Na regen komt ........ klam beddegoed
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
31 Oktober 2007 | Vietnam, Hoi An
De regen hebben we in Nha Trang achter kunnen laten. De dag van vertrek was het onderweg grotendeels droog waardoor het een mooie rit werd.
Het asfalt op dit traject wordt veel gebruikt om rijst te drogen. Boeren harken de oogst op de smalle “vluchtstroken” om terwijl het verkeer langs raast. Groepen witte eenden peddelen rond in de rijstvelden en slobberen door de rode modder (en toch blijven ze wit!). De soms donkere, dreigende luchten steken prachtig af tegen het felle groen van de rijstvelden. Langs de weg grote borden met typisch communistische afbeeldingen en teksten die de Vietnamezen oproepen vooral te belasting te betalen “om het land verder op te bouwen”. Ook veel bordjes met “Thit Cay” (hondenvlees!) Chinezen mogen dan de naam hebben hondeneters te zijn maar daar moet je het echt zoeken. In Vietnam is er geen ontkomen aan.
’s Middags hebben we een bezoek gebracht aan My Lai waar een Amerikaanse compagnie in 1968 één van de grootste oorlogsmisdaden uit de Vietnamoorlog beging. Een compleet (onschuldig) dorp werd uitgemoord en dit drama werd vastgelegd door een (door de Amerikanen uitgenodigde!!) persfotograaf. Het is altijd afschuwelijk om te zien wat mensen elkaar aan kunnen doen maar met die foto’s erbij wordt het wel heel levensecht………..
Aan het einde van de middag arriveerden we in Quy Nhon. Niet meer dan een overnachtingplaats maar toch een leuke stad. Het is absoluut niet toeristisch en dus lekker echt Vietnamees. Het brede strand wordt alleen maar gebruikt door vissers en grote groepen voetballers.
Hien beweerde dat er helemaal niets was en dat we dus maar in het hotel moesten eten. Wat een onzin! Hij is af en toe best eigenwijs. Nou ben ik dat ook maar in een land dat je verder niet kent moet (zelfs) ik af en toe blindelings proberen te vertrouwen op zijn kennis. MAAR NU EVEN NIET!!
Quy Nhon is een behoorlijke stad en daar moet toch wat te krijgen zijn!?!?! De Lonely Planet en m’n draaiboek bevestigden dat ook. Hien hield echter voet bij stuk. Er waren hooguit wat tentjes waar je alleen maar flink dronken Vietnamezen tegen zou komen of waar het heeeeeeeeel vies was. Ik heb er ECHT een hekel aan als je zo’n hotelrestaurant in wordt gedirigeerd!! Daarom maar in de groep gegooid dat Hien en ik het “niet helemaal” met elkaar eens waren. Uiteindelijk hebben er maar 4 (hihi) in het hotel gegeten. Blijkbaar kom ik toch wel geloofwaardig over. En……. ze hebben allemaal - om uiteenlopende redenen - een geweldige avond gehad in die lokale tentjes.
De volgende ochtend ben ik heel vroeg het strand op gegaan. Het zonnetje kwam zowaar door en reflecteerde mooi in het zeewater. Vietnam is al vroeg in de weer en dat is hier niet anders. Op het strand veel Thai Chi, Yoga en wandelaars. Op het water peddelden vissers in grote, dichtgeteerde, rieten manden naar hun bootjes en visnetten toe. Het was echt prachtig.
Om 8 uur vertrokken we naar Hoi An waar we in het begin van de avond aankwamen. Een mooi plaatsje met koloniale uitstraling maar ook super toeristisch; veel winkeltjes, restaurantjes, barretjes en vooral naaiateliertjes.
