De allereerste reis is begonnen!
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
22 Juli 2008 | Laos, Luang Prabang
Het is zover; ik ben weer op pad!
Ik begin meteen met een bijzondere reis: IndoChina. Nieuw in het “assortiment” van Sawadee en ik mag ‘m als eerste gaan begeleiden. Nog niet alles is helemaal uitgedokterd dus er is werk aan de winkel. Extra spannend; maar wel super dat ik ’t kan gaan doen.
Ik ben 2 dagen voor de groep uit vertrokken. ’t Was best een lange reis. Niet door de vlucht zelf maar door de wachttijd op de luchthaven van Bangkok: 6 uur!!! Te kort om de stad in te gaan maar ook te lang om je goed te kunnen vermaken. Ik heb die tijd al rondhangend, lezend en internettend doorgebracht. Hoe moe ik ook was; slapen durfde ik niet echt. M’n mobieltje was leeg en dus had ik ook geen wekker. Je zult je toch maar verslapen!
Het voordeel van dit vluchtschema was WEL dat ik meteen midden op één van m'n favoriete plekjes aankwam: Luang Prabang in Laos. Een prachtig en ook heerlijk relaxt stadje waar ik inmiddels (dit is de 4e keer) prima de weg weet.
De lokale agent had keurig een transfer voor me geregeld; dat is echt luxe! De rest van de middag en avond heb ik lekker rustig aan gedaan en meteen een wat slaap ingehaald.
De volgende dag kennis gemaakt met de reisbegeleidster van een Djoser-groep die ook in dit hotel zat. We zijn gezellig op pad gegaan en kwamen er in de loop van de dag achter dat we gemeenschappelijke vrienden hebben. De wereld is gewoon ECHT klein!!! Dezelfde middag kwam Ron aan; een reisgenoot die een dag voor de rest van de groep uit was gekomen. Hij was eerder nieuwsgierig dan moe dus zijn we er ’s avonds samen op uit getrokken.
Zondags arriveerde de rest op Luang Prabang “international” airport. Ik zet dat maar tussen aanhalingstekens aangezien ’t eigenlijk gewoon een kneuterig vliegveldje is waar alleen van die propellorvliegtuigjes kunnen landen. Twee houten bureautjes doen dienst als check-in balie. De aankomst- en vertrekhal worden slechts gescheiden door een denkbeeldige deur die “bewaakt” wordt door een streng kijkende meneer in uniform. Maar schijn bedriegt; het kostte me niet meer dan een vriendelijke glimlach om hem te passeren zodat ik de groep naast de douane kon opwachten. Dat hoef je op Schiphol niet te proberen!
Het is een zeer gemêleerd gezelschap: Stellen, vrienden en alleenreizenden; leeftijden variërerend van 21 tot 66 jaar. Sommigen hebben mega veel reiservaring; anderen zijn voor het eerst buiten Europa.
Nadat iedereen zich had opgefrist en ik m’n welkomstpraatje had gehouden zijn we gaan eten. Ik had gereserveerd in een restaurant met de toepasselijke naam “Spirits of IndoChina”. De meesten waren te moe om daarna nog wat te ondernemen en dus ben ik slechts een select gezelschap doorgegaan naar de cocktailbar in de hoofdstraat waar we nogmaals geproost hebben op een goede reis.
De volgende ochtend bij het ontbijt weer uitgebreid de tijd genomen voor allerlei vragen. Daarna zijn ze “uitgewaaierd” en heb ik ze – behalve aan de ontbijttafel – niet veel meer gezien. In Luang Prabang is er genoeg te zien en te doen dus iedereen heeft zich de afgelopen 2 dagen prima vermaakt. Ik heb die tijd vooral gebruikt om me verder voor te bereiden; zeker wat betreft de hotels op deze route. Vorig jaar in Laos best wel wat problemen gehad met (een tekort aan) kamers en bedden dus dat wil ik nu voor zijn!
