Voor even terug in Nederland

Dit bericht heeft een tijd op zich laten wachten. Eenmaal thuis lukt het gewoon niet meer om te schrijven. Dan is die drive op de één of andere manier weg. Omdat ik ’t toch zonde vond om ’t bij een open einde te laten dus hierbij alsnog een afsluiting van m'n Chinese avontuur. Daar gaat ie dan:

Om 11 uur zou de transfer richting Guilin klaarstaan. Helaas had ik geen busnummer doorgekregen maar toen op de afgesproken tijd een bus arriveerde gebaarde de receptioniste dat die voor ons was. Ik had er niet zo’n lekker gevoel bij dus probeerde het bij de chauffeur te checken. Helaas kwam ik daar niet veel verder. Taalproblemen……. pffffff. Hij had wel een brief bij zich (in het Chinees uiteraard) en wees driftig naar het enige dat ik wel kon lezen: het getal "22". Dat moest onze groep zijn ...... toch??? Toen we eenmaal onderweg waren kon ik het toch niet laten om te checken of we inderdaad richting Guilin gingen en dat was gelukkig het geval.

Perfect op tijd werden we bij het vliegveld afgeleverd. De incheck verliep zonder problemen maar het vliegtuig had – uiteraard zou ik willen zeggen – weer vertraging. Aan het einde van de middag kwamen we op het vliegveld van Chengdu aan. We zouden in hetzelfde hotel als de vorige reis overnachten dus ik (en met mij vele anderen) had me al verheugd op het Indiase restaurantje dat daar vlak naast zat. Groot was mijn verbazing en teleurstelling toen we bij een volledig onbekend hotel werden gedropt. Het bleek in een heel ander deel van de stad te liggen en ik was daar dus totaal niet op voorbereid!

Later die avond met een groepje op verkenning gegaan. We hadden honger en wisten gelukkig vrij snel een goed restaurant te vinden. Wederom heerlijk gegeten en het smaakte naar meer. In de keuken was ‘t echter al akelig donker. Toch werd onze bestelling braaf werd opgenomen. "Nee" zeggen durven ze hier niet. Dat werd opgelost door een aantal minuten later zeggen dat de door ons gekozen gerechten "op" waren. De “hoogste” serveerster kwam nog wel een rondje drankjes opnemen. Tot haar grote schrik zag ze dat werkelijk ALLES op was; OOK de witte rijst. Rijst wordt hier gezien als maagvulling. Als alles op is en je hebt nog steeds trek kan je daar de laatste gaatjes mee vullen. En als ook die rijst OP is betekent dat vast dat die mensen nog honger(?) hebben. Het licht in de keuken ging weer aan en even later stond de kok aan onze tafel met een visnet en daarin een grote spartelende vis. Of we daar trek in hadden? Ja hoor, doe maar! (arm beest). Even later hadden we een waanzinnig lekker klaargemaakte vis op tafel staan. Hoe vers kan je het hebben....

De volgende ochtend stond in het teken van de panda’s. Iedereen ging naar het pandacentrum en omdat ik ze toch wel heel erg leuk vind ben ik ook weer gegaan. Anders dan Wolong hadden ze hier babypanda’s in couveuses liggen; echt geweldig! ’s Middags wilden we naar het Wenshu klooster. Ik had voor iedereen de naam van het klooster in Chinese karakters op een kaartje laten zetten. Zelf ben ik met Ruud, Carla en Jasmijn in de taxi naar het klooster gestapt.

De taxi-chauffeurs in Chengdu hebben een geheel eigen rijstijl. Als kamikazes bewegen ze zich door het hectische verkeer; echt ongelooflijk. Het werd dus een spannende rit die ook nog eens heel erg lang duurde. Toen ik het op m’n LP kaartje checkte bleken we een hele andere kant op te gaan en volgens de teller hadden we er al 20 km op zitten! Werden we op de valreep dan toch nog door een taxichauffeur genaaid? Lekker een flink stukje omrijden?

Ruim een uur later werden we dan toch bij de toegangspoort van een tempel afgezet. Toen we het kaartje wilden kopen bleek dat geen Y5 maar Y60 te kosten! Alweer afzetterij!! Dieven zijn het in Chengdu; allemaal!!!! Totdat ik de naam van de tempel ging checken ...... Dat verklaarde een hoop. We waren niet bij het Wenshu tempel maar bij het Wenhai tempel beland. Foutje in de vertaling van de Chinese karakters. Omdat iedereen dezelfde (foute) vertaling had gekregen kwamen in de loop van de middag de hele groep daar tegen. Gelukkig was het wel een heel mooie tempel met een hoop gezellige straatjes er omheen. Geen ramp dus om daar per ongeluk te belanden. Ik ben er echter niet al te lang binnen gebleven maar op pad gegaan om een guesthouse voor m’n extra Chengdu dagen te zoeken. Dat viel nog niet mee; alles was vol! Bij het vijfde adresje had ik eindelijk beet; het Loft-guesthouse.

