Rondje om de kerk?
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
14 December 2008 | Mexico, Palenque
Na Ruta Maya moest ik bijna 3 weken wachten voor de volgende groep arriveerde. Omdat ik inmiddels alweer 3 maanden onderweg was vond ik dat wel een mooi moment om – voor even – terug naar NL te gaan.
Ik vertrok een dag na de groep richting Schiphol en had een lange reis voor de boeg. Helaas voor mij géén rechtstreekse vlucht. Na een korte nacht in het groepshotel vertrok ik al om 5.00 ’s morgens met de taxi naar het vliegveld. Een vlucht van 2½ uur bracht me in Mexico Stad wat betekende dat ik eigenlijk alleen maar verder van huis was; je vliegt precies de andere kant op! 3 uur later vertrok m’n vlucht naar Madrid die totaal 11 uur duurde. Meestal kan ik aardig slapen in zo’n vliegtuig maar deze keer lukte dat echt niet en dan duurt het reizen echt LANG.
In Madrid werd de geplande 3 uur wachttijd bijna verdubbeld omdat we vanwege noodweer op Schiphol niet mochten vertrekken. ZO dicht bij huis en dan ZO lang rondhangen; pfffffff. Nog een stukkie van 2½ uur vliegen en daar was dan eindelijk Schiphol. Alles bij elkaar ben ik zo’n 26 uur onderweg geweest en ik heb geen oog dicht gedaan. Ik was dus best moe en heb die nacht meer dan klokkie rond geslapen.
2 weken in NL…… da’s best een mooie periode om fff met (bijna) iedereen bij te kletsen. ’t Voelt als een soort vakantie in eigen land; erg gezellig!
7 december brachten pa & ma me alweer naar Schiphol. Met Continental Airlines vloog ik in een “bescheiden” 13 uur via Houston terug naar Cancun waar ik werd opgehaald door Ron (de lokale agent). Terug bij het groepshotel eerst wat gegeten en snel m’n bed in gedoken.
De 2 dagen zonder groep heb ik relaxt aan ’t zwembad doorgebracht. Omdat ’t weer precies dezelfde reis wordt hoef ik - behalve het doorspreken van wat kleine details - verder niets voor te bereiden.
’t Is voor mij de allereerste keer dat ik precies dezelfde reis ga doen en ik ben erg benieuwd hoe dat gaat bevallen. Het draaiboek ken ik van voor tot achter en bij elk hotel en elke site heb ik nu een plaatje op m’n netvlies staan. Wat dat betreft is het véél makkelijker om er wat over te vertellen en hoef ik me niet meer in alles te verdiepen. Best relaxt.
Sommige reisbegeleiders begrijpen niet hoe ik dat vorig jaar allemaal gedaan heb. M’n eerste jaar als reisbegeleider en dan 6 reizen die allemaal totaal verschillend zijn; da’s toch best zwaar?
Dat is het zeker maar doordat je constant nieuwe dingen ziet en meemaakt vind ik het toch erg leuk. Ik ben (denk ik) niet het type reisbegeleider dat hetzelfde rondje eindeloos overnieuw kan doen; hoe relaxt het ook is. Dan werk ik liever wat harder ;-)
Maarrrrrr….. het kan niet altijd feest zijn en bovendien weet je pas zeker hoe ’t is als je het echt ondervonden hebt. Misschien is het stiekem toch leuk om wat plaatsen aan de andere kant van de wereld als je broekzak te kennen en daar steeds meer mensen te leren kennen.
Of zou ’t toch als “een rondje om de kerk” voelen? Over ’n maand weet ik ‘t…….
Na 2 dagen luieren was er weer werk aan de winkel. Een erg klein groepje deze keer: slechts 8 man. Ze kwamen met 2 verschillende vluchten aan. De eerste helft was sneller door alle controles heen dan ik had verwacht en die trof ik al in het hotel vóór ik zelf naar het vliegveld vertrok. De andere vier landde 2 uur later ook.
Het hotel had net die avond een officiële (her)opening gepland omdat de voorgevel was opgeknapt en van prachtige Maya-schilderingen was voorzien. Dat werd in stijl gevierd. Overal liepen prachtig uitgedoste “maya’s” rond. Er werd gedansd en muziek gemaakt. Da’s toch een leuke binnenkomer als je net in een land arriveert! De kennismaking en briefing verliepen hierdoor echter uitermate rommelig.
Groep 1 stond al buiten tussen het publiek toen groep 2 arriveerde. Ik heb de rest ook maar mee naar buiten genomen en één voor één aan de anderen voorgesteld. Dat was best fff zoeken; maar goed dat ’t een klein groepje is!
De dagen daarna hebben we de eerste sites bezocht: Chitzen Itza en Uxmal. Omdat ik ’t nu echt wel gezien heb ben ik dit keer niet meer mee naar binnen gegaan en heb me bij de groep wachtende locale chauffeurs gevoegd. Best gezellig maar ’t wachten duurt toch lang. Gelukkig maar dat ’t alleen aan ’t begin van de reis gebeurt dat we ONDERWEG sites meepakken.
