Van tropisch koraal naar Hollands natuurijs

De terugreis van Belize terug Mexico verliep – anders dan de vorige reis – gesmeerd. Dit keer géén bus met vlooienplaag en ook géén aanrijding waardoor we keurig volgens schema het laatste stukje van de reis konden afmaken.

Omdat het strand maar voor een paar uurtjes leuk is besloot ik in Puerto Morelos toch nog maar weer te gaan duiken. De 1e dag kregen we te maken een sterke stroming; dat werden best heftige duiken. De 2e dag doken we op het wrak van een marineschip en dat was echt fantastisch. Ik ben dat hele schip door geweest en alles was nog aanwezig. De britsen, de kanonnen en een volledig ingerichte machinekamer. Door de patrijspoorten viel prachtig licht naar binnen en er zwommen grote roggen die rond het schip leken te patrouilleren. Deze duik gaat echt in m’n top 10!

De laatste avond gingen we met z’n allen eten. Ik had het restaurant gereserveerd waar de vorige groep een geweldige laatste avond had gehad. Helaas werd het dit keer een groot fiasco. De ober was aangeschoten en het eten was echt niet lekker. Het vlees was van slechte kwaliteit en de (duurbetaalde) kreeft bleek een baby-uitvoering te zijn; echt inimini klein! We waren dan ook erg snel weer vertrokken en de avond is daardoor gewoon misgelopen. Ik voelde me daar toch verantwoordelijk voor en baalde er ontzettend van. Het is gewoon niet leuk om een reis op deze manier af te sluiten.

De volgende dag werden Ed en Henk als eerste opgehaald. Bij het afscheid drukten ze allebei een flinke fooi in m’n handen en kreeg ik een welgemeende knuffel. Bij de volgende lichting liep het anders. Aad & Karin bleven achter (doen hierna nog 2 reizen) en van hen kreeg ik – met moeite – nog net een hand. Kan gebeuren; sommige mensen blijven gewoon afstandelijk en je kan niet iedereen blij maken.

Met de anderen ben ik mee naar de luchthaven gereden. Daar bedankten Frank en Cees & Tillie me hartelijk, gaven een fooi en Daniëlle drukte een enveloppe in m’n hand. Ik dacht nog; “leuk, ze heeft een persoonlijk kaartje geschreven”. Toen ik even later echter de tekst las dacht ik daar al gauw anders over. Ze bedankte me voor alle inspanningen maar vond dat ik geen fooi verdiende omdat ik onderweg al genoeg gratis eten en drinken had gehad (????). Daar moet je het als reisbegeleider gewoon van hebben maar blijkbaar heeft zij zich daar aan geërgerd. Tot nu toe heb ik alle persoonlijke briefjes, kaartjes en andere creaties bewaard maar deze heb ik in stukken gescheurd en weggegooid. Zoiets komt niet over als een bedankje maar eerder als een flinke schop na! Beetje jammer…….

Terug in Cancun heb ik alleen nog wat zaken met lokale agent Ron afgehandeld en verder niets meer gedaan. M’n laatste avond in Mexico lag ik vroeg op bed. Ik had knallende koppijn en die was de volgende dag helaas nog niet weg. De taxichauffeur die me naar het vliegveld bracht kletste me de oren van het hoofd maar ik was echt niet in staat een gezellig gesprek aan te knopen. Gelukkig verliep de vlucht verder goed en heb ik onderweg lekker kunnen slapen. Ook de overstap in New York leverde – ondanks de krappe tijd van anderhalf uur – geen problemen op. Ik heb me alleen rot geërgerd aan de overdreven veiligheidsmaatregelen daar. Die Amerikanen zijn echt helemaal gek geworden.

Om 8.00 zette ik weer voet op Nederlandse bodem waar pa & ma me al op stonden te wachten. Het was bitter koud maar prachtig weer. De weg terug was door de wit-bevroren bomen en weilanden, het ijs op de sloten en het zachte ochtendlicht echt schitterend. Dit is Nederland op z’n mooist!

Voor het eerst sinds 12 jaar kon er weer geschaatst worden en dat nét in dat ene weekend dat ik in Nederland ben? Wat een ongelooflijke mazzel!!! We hebben m’n schaatsen opgehaald en nadat ik wat gegeten had ben ik meteen weer vertrokken. Om 12 uur – 4 uur nadat ik geland was – stond ik op het ijs en de 2 dagen daarna ook. Héérlijk! ’t Is misschien maar goed dat de dooi daarna genadeloos intrad; anders was ik waarschijnlijk nog met tegenzin op het vliegtuig gestapt! Maar met het gangbare grauwe januari-weer was ik na die paar dagen weer helemaal klaar voor de volgende trip. Met een flinke jetlag en de nodige spierpijn nog in m’n lijf; dat wel……………………