De eerste ochtend om 6(!) uur naar de vismarkt gegaan. Vissersbootjes brengen hun vangst aan wal die dan direct wordt besprongen door gegadigden. Er wordt druk gehandeld en soms is het net of ze slaande ruzie hebben. Het was er erg krap en ik werd regelmatig ruw opzij geduwd. Gelijk hebben ze; ze zijn daar hard aan ’t werk en als toerist loop je eigenlijk alleen maar in de weg! Maar het was de moeite van het vroege opstaan zeker waard. Ik zat een uurtje later met een voldaan gevoel aan de ontbijt tafel.
Na de stadswandeling van die ochtend ben ik met Jacqueline aan ‘t shoppen geslagen. Gelukkig werd ik niet al te veel in verleiding gebracht doordat bijna alle kleding hier van zijde is gemaakt en dat is toch niet echt mijn stijl. Neemt niet weg dat ik 2 (zomer)jurkjes, 1 "net" jurkje en een zijden(!) top heb laten maken. Ook nog een broek besteld die al ernstig versleten is maar o zo lekker zit. En waarempel; het is een exacte kopie van het origineel geworden. Echt knap hoe ze zoiets (in een paar uur!) voor elkaar krijgen.
De middag hebben we met een hele groep heerlijk aan het zwembad geluierd en dat was maar goed ook want de volgende dag was het weer gedaan met de zon. Het water kwam weer met bakken uit de hemel en daarbij nog storm ook! En zo kregen wederom de pedicure-, kap- en massagesalons het drukker dan gemiddeld. Er werden leesboeken uitgeruild en m’n muziekboxjes kwamen weer erg goed van pas.
’s Middags leek het op het klaren zodat een deel van de groep alsnog met de fietstocht mee ging. Ze kwamen als verzopen katten terug. De Vietnamezen gaan echter – ongeacht de hoeveelheid regen – onverstoorbaar door met hun bezigheden en blijven daarbij nog even vrolijk lachen. Het enige verschil is dat ze toch maar even een regencape aantrekken.
Zelf was ik lekker door het stadje gaan struinen toen het noodweer weer terugkwam. Ik was erop voorbereid maar met deze hoeveelheden water moet je eigenlijk gewoon een duikpak aantrekken. Daar is geen regencape tegen opgewassen. De straten stonden blank en op sommige stukken liep ik tot aan m’n knieën in het water. M’n hoofd naar beneden om nog enigszins te voorkomen dat het water via m’n gezicht naar binnen zou lopen. Maar ja…… zo zie je bijna niets. Ik ben dus eerst verkeerd (te ver door)gelopen en uiteindelijk via een lange omweg pas weer bij het hotel uitgekomen….. DRIJFnat. Die avond heb ik dus maar wel in het hotel gegeten omdat ik wel even genoeg water had gezien.
Toch heeft het weer de volgende dag onverwacht veel meegewerkt. We vertrokken naar nationaal park Bach Ma waar we aan het begin van de middag aankwamen. Een stukje de bergen in, door de wolken heen het nevelbos in en warempel……. geen regen meer! En dus hebben we ’s middags een mooie wandeltocht van zo’n uur of 3 kunnen maken. Een goeie oefening voor de Sapa-trekking van volgende week. Nu heeft iedereen alvast ervaring met het glibberen over gladde paden, het oversteken van diepe beken (weer eens wat anders dan ondergelopen straten) en………….. bloedzuigers (want er waren er echt VEEL). Sommigen reageerden er echt panisch op. Anderen maakten zich vooral vooraf veel zorgen. Toen ze zagen hoe klein die beestjes eigenlijk zijn was er niets meer aan de hand.