We hebben overnacht in de sfeervolle koloniale stadjes Merida en het kleurige Campeche waar klaarblijkelijk een soort van welstandscommissie heeft bepaald dat je je voorgevel nooit dezelfde kleur als die van je buurman mag geven. De straten zien er hierdoor erg vrolijk uit. Vorige reis had ik door het ziekenhuis&gipsenbenen-gedoe geen gelegenheid gehad om hier even rond te struinen dus daar heb ik nu uitgebreid de tijd voor genomen.
Onderweg wel vreemde taferelen waargenomen: Hardlopers en fietsers die langs de eindeloze, rechte wegen een portret van de maagd van Guadelupe meesjouwen. Het blijkt een jaarlijks terugkerend gebruik te zijn dat met een soort boetedoening te maken heeft. Ze leggen in 2 dagen een afstand van zo’n 200 km af waarbij een volgwagen met vrienden en/of familie ze luid toeterend aanmoedigt en voor eten, drinken en fietsreparaties zorgt. Sommige portretten zijn echt belachelijk groot waardoor het echte windvangers worden. Zo kom je toch amper vooruit!?! Het lijkt me echt dodelijk vermoeiend.
Nu zitten we in Palenque waar ik de groep zojuist naar de site heb gebracht. Ik ben nu lekker terug in ’t hotel waar ik nog wat dingetjes moet regelen, m’n weblog fff bijwerk en me vervolgens bij het zwembad zal neervlijen. Dat is het betere “wachten”……… :-)
Ik vertrok een dag na de groep richting Schiphol en had een lange reis voor de boeg. Helaas voor mij géén rechtstreekse vlucht. Na een korte nacht in het groepshotel vertrok ik al om 5.00 ’s morgens met de taxi naar het vliegveld. Een vlucht van 2½ uur bracht me in Mexico Stad wat betekende dat ik eigenlijk alleen maar verder van huis was; je vliegt precies de andere kant op! 3 uur later vertrok m’n vlucht naar Madrid die totaal 11 uur duurde. Meestal kan ik aardig slapen in zo’n vliegtuig maar deze keer lukte dat echt niet en dan duurt het reizen echt LANG.
In Madrid werd de geplande 3 uur wachttijd bijna verdubbeld omdat we vanwege noodweer op Schiphol niet mochten vertrekken. ZO dicht bij huis en dan ZO lang rondhangen; pfffffff. Nog een stukkie van 2½ uur vliegen en daar was dan eindelijk Schiphol. Alles bij elkaar ben ik zo’n 26 uur onderweg geweest en ik heb geen oog dicht gedaan. Ik was dus best moe en heb die nacht meer dan klokkie rond geslapen.
2 weken in NL…… da’s best een mooie periode om fff met (bijna) iedereen bij te kletsen. ’t Voelt als een soort vakantie in eigen land; erg gezellig!
7 december brachten pa & ma me alweer naar Schiphol. Met Continental Airlines vloog ik in een “bescheiden” 13 uur via Houston terug naar Cancun waar ik werd opgehaald door Ron (de lokale agent). Terug bij het groepshotel eerst wat gegeten en snel m’n bed in gedoken.
De 2 dagen zonder groep heb ik relaxt aan ’t zwembad doorgebracht. Omdat ’t weer precies dezelfde reis wordt hoef ik - behalve het doorspreken van wat kleine details - verder niets voor te bereiden.
’t Is voor mij de allereerste keer dat ik precies dezelfde reis ga doen en ik ben erg benieuwd hoe dat gaat bevallen. Het draaiboek ken ik van voor tot achter en bij elk hotel en elke site heb ik nu een plaatje op m’n netvlies staan. Wat dat betreft is het véél makkelijker om er wat over te vertellen en hoef ik me niet meer in alles te verdiepen. Best relaxt.
Sommige reisbegeleiders begrijpen niet hoe ik dat vorig jaar allemaal gedaan heb. M’n eerste jaar als reisbegeleider en dan 6 reizen die allemaal totaal verschillend zijn; da’s toch best zwaar?
Dat is het zeker maar doordat je constant nieuwe dingen ziet en meemaakt vind ik het toch erg leuk. Ik ben (denk ik) niet het type reisbegeleider dat hetzelfde rondje eindeloos overnieuw kan doen; hoe relaxt het ook is. Dan werk ik liever wat harder ;-)
Maarrrrrr….. het kan niet altijd feest zijn en bovendien weet je pas zeker hoe ’t is als je het echt ondervonden hebt. Misschien is het stiekem toch leuk om wat plaatsen aan de andere kant van de wereld als je broekzak te kennen en daar steeds meer mensen te leren kennen.
Of zou ’t toch als “een rondje om de kerk” voelen? Over ’n maand weet ik ‘t…….
