Shoppen in Hué

Vanuit Bach Ma vertrokken we naar Hué; een stad met veel historie en ooit de hoofdstad van Vietnam. Het was even spannend of de boottocht over de Parfumrivier door kon gaan en dat had alles te maken met de waterstand. Gelukkig kregen we goed nieuws; het ging door!

Op de boot heerlijk geluncht terwijl we in rustig tempo over de rivier dobberden. Daarbij passeerden we diverse bruggen en dat ging goed tot ....... de 4e brug. De waterstand bleek toch te hoog te zijn waardoor we hopeloos klem kwamen te zitten! Na veel wrikken, duwen en het verplaatsen van de lading (wij dus) kwamen we toch nog los. We konden niet verder en dus zat er niets anders op dan terug te keren. Dan maar een korte boottocht en géén bezoek aan de tombe van keizer Minh Mang.

In versneld tempo kwam de gebruikelijke koopwaar tevoorschijn. Er was nu minder tijd om de boel te slijten dus dan moest het meteen maar. Zijden bloesjes, broeken, kimono’s en parelkettingen; het was er weer allemaal. Nou zit er een behoorlijk aantal kooplustigen in deze groep dus er was al snel interesse. De boot ging steeds langzamer varen en op een gegeven moment merkte ik dat hij zelfs een omweg aan het maken was. Tijd rekken om meer te kunnen verkopen; tijd om in te grijpen! Zo zetten we niet veel later weer voet aan wal zodat we Hué konden gaan verkennen.

Na het inchecken kwam de regen echter weer terug waardoor ik niet veel zin had om er op uit te trekken. Bovendien had ik een heerlijke hotelkamer met een waanzinnig uitzicht over de rivier, WIFI en TV dus ik heb er een lekker luie middag van gemaakt. ’s Avonds Italiaans gegeten. De Vietnamese keuken is best aardig maar heeft wat mij betreft onvoldoende afwisseling zodat je af en toe eens “vreemd” moet gaan. Die pizza was heerlijk!

De volgende dag was het weer droog zodat ik lekker relaxt met een cyclo de stad kon gaan verkennen. Er was gedurende nacht zoveel water gevallen dat grote delen overstroomd en daardoor zelfs afgesloten waren.

De regen bleef weer niet lang weg waardoor ik toch maar weer de winkeltjes in ben gedoken. Ook hier veel zijden kleding (jurken) maar wel veel mooiere dingen. En jawel; ik ben overstag gegaan en heb zowaar een echte mooie jurk gekocht. Echt super mooi en helemaal op maat gemaakt. ’t Is bijna jammer dat ik met Kerst niet in NL zit :-)

Aan het einde van de middag stond de bus klaar om ons naar het station te vervoeren. Tot nu toe was iedereen altijd keurig op tijd geweest maar nu waren Elly en Thea nog nergens te bekennen. Ze bleken even verderop in de straat in een kledingwinkeltje te zitten waar ze op 't allerlaatste moment nog even wat dingen hadden laten maken. Die twee weten echt niet van ophouden. Die mevrouw van de winkel had "only 5 minutes" gezegd dus ze dachten dat 't nog wel even kon. Ze hadden beter moeten weten; alles duurt hier - theoretisch - "only 5 minutes" maar in de werkelijkheid steeds weer langer. Ik heb nog heel even gewacht tot het naaiwerk klaar was maar toen ze alles ook nog wilden gaan strijken heb ik ze min of meer meegesleurd.

Een paar uur later stapten we op de nachttrein naar Hanoi. De trein was oud, krakkemikkig, niet bepaald schoon en had nauwelijks bagageruimte. Dat leverden voor de kooplustigen de nodige problemen op. Ze moesten flink inboeten op zit- en slaapruimte om alle tassen kwijt te kunnen.

De trein vertrok keurig op tijd. Het was een vreemde rit omdat we alleen maar water en rondzwemmende eendjes om ons heen zagen. Het het hele gebied stond blank waardoor het leek alsof we dwars door een meer reden. Binnen een half uur na vertrek stonden we alweer - midden in al dat water – stil. Niemand kon ons vertellen wat er precies aan de hand was maar het heeft wel 5(!) uur geduurd. De flessen wijn, blikjes bier en chips kwamen tevoorschijn en ’t werd super gezellig. Ik heb m'n muziekboxjes gepakt en m'n eigen Ipod en die van Desiree wisselend aangesloten. Als echte DJ's wisselden we de muziek lekker af. Steeds meer mensen schoven aan waardoor we op het toppunt met 14 man in een 4 persoonscoupé zaten! Daarna ook nog prima geslapen waardoor de 15 uur van de treinreis echt zijn omgevlogen. Rond 10 uur zaten we aan een heerlijk uitgebreid ontbijt in Hanoi.

De dagen daarna hadden we volop gelegenheid om Hanoi te verkennen. Door de stadswandeling uit de Lonely Planet te volgen heb ik de belangrijkste dingen wel gezien. Misschien heeft het ook met het grauwe weer te maken maar ik moet zeggen dat Hanoi me niet echt kan boeien. Het is ook weer een stad waar je je makkelijk kunt oriënteren maar er is weinig bijzonders te zien. Wat dat betreft heeft Vietnam me tot nu toe helemaal nog niet kunnen verrassen. Het is eigenlijk precies zoals ik het me had voorgesteld: rijstvelden met witte reigers en waterbuffels, veel water, bootjes en mensen met rieten punthoedjes. De steden vol met toeterende brommertjes en auto’s en het lijkt of iedere Vietnamees iets te verkopen heeft. Het is allemaal leuk en OK maar Vietnam kan me tot nu nog niet echt “pakken”. Misschien dat de trekking in Sapa daar nog verandering in kan brengen ……?