De laatste avond ben ik met (bijna) de hele groep naar de Sichuan Opera gegaan. Ook weer zo’n naam die de lading totaal niet dekt. Een klein stukje opera, maar ook poppen- en schimmenspel, toneel, cabaret, zang, dans en acrobatiek. Iedereen (óók de kids) vond het fantastisch en het was een goede afsluiting van de reis. Tijdens de borrel daarna ben ik (een soort van) de hemel in geprezen. Een beetje minder fooi dan de vorige keer maar wel een paar leuke en originele kado’s: een waaier volgeschreven met persoonlijke bedankjes, een T-shirt met een dankwoord in zelfverzonnen onvervalst Chinglish en ..... een vlaggetje. Omdat ik (en iedereen) zo’n hekel heb aan de gidsen met vlaggetjes en zo’n groep die er braaf achteraan hobbelt.

Met 6 verschillende taxi’s zijn we terug naar het hotel gegaan. De volgorde van vertrek gaf geen garantie voor de volgorde van aankomst. Door de kamikaze rijstijl was dit volledig onvoorspelbaar en er ontstond eigenlijk een soort wedstrijdje. De rit terug had veel weg van een aflevering van Peking Express met de taxi van Jasper en Nicoline als winnaar; op de voet gevolgd door Sanne, Laure en mijn persoontje.

De volgende ochtend was het dan toch echt tijd om te vertrekken. Ik heb m’n backpack alvast maar naar Loft gebracht. Voor het hotel nog een groepsfoto gemaakt en om 12.00 vertrok de bus naar het vliegveld. Met het inchecken kon ik weinig voor ze betekenen. Ruim voor de incheckcounters was al een controle waar je als niet-passagier niet langs kwam. Afscheid nemen dus.

Daarna was het wachten op ...... Ruben! Helaas had z’n vliegtuig vertraging en dus duurde het wachten extra lang. Maar het was echt geweldig om ‘m weer te zien. We hebben een taxi naar Loft genomen. Daar ingecheckt en meteen op pad voor z’n eerste Chinese biertje + maaltijd. Echt jammer dat ik m’n ticket maar met 3 dagen kon uitstellen maar het was in ieder geval IETS. Omdat het te kort was om echt op reis te gaan hebben we besloten om in Chengdu te blijven en lekker rustig aan te doen. Hij had tenslotte ook nog een jetlag te verslaan. Het waren zalige dagen die we vooral doorgebracht hebben in theehuizen, restaurantjes, parkjes en tempels. De tijd vloog om en veel te snel was het weer tijd om afscheid te nemen. Ik had er graag nog wat dagen achteraan geplakt maar de KLM was niet te vermurwen.

Mijn gewijzigde ticket zorgde voor veel problemen bij het inchecken. Ik was dan ook heel blij dat ik de e-mailbevestiging uitgeprint had! Ik heb 3 verschillende counters en minimaal 6 verschillende medewerkers gehad die bij voorkeur met z’n vieren tegelijk naar hetzelfde computerscherm stonden te staren. Na 2 uur was het eindelijk voor elkaar. Ik moest echt rennen om m’n Yuannetjes nog terug te wisselen. Stresssssssssssss!!!! Voor niets bleek later want (bezweet en hijgend) aangekomen bij de gate bleek het vliegtuig anderhalf uur vertraging te hebben. Pfffff......

Doordat het me niet lukte om te slapen duurde de vlucht best lang. Gelukkig hadden ze een digitaal entertainment center aan boord waardoor je zelf kunt beslissen welke film je wanneer wilt zien. En er is keuze genoeg. 3½ film later was ik weer terug in Nederland.

Het viel niet mee om m’n draai hier weer te vinden en het feit dat ik m’n eigen huis niet in kan is daar voor een groot deel debet aan. Ik had niet verwacht dat ik daar zo’n moeite mee zou hebben! Aan de andere kant vliegen deze 4 weken ook om. Lekker sporten, veel gezellige dingen doen en (bijna) iedereen weer gezien. Maar ik kijk er toch naar uit om weer op pad te gaan. Ik ben benieuwd hoe ’t gaat bevallen om ècht lang weg te zijn.........