Na 2 dagen luieren was er weer werk aan de winkel. Een erg klein groepje deze keer: slechts 8 man. Ze kwamen met 2 verschillende vluchten aan. De eerste helft was sneller door alle controles heen dan ik had verwacht en die trof ik al in het hotel vóór ik zelf naar het vliegveld vertrok. De andere vier landde 2 uur later ook.
Het hotel had net die avond een officiële (her)opening gepland omdat de voorgevel was opgeknapt en van prachtige Maya-schilderingen was voorzien. Dat werd in stijl gevierd. Overal liepen prachtig uitgedoste “maya’s” rond. Er werd gedansd en muziek gemaakt. Da’s toch een leuke binnenkomer als je net in een land arriveert! De kennismaking en briefing verliepen hierdoor echter uitermate rommelig.
Groep 1 stond al buiten tussen het publiek toen groep 2 arriveerde. Ik heb de rest ook maar mee naar buiten genomen en één voor één aan de anderen voorgesteld. Dat was best fff zoeken; maar goed dat ’t een klein groepje is!
De dagen daarna hebben we de eerste sites bezocht: Chitzen Itza en Uxmal. Omdat ik ’t nu echt wel gezien heb ben ik dit keer niet meer mee naar binnen gegaan en heb me bij de groep wachtende locale chauffeurs gevoegd. Best gezellig maar ’t wachten duurt toch lang. Gelukkig maar dat ’t alleen aan ’t begin van de reis gebeurt dat we ONDERWEG sites meepakken.
We hebben overnacht in de sfeervolle koloniale stadjes Merida en het kleurige Campeche waar klaarblijkelijk een soort van welstandscommissie heeft bepaald dat je je voorgevel nooit dezelfde kleur als die van je buurman mag geven. De straten zien er hierdoor erg vrolijk uit. Vorige reis had ik door het ziekenhuis&gipsenbenen-gedoe geen gelegenheid gehad om hier even rond te struinen dus daar heb ik nu uitgebreid de tijd voor genomen.
Onderweg wel vreemde taferelen waargenomen: Hardlopers en fietsers die langs de eindeloze, rechte wegen een portret van de maagd van Guadelupe meesjouwen. Het blijkt een jaarlijks terugkerend gebruik te zijn dat met een soort boetedoening te maken heeft. Ze leggen in 2 dagen een afstand van zo’n 200 km af waarbij een volgwagen met vrienden en/of familie ze luid toeterend aanmoedigt en voor eten, drinken en fietsreparaties zorgt. Sommige portretten zijn echt belachelijk groot waardoor het echte windvangers worden. Zo kom je toch amper vooruit!?! Het lijkt me echt dodelijk vermoeiend.
Nu zitten we in Palenque waar ik de groep zojuist naar de site heb gebracht. Ik ben nu lekker terug in ’t hotel waar ik nog wat dingetjes moet regelen, m’n weblog fff bijwerk en me vervolgens bij het zwembad zal neervlijen. Dat is het betere “wachten”……… :-)
-
14 December 2008 - 18:37
Wil Mens:
Hoi Bianca voor dat we het weten ben je weer gevlogen. We noemen je maar de vliegende hollander.Ik ga je weer helemaal volgen. Gr. Wil -
14 December 2008 - 18:37
Annemieke:
He Bianc,
je helaas gemist bij de borrel maar was blij dat ik thuis gebleven was. Tcoh een paar dagen aan het kwakkelen geweest en zoals gewoonlijk weer te laat met bellen. Maar goed, je zal inmiddels wel niet anders gewend zijn van mij. Lekker zo'n relaxed reisje om mee te beginnen. Geniet ervan!!! Hopelijk ook een leuke groep om het compleet te maken...
-
14 December 2008 - 20:41
Daan:
he bianc
je bent er weer
veel plezier met je rondje
he an, jij ook
ik probeer je net te bellen om je te feliciteren, zie dat je al 2 uur thuis bent
daan -
15 December 2008 - 15:09
Marie:
ben je pas 1 jaar reisleidster ? nee toch ?
naar mijn idee al veeeel langer !
doei
marie -
15 December 2008 - 20:06
Marianne:
Waarom ploeteren met het portret achterop?? Waar was dat voor?? marianne
hihi mail met mijn kids, die in Venezuela zijn op het moment.. dus heb beriggies over de hele wereld -
16 December 2008 - 17:31
Manon:
Hoi Bianca, we hebben elkaar helaas niet meer gesproken, onze reis was helemaal top en relaxed, we weten daar inmiddels ook de weg. Het hele verhaal staat op de site van Quinty. Veel plezier met je rondje.
Groetjes Manon -
21 December 2008 - 14:27
Ria:
hoi Bianc
wij wensen jou heel gezellige feestdagen op zijn zuid-amerikaans.Ben benieuwd hoe dat daar gevierd wordt.Horen we wel een keer.doeggg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