Toen ik die avond van het hotel vertrok om ergens wat te gaan eten werd ik bij het naastgelegen huisjes naar binnen geroepen. De receptionist van het hotel bleek daar te wonen en ze gingen net aan tafel. Voor ik het wist zat ik met opa’s, oma’s, ouders en overige familie aan het bier. Ik was van plan om een simpel noodle-soepje te gaan eten maar het werd een onvervalste lokale maaltijd: onbestemde vruchten in het zuur, kleefrijst met een pasta van gefermenteerde vis, roergebakken groentes, de o zo vertrouwde pittige kipcurry en …………. iets van de grill. Het was in grove stukken gehakt maar alle onderdelen waren nog aanwezig. Uit de klauwen en de bek met gevaarlijk uitziende tanden kon ik afleiden dat het een hele grote hagedis moest zijn. Die middag door de man des huizes persoonlijk gevangen en dus héél erg vers. Maar goed dat ik geen vegetariër ben ;-)
Vandaag is Nahm gearriveerd die binnen Laos onze lokale gids zal zijn. Hij begroette me alsof ik z’n “longlost friend” was; echt heel schattig. Ik ken hem nog van vorig jaar en weet dat ie behoorlijk onzeker en timide is maar dat het ‘m aan inzet en goede wil niet ontbreekt. Dat gaat dus best lukken met z’n tweetjes. We hebben de komende dagen uitgebreid doorgenomen en geluncht bij en lokaal tentje.
Morgen de eerste reisdag en meteen een lange ook. Als het meezit zijn we een uur of 8 onderweg. Maar……… we zitten midden in het natte seizoen dus de kans op “landslides” ( = vertraging) is aanwezig. Iedereen is nu lekker uitgerust dus laat het avontuur maar beginnen…………….
Ik begin meteen met een bijzondere reis: IndoChina. Nieuw in het “assortiment” van Sawadee en ik mag ‘m als eerste gaan begeleiden. Nog niet alles is helemaal uitgedokterd dus er is werk aan de winkel. Extra spannend; maar wel super dat ik ’t kan gaan doen.
Ik ben 2 dagen voor de groep uit vertrokken. ’t Was best een lange reis. Niet door de vlucht zelf maar door de wachttijd op de luchthaven van Bangkok: 6 uur!!! Te kort om de stad in te gaan maar ook te lang om je goed te kunnen vermaken. Ik heb die tijd al rondhangend, lezend en internettend doorgebracht. Hoe moe ik ook was; slapen durfde ik niet echt. M’n mobieltje was leeg en dus had ik ook geen wekker. Je zult je toch maar verslapen!
Het voordeel van dit vluchtschema was WEL dat ik meteen midden op één van m'n favoriete plekjes aankwam: Luang Prabang in Laos. Een prachtig en ook heerlijk relaxt stadje waar ik inmiddels (dit is de 4e keer) prima de weg weet.
De lokale agent had keurig een transfer voor me geregeld; dat is echt luxe! De rest van de middag en avond heb ik lekker rustig aan gedaan en meteen een wat slaap ingehaald.
De volgende dag kennis gemaakt met de reisbegeleidster van een Djoser-groep die ook in dit hotel zat. We zijn gezellig op pad gegaan en kwamen er in de loop van de dag achter dat we gemeenschappelijke vrienden hebben. De wereld is gewoon ECHT klein!!! Dezelfde middag kwam Ron aan; een reisgenoot die een dag voor de rest van de groep uit was gekomen. Hij was eerder nieuwsgierig dan moe dus zijn we er ’s avonds samen op uit getrokken.
Zondags arriveerde de rest op Luang Prabang “international” airport. Ik zet dat maar tussen aanhalingstekens aangezien ’t eigenlijk gewoon een kneuterig vliegveldje is waar alleen van die propellorvliegtuigjes kunnen landen. Twee houten bureautjes doen dienst als check-in balie. De aankomst- en vertrekhal worden slechts gescheiden door een denkbeeldige deur die “bewaakt” wordt door een streng kijkende meneer in uniform. Maar schijn bedriegt; het kostte me niet meer dan een vriendelijke glimlach om hem te passeren zodat ik de groep naast de douane kon opwachten. Dat hoef je op Schiphol niet te proberen!
Het is een zeer gemêleerd gezelschap: Stellen, vrienden en alleenreizenden; leeftijden variërerend van 21 tot 66 jaar. Sommigen hebben mega veel reiservaring; anderen zijn voor het eerst buiten Europa.
Nadat iedereen zich had opgefrist en ik m’n welkomstpraatje had gehouden zijn we gaan eten. Ik had gereserveerd in een restaurant met de toepasselijke naam “Spirits of IndoChina”. De meesten waren te moe om daarna nog wat te ondernemen en dus ben ik slechts een select gezelschap doorgegaan naar de cocktailbar in de hoofdstraat waar we nogmaals geproost hebben op een goede reis.
De volgende ochtend bij het ontbijt weer uitgebreid de tijd genomen voor allerlei vragen. Daarna zijn ze “uitgewaaierd” en heb ik ze – behalve aan de ontbijttafel – niet veel meer gezien. In Luang Prabang is er genoeg te zien en te doen dus iedereen heeft zich de afgelopen 2 dagen prima vermaakt. Ik heb die tijd vooral gebruikt om me verder voor te bereiden; zeker wat betreft de hotels op deze route. Vorig jaar in Laos best wel wat problemen gehad met (een tekort aan) kamers en bedden dus dat wil ik nu voor zijn!
