nooit gekregen had maar toen ik haar een voorbeeld liet zien kwam ’t haar toch wel heel bekend voor. We zijn meteen naar het bagagedepot van Machu Picchu gegaan en daar heeft ze d’r hele rugzak binnenste buiten gekeerd. Helaas zonder resultaat. Voordat we terug naar Aguas zouden gaan om één of ander noodscenario uit te denken wilde ik toch (héél eigenwijs) ook zelf nog even die tas checken. En jawel hoor…… ik viste het kaartje uit een apart vakje in haar rugzak waar ze zelf het bestaan niet leek te kennen.
Pfffff….. gelukkig maar; die trein terug naar Cuzco zit ECHT altijd vol!!
Zo konden we aan het einde van de middag alsnog allemaal met de trein mee. De treinreis duurde lang (4 uur) en iedereen was ’t dan ook goed zat toen we in Cuzco aankwamen. Geen puf meer om wat te ondernemen dus allemaal meteen naar bed!
Met de achterblijvers (Bas, Loes, Marjo en Jurriaan) zou ik volgens ’t draaiboek met het openbaar vervoer naar Urubamba moeten gaan. Het leek me echt helemaal niets om met z’n vijven ruim een uur in zo’n volgepakt combi-busje te rijden om vervolgens 2 volle dagen op een afgelegen locatie door te brengen.
Ik had voorgesteld om – eventueel met wat bijbetaling – privévervoer te regelen en onderweg gelijk wat bezienswaardigheden en een korte wandeling mee te pakken. Wel wat lastiger aan te prijzen aangezien ik dat stukje zelf ook niet kende maar het heeft echt perfect uitgepakt.
We hebben lekker rustig aangedaan, onderweg veel fotostops gemaakt en Inca site Moray bezocht; prachtige ronde terrassen waar de Inca’s door de verschillen in hoogte (en dus in temperatuur) veel verschillende gewassen konden verbouwen. Samen met een ingenieus uitgedacht irrigatiesysteem een super creatie waar de huidige bevolking nu nog steeds gebruik van maakt.
Het allermooiste van deze route kwam eigenlijk onverwacht direct na een scherpe bocht tevoorschijn: de Salineras; contrasterende (witte!) zouterrassen in en deels kaal en een deels extreem groen dal.
Na een korte wandeling zijn we weer in “onze” auto gestapt die ons naar onze buitengewoon luxe hotelkamers (eigenlijk huisjes) in Urubamba bracht. Daar hebben we ’s avonds bij kaarslicht en haardvuur heerlijk gegeten en gezellig zitten kaarten. Best een contrast met de trail-lopers die doodmoe in hun tentje op een veel te dun matrasje liggen ;-) Toch hebben we veel aan ze gedacht. Zeker toen het - in tegenstelling tot alle voorspellingen - iedere dag prima weer bleek te zijn.
De volgende middag is de groep rond Urubamba op de culturele toer gegaan. Ik ben lekker in de luxe achtergebleven. Zo vaak gebeurt het deze reis niet dat je helemaal je eigen gang kunt gaan. En…….. eindelijk eens een gunstig tijdstip om met het thuisfront te kunnen Skypen. Gelukkig waren er veel online; ik heb in totaal zo’n 3 uur bij zitten kletsen!
Lekker uitgerust dus en dat was best goed aangezien we weer twee lange dagen voor de boeg hadden. Eerst met de trein van 06.00 uur naar Aguas Calientes. Eigenlijk best belachelijk vroeg want zoveel is daar nou ook weer niet te beleven. De dag daarna met de eerste bus (weer om 06.00 uur) naar Machu Picchu omdat we de lopers officieel wilden binnenhalen. We hadden zelfs bloemen gekocht! ‘t Was echt een superleuke hereniging.
Na een uitgebreide rondleiding over het terrein kon iedereen z’n eigen gang gaan. Het enige waar ze op hoefden te letten was de vertrektijd van de trein. De kaartjes had ik al uitgedeeld. Alleen…….. Gerda had geen kaartje meer. Eerst beweerde ze dat ze ’t nooit gekregen had maar toen ik haar een voorbeeld liet zien kwam ’t haar toch wel heel bekend voor. We zijn meteen naar het bagagedepot van Machu Picchu gegaan en daar heeft ze d’r hele rugzak binnenste buiten gekeerd. Helaas zonder resultaat. Voordat we terug naar Aguas zouden gaan om één of ander noodscenario uit te denken wilde ik toch (héél eigenwijs) ook zelf nog even die tas checken. En jawel hoor…… ik viste het kaartje uit een apart vakje in haar rugzak waar ze zelf het bestaan niet leek te kennen.
Pfffff….. gelukkig maar; die trein terug naar Cuzco zit ECHT altijd vol!!
Zo konden we aan het einde van de middag alsnog allemaal met de trein mee. De treinreis duurde lang (4 uur) en iedereen was ’t dan ook goed zat toen we in Cuzco aankwamen. Geen puf meer om wat te ondernemen dus allemaal meteen naar bed!
-
23 Oktober 2008 - 06:48
Marie:
ik zou zo gerda kunnen zijn ! (gooide m'n treinretourtje gent in de prullebak na de heenreis waardoor ik voor de terugreis geen kaartje meer had)
lieve groetjes
marie -
23 Oktober 2008 - 19:24
Joke En Piet:
Hoi Bianca
Wij hebben in een keer je laatste 3 berichten gelezen dat was heel wat.
Het is knap dat je onder alle omstandigheden zichtbaar rustig blijft,het waren op de boot wel spannende momenten maar zo maak je nog is wat mee.
Wij vinden het erg leuk om je bevindingen te lezen.
Groetjes Joke en Piet -
23 Oktober 2008 - 21:35
Ma:
Weer allemaal onverwachte leuke uitstapjes gedaan.
GroetjesPa en Ma -
24 Oktober 2008 - 11:21
Daan:
he bianc
ik zag die foto van de groep, maar ze zien er niet echt jong uit (ik dacht gemiddeld 30), of haal ik nu twee reizen door elkaar? -
24 Oktober 2008 - 17:32
Wil Mens:
Hoi Bianc,
Heb je allemaal weer goed opgelost je zit niet gauw met de handen in het haar. Ik blijf je volgen spannend al die verhalen. -
25 Oktober 2008 - 13:03
Sjaak En Marian:
Ha Bianca
We hebben je reisverhalen gelezen. Spannend hoor. we hebben bewondering voor je. Goed hoor hoe jij alles weet aan te pakken.
We blijven je volgen.
groetjes sjaak en marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
