Back from paradise

10 januari 20.00 uur; eindelijk is het zover! Op het duikcentrum eerst kennis gemaakt met m’n bootgenootjes voor de komende dagen. Ze komen overal vandaan; Zwitserland, Australië, Canada, Duitsland en Zweden zijn vertegenwoordigd.

De boot zit bij lange na niet vol. Er is plaats voor 20 gasten en we zijn met z’n tienen (waarvan er maar 8 duiken). Lekker veel ruimte dus! Nadat ik een deel van m’n bagage opslag en/of kluis had achtergelaten reden we met een songthaew naar de haven waar de Andaman op ons lag te wachten. Er zijn 2 divemasters aan boord; Rebecca en Matthias. Beiden Frans; en met name Matthias spreekt erg grappig Engels met zo’n typische ‘Allo, ‘Allo- uitspraak”.

Terwijl iedereen zich installeerde zijn we uitgevaren. We hebben nog een biertje of wat gedronken maar echt laat is het niet geworden; we zouden tenslotte al vroeg onze eerste duik gaan maken. De volgende ochtend ontwaakten we met uitzicht op één van de paradijselijke Similan Eilanden.

Na een korte duikbriefing werden we in 2 groepjes ingedeeld en om 7.30 uur(!) lagen we in het water. Daarna ontbijt, 2e duik, lunch, 3e duik, snackje tussendoor, 4e duik en uiteindelijk diner. Tussen de duiken door hebben we onze tijd gevuld met gezellig kletsen, luieren/slapen, het heerlijke eten, kajakken, zwemmen en wandelen over verlaten, witte strandjes. Zoveel duiken op een dag is best vermoeiend maar ’t was wel weer tijd voor een beetje actie. Die paar dagen luieren en(noodgedwongen) boven water hadden lang genoeg geduurd. Gelukkig is dat niet voor niets geweest; ik heb echt geen minuut last van m’n oren gehad!

Het was echt leuk om steeds met hetzelfde groepje te duiken. Je leert de anderen steeds beter kennen en raakt goed op elkaar ingespeeld. Het zicht was niet elke duik even goed en één van de duiken was daardoor ronduit saai. Maar ook onder water kan je dan om de stomste dingen lol hebben; zeker met een prettig gestoord type als Mad Max (de Australiër) in je groep. En al was het zicht nog zo slecht; de groep kwijtraken lukte echt niet dankzij het fluoriserend roze(!) duikpak van Greg (de Canadees). Zag er niet uit maar wel héél herkenbaar.

Eén van de duiken hadden we te maken met behoorlijk sterke stroming. We zijn daarom via het ankertouw afgedaald en ’t kostte echt een hoop kracht om je vast te houden. Een beetje hetzelfde gevoel als dat je met een zware storm door een wijk met veel hoge gebouwen loopt; dan moet je je steeds vastklampen aan lantaarnpalen en ander straatmeubilair. Zo was het nu ook; alleen waren we nu afhankelijk van ankertouwen en rotsen (zonder zee-egels!). Het ziet er zo grappig uit als een kluitje duikers aan zo’n touw hangt te wapperen. Gelukkig was de stroming een stuk minder toen we uiteindelijk op 30 m uitkwamen. Het grote voordeel van deze omstandigheden was dat we ontzettend veel grote vissoorten hebben gezien. Verschillende soorten haaien, grote scholen met tonijn, markeel en barracuda’s.

Tijdens de “rustige” duiken zeeschildpadden, verschillende soorten murenes, zeepaardjes, massa’s prachtige felgekleurde vissen (waar ik de naam nu al niet meer van weet) gezien. Koralen, anemonen en schitterende rotsformaties met grotten. Matthias was een goede duikgids. Een echte vakidioot die steeds weer de kleine, perfect gecamoufleerde beestjes wist te vinden die je anders echt over het hoofd zou zien.

De eerste nacht heb ik (geprobeerd) in m’n bed te slapen maar dat was geen succes. Door de airco en de deur die steeds open en dicht ging als er eentje naar de WC moest niet echt een lekkere slaapplek. De 2e nacht ben ik met Greg en Max naar ’t bovendek verhuisd en dat beviel een stuk beter. Waarom zou je in zo’n hokje gaan slapen als je lekker buiten onder de sterrenhemel kunt liggen en ’s morgens vanuit je bed naar de zonsopgang kunt kijken? Dan is de keuze toch snel gemaakt! ;-)

Deze super dagen waren veel te snel voorbij. Terug in de haven hebben we afscheid genomen van Greg die er meteen nog een 4-daagse trip aan had gekoppeld. Met de rest reden we in anderhalf uur terug naar Kao Lak. Daar eerst lekker (warm!) gedoucht, omgekleed en toen met de hele groep wat gaan eten. ‘s Avonds met Max en Ramon nog een paar uur in een gezellige kroeg-met-liveband gezeten (ze hadden daar Mojito's!) en toen was ’t echt voorbij. De volgende dag ging iedereen weer z’n eigen weg; naar huis, Bangkok, Phuket of – in mijn geval – naar Krabi.

Het aftellen is nu echt begonnen. Eigenlijk wilde ik nog even naar de oostkust maar doordat alle busverbindingen noord/zuid gericht zijn heb ik daar niet genoeg tijd voor. Ik kan niet te ver weg van Phuket aangezien m’n vlucht daar vandaan vertrekt. Ik zat dus met een luxe probleem….: "wat zal ik eens gaan doen met m’n laatste dagen hier?" Krabi lijkt me wel een plaatsje van waaruit ik nog het nodige kan ondernemen; rotsklimmen, kajakken, grotten bezoeken en zelfs duiken. Het schijnt daar allemaal mogelijk te zijn…………