We overnachtten in een simpel guesthouse boven op de berg. Werkelijk ALLES was klam van het vocht. Het WC-papier was zo nat dat je er niet meer dan snippertjes tegelijk af kon scheuren. ’s Avonds kwam het noodweer terug zodat we binnen hebben moeten zitten. Met rijstwijn, bier, een gitaar, een Vietnamees die eigenlijk helemaal niet kon spelen en een hoop vals zingende Nederlanders en Vietnamezen werd het een gezellige avond. Van dat klamme beddengoed had niemand meer last……
Het asfalt op dit traject wordt veel gebruikt om rijst te drogen. Boeren harken de oogst op de smalle “vluchtstroken” om terwijl het verkeer langs raast. Groepen witte eenden peddelen rond in de rijstvelden en slobberen door de rode modder (en toch blijven ze wit!). De soms donkere, dreigende luchten steken prachtig af tegen het felle groen van de rijstvelden. Langs de weg grote borden met typisch communistische afbeeldingen en teksten die de Vietnamezen oproepen vooral te belasting te betalen “om het land verder op te bouwen”. Ook veel bordjes met “Thit Cay” (hondenvlees!) Chinezen mogen dan de naam hebben hondeneters te zijn maar daar moet je het echt zoeken. In Vietnam is er geen ontkomen aan.
’s Middags hebben we een bezoek gebracht aan My Lai waar een Amerikaanse compagnie in 1968 één van de grootste oorlogsmisdaden uit de Vietnamoorlog beging. Een compleet (onschuldig) dorp werd uitgemoord en dit drama werd vastgelegd door een (door de Amerikanen uitgenodigde!!) persfotograaf. Het is altijd afschuwelijk om te zien wat mensen elkaar aan kunnen doen maar met die foto’s erbij wordt het wel heel levensecht………..
Aan het einde van de middag arriveerden we in Quy Nhon. Niet meer dan een overnachtingplaats maar toch een leuke stad. Het is absoluut niet toeristisch en dus lekker echt Vietnamees. Het brede strand wordt alleen maar gebruikt door vissers en grote groepen voetballers.
Hien beweerde dat er helemaal niets was en dat we dus maar in het hotel moesten eten. Wat een onzin! Hij is af en toe best eigenwijs. Nou ben ik dat ook maar in een land dat je verder niet kent moet (zelfs) ik af en toe blindelings proberen te vertrouwen op zijn kennis. MAAR NU EVEN NIET!!
Quy Nhon is een behoorlijke stad en daar moet toch wat te krijgen zijn!?!?! De Lonely Planet en m’n draaiboek bevestigden dat ook. Hien hield echter voet bij stuk. Er waren hooguit wat tentjes waar je alleen maar flink dronken Vietnamezen tegen zou komen of waar het heeeeeeeeel vies was. Ik heb er ECHT een hekel aan als je zo’n hotelrestaurant in wordt gedirigeerd!! Daarom maar in de groep gegooid dat Hien en ik het “niet helemaal” met elkaar eens waren. Uiteindelijk hebben er maar 4 (hihi) in het hotel gegeten. Blijkbaar kom ik toch wel geloofwaardig over. En……. ze hebben allemaal - om uiteenlopende redenen - een geweldige avond gehad in die lokale tentjes.
De volgende ochtend ben ik heel vroeg het strand op gegaan. Het zonnetje kwam zowaar door en reflecteerde mooi in het zeewater. Vietnam is al vroeg in de weer en dat is hier niet anders. Op het strand veel Thai Chi, Yoga en wandelaars. Op het water peddelden vissers in grote, dichtgeteerde, rieten manden naar hun bootjes en visnetten toe. Het was echt prachtig.
Om 8 uur vertrokken we naar Hoi An waar we in het begin van de avond aankwamen. Een mooi plaatsje met koloniale uitstraling maar ook super toeristisch; veel winkeltjes, restaurantjes, barretjes en vooral naaiateliertjes.
De eerste ochtend om 6(!) uur naar de vismarkt gegaan. Vissersbootjes brengen hun vangst aan wal die dan direct wordt besprongen door gegadigden. Er wordt druk gehandeld en soms is het net of ze slaande ruzie hebben. Het was er erg krap en ik werd regelmatig ruw opzij geduwd. Gelijk hebben ze; ze zijn daar hard aan ’t werk en als toerist loop je eigenlijk alleen maar in de weg! Maar het was de moeite van het vroege opstaan zeker waard. Ik zat een uurtje later met een voldaan gevoel aan de ontbijt tafel.