Toen ik die avond van het hotel vertrok om ergens wat te gaan eten werd ik bij het naastgelegen huisjes naar binnen geroepen. De receptionist van het hotel bleek daar te wonen en ze gingen net aan tafel. Voor ik het wist zat ik met opa’s, oma’s, ouders en overige familie aan het bier. Ik was van plan om een simpel noodle-soepje te gaan eten maar het werd een onvervalste lokale maaltijd: onbestemde vruchten in het zuur, kleefrijst met een pasta van gefermenteerde vis, roergebakken groentes, de o zo vertrouwde pittige kipcurry en …………. iets van de grill. Het was in grove stukken gehakt maar alle onderdelen waren nog aanwezig. Uit de klauwen en de bek met gevaarlijk uitziende tanden kon ik afleiden dat het een hele grote hagedis moest zijn. Die middag door de man des huizes persoonlijk gevangen en dus héél erg vers. Maar goed dat ik geen vegetariër ben ;-)
Vandaag is Nahm gearriveerd die binnen Laos onze lokale gids zal zijn. Hij begroette me alsof ik z’n “longlost friend” was; echt heel schattig. Ik ken hem nog van vorig jaar en weet dat ie behoorlijk onzeker en timide is maar dat het ‘m aan inzet en goede wil niet ontbreekt. Dat gaat dus best lukken met z’n tweetjes. We hebben de komende dagen uitgebreid doorgenomen en geluncht bij en lokaal tentje.
Morgen de eerste reisdag en meteen een lange ook. Als het meezit zijn we een uur of 8 onderweg. Maar……… we zitten midden in het natte seizoen dus de kans op “landslides” ( = vertraging) is aanwezig. Iedereen is nu lekker uitgerust dus laat het avontuur maar beginnen…………….
-
22 Juli 2008 - 11:28
Marie:
hee ! indo china ? daar spreken ze toch geen spaans ?
maar geniet ervan ! heel gaaf wat je doet...
doei
marie -
22 Juli 2008 - 11:59
Ma:
Het pionieren zal je goed afgaan.Hoe smaakte die hagedis?.Veel plezier en succes met je groep!
Liefs pa en Ma -
22 Juli 2008 - 19:14
Sabine:
Wat leuk om weer te lezen. Veel plezier daar!
Groetjes, Sabine -
22 Juli 2008 - 20:36
Wil Mens:
Nou je bent weer in het diepe gegooid waar je je helemaal in thuis voelt succes met deze pionierstocht ik blijf je volgen.Groeten Wil -
23 Juli 2008 - 06:58
Tineke Gielisse:
Hoi Bianca, Het inloggen lukte vandaag ineens wel!
Je hebt een leuke reis voor de boeg, denk ik.
Zuid Amerika moet nog maar even langer op jou wachten.
Goede reis met niet teveel problemen en geniet ervan!
Tineke -
29 Juli 2008 - 08:54
John:
Hey zonnetje,
Top om te lezen dat je weer aan het globetrotten bent!!!. Onze bedoeling was ook om 2009 deze reis te doen maar wordt toch Costa Rica is ook niet vervelend en na 4 jaar azie mag midden amerika ook wel is!. Spreek je mischien weer gauw en doe geen dingen die ik ook niet zou doen.
Groetjes John -
29 Juli 2008 - 14:38
Ria:
Wat heb je weer"n gave reis.Roelie en S zitten voor'n adventure tocht met sawadee in Malaysie.Had leuk geweest als ze jou getroffen hadden.groetjes A en R -
29 Juli 2008 - 16:02
Frans:
Heeeee ... je bent weer 'en route' zie ik. Kan ik weer mooi de reisverhalen volgen.
Mijn reisverslag van Costa Rica staat trouwens online Bianca. Mocht een je verloren uurtje hebben in Indochina kijk dan ff op www.mystrangeworld.nl
Have fun daar! -
05 Augustus 2008 - 09:42
Manon:
Hoi Bianca, beetje late reactie, maar heb weer genoten van je verhaal, blijf je zeker weer volgen. Succes met je reis.
Groetjes Manon -
20 Augustus 2008 - 22:36
Frans:
Het blijft wel angstvallig stil Bianca ... gaat alles lekker daar in Azie? -
26 Augustus 2008 - 08:54
Sabine:
Hé Bianca, al een tijd niets gehoord of gelezen. Is alles goed?
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