Na de stadswandeling van die ochtend ben ik met Jacqueline aan ‘t shoppen geslagen. Gelukkig werd ik niet al te veel in verleiding gebracht doordat bijna alle kleding hier van zijde is gemaakt en dat is toch niet echt mijn stijl. Neemt niet weg dat ik 2 (zomer)jurkjes, 1 "net" jurkje en een zijden(!) top heb laten maken. Ook nog een broek besteld die al ernstig versleten is maar o zo lekker zit. En waarempel; het is een exacte kopie van het origineel geworden. Echt knap hoe ze zoiets (in een paar uur!) voor elkaar krijgen.
De middag hebben we met een hele groep heerlijk aan het zwembad geluierd en dat was maar goed ook want de volgende dag was het weer gedaan met de zon. Het water kwam weer met bakken uit de hemel en daarbij nog storm ook! En zo kregen wederom de pedicure-, kap- en massagesalons het drukker dan gemiddeld. Er werden leesboeken uitgeruild en m’n muziekboxjes kwamen weer erg goed van pas.
’s Middags leek het op het klaren zodat een deel van de groep alsnog met de fietstocht mee ging. Ze kwamen als verzopen katten terug. De Vietnamezen gaan echter – ongeacht de hoeveelheid regen – onverstoorbaar door met hun bezigheden en blijven daarbij nog even vrolijk lachen. Het enige verschil is dat ze toch maar even een regencape aantrekken.
Zelf was ik lekker door het stadje gaan struinen toen het noodweer weer terugkwam. Ik was erop voorbereid maar met deze hoeveelheden water moet je eigenlijk gewoon een duikpak aantrekken. Daar is geen regencape tegen opgewassen. De straten stonden blank en op sommige stukken liep ik tot aan m’n knieën in het water. M’n hoofd naar beneden om nog enigszins te voorkomen dat het water via m’n gezicht naar binnen zou lopen. Maar ja…… zo zie je bijna niets. Ik ben dus eerst verkeerd (te ver door)gelopen en uiteindelijk via een lange omweg pas weer bij het hotel uitgekomen….. DRIJFnat. Die avond heb ik dus maar wel in het hotel gegeten omdat ik wel even genoeg water had gezien.
Toch heeft het weer de volgende dag onverwacht veel meegewerkt. We vertrokken naar nationaal park Bach Ma waar we aan het begin van de middag aankwamen. Een stukje de bergen in, door de wolken heen het nevelbos in en warempel……. geen regen meer! En dus hebben we ’s middags een mooie wandeltocht van zo’n uur of 3 kunnen maken. Een goeie oefening voor de Sapa-trekking van volgende week. Nu heeft iedereen alvast ervaring met het glibberen over gladde paden, het oversteken van diepe beken (weer eens wat anders dan ondergelopen straten) en………….. bloedzuigers (want er waren er echt VEEL). Sommigen reageerden er echt panisch op. Anderen maakten zich vooral vooraf veel zorgen. Toen ze zagen hoe klein die beestjes eigenlijk zijn was er niets meer aan de hand.
We overnachtten in een simpel guesthouse boven op de berg. Werkelijk ALLES was klam van het vocht. Het WC-papier was zo nat dat je er niet meer dan snippertjes tegelijk af kon scheuren. ’s Avonds kwam het noodweer terug zodat we binnen hebben moeten zitten. Met rijstwijn, bier, een gitaar, een Vietnamees die eigenlijk helemaal niet kon spelen en een hoop vals zingende Nederlanders en Vietnamezen werd het een gezellige avond. Van dat klamme beddengoed had niemand meer last……
-
01 November 2007 - 22:02
Frans:
Zo dan ... mevrouw laat al haar kleding op maat maken. Dat is hier in Europa toch alleen voor the Rich and Famous weggelegd ;-)
Maar als je daar toch bent ... kan ik de maat van mijn broek even doorgeven hahaha.
Sterkte met alle regen. Ik ben blij dat over een week of 3 de regentijd op zijn eind loopt in Costa Rica. Ja ja ik ben aan het aftellen.
Have fun -
02 November 2007 - 08:18
Marie:
toch wat anders dan de druilerige regenbuien hier in nederland he?
doei
marie -
03 November 2007 - 08:24
Manon:
Wat een leuk verhaal met prachtige foto's, ik geniet er elke keer weer van.
Dat was wel weer een leuk shopmoment, dat van die kleding op maat. Dat klinkt erg verleidelijk voor zo'n shopaholic als ik.
Jammer dat het zoveel regent, en die bloedzuigers daar zou ik ook panisch van worden.
GEniet ervan.
groetjessss manon -
04 November 2007 - 13:56
Ma:
De regen valt hier wel erg veel,maar jij
brengt overal de zonnige kant weer naar boven.
Ik hoop dat je het laatste stukje beter weer hebben dat hebben ze wel verdienen jullie wel!Ik ben benieuwd naar je nieuwe Viëtnameese jurkjes.
Veel plezier en tot ziens.
Veel lief van ons.
-
07 November 2007 - 21:14
Piet Van Dijk:
Nou vraag ik mij af of je ook hondenvlees heb gegeten misschien is het wel lekker. -
10 November 2007 - 11:58
Frans:
Ben je verdwaald Bianca? Of is in dat land geen internetcafe te vinden om je site te updaten?
Vroeg de verwende weblogbezoeker na 10 dagen tevergeefs inloggen op je log hahaha. -
10 November 2007 - 18:12
Marcello:
Nou nou Hoi Ann je bent niet te stoppen prachtig! Als ik je verhaal lees en foto's zie komen de herinneringen aan dit Franse stadje weer naar boven (mei 2003). Ik had 6 dozen kleding op mijn wereldreis hier gekocht en met zware motttenballen 6 mnd later laten aankomen. Alles te dun, andere mode etc maar wat een fun, je kunt me nog verslaan.... O ja en vindt je de "Coulla Lou (schrijfstijl vergeten) soep lekker? Doe maar de groeten aan Ngan Hang Ky eigenaaresse (en rijk geworden van mijn kleren haha) My Dieu no 14 Hoi An Market. benieuwd of ze die vrolijke Hollander nog kan herinneren die ze kwijt raakte toen we op onze brommers 's avonds de grote stad ingingen.
Veel plezier!
groet drukke Mars
PS ik heb er ook nog schoenen gekocht, ik vond ze te klein maar ze zouden nog uitzetten... zeg m aar dat dit nog steeds niet is gebeurd! -
10 November 2007 - 18:24
Marcello:
Nou nou net een leuk bericht ingetikt maar na opnieuw inloggen..weg (grom)
Wat een heerlijke plek Hoi Ann prachtige foto's. Als ik het zie is het net of ik er weer zelf doorheen loop/rijdt op mijn scooter mei 2003. Time flies doe de groeten maar aan Ngan Hang Ky, eigenaresse van (hoe kan ook anders) kledingzaak Mý Diéu Hoi, Ann Market no 14. Mijn 6 kledingdozen kan ze vastt nog wel herinneren haha. Of anders mijn 6 paar schoenen die nog zouden uitrekken, nou echt niet heb ze weggegooid!
Nog ff gekeken, zat in Phuong Nam hotel Bac Son Phong Quang Nam Hoi Ann voor 6 dollar met airco, was top! Alleen toen was alles heerlijk warm en droog gna gna.. Zo te zien geniet je er lekker van. Prachtig. Veel plezier & veilige gave reis, Marcel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
