Incognito naar Paramaribo

De afgelopen 4 weken in Nederland zijn werkelijk omgevlogen, vooral doordat ik in die periode (bijna) iedereen weer gezien heb. Het was leuk om weer terug te zijn maar ik was toch blij om weer op pad te gaan. Dit keer voor 4 maanden; ik ben benieuwd hoe dat me zal bevallen.

M’n derde reis alweer; en die gaat naar Suriname. Na alle taalproblemen in China een bestemming waar de voertaal Nederlands is. Wat een verwennerij! Maar ook een trip met weinige individuele vrijheid en dat is dus meteen de uitdaging: “hoe houden we het gezellig als we bijna iedere dag met elkaar opgescheept zitten”. Dat zou wel eens spannend kunnen worden!

Op de één of andere manier is dit ook de reis waar ik het minste naar uit kijk. Misschien omdat ik hetzelfde rondje amper 2½ jaar geleden ook nog gedaan heb en dat de enige reis is geweest waarbij ik echt geen leuke groep had. Dat gevoel blijft er dan toch een beetje aan kleven.

De internetmogelijkheden zijn hier beperkt. Alleen in Paramaribo lukt dat wel en daar zal ik maar af en toe verblijven. Daarnaast staan de omstandigheden (veel stof en/of water en geen elektriciteit) het gebruik van m’n laptop in de weg. Dat betekent dat jullie minder frequent berichtjes van me zien verschijnen!

De 19e zou ik al vertrekken (voor de groep uit) maar dat werd uiteindelijk 2 dagen later vanwege de crematie van oma. Toch wel blij dat ik daarbij heb kunnen zijn ook al was het gevolg dat ik tegelijk met de groep zou vliegen. Geen tijd om te acclimatiseren en meteen aan de slag dus! Zo stond ik de 21e op Schiphol.

Omdat het te laat was om de groep nog te informeren wisten ze niet dat ik met ze mee zou vliegen. Zo kon ik ze stiekem een beetje gadeslaan voordat ik mezelf als reisbegeleider bekend zou maken.... dacht ik.... Incognito naar Paramaribo; dat leek me wel wat. Bij de gate van SLM bleek echter dat de blanke passagiers zwaar in de minderheid waren en die reisden allemaal met Sawadee! Ik heb m’n ware identiteit dus al snel prijs moeten geven :)

Aan het einde van de middag kwamen we op Paramaribo aan. De douaneformaliteiten waren verrassend snel voorbij maar bij de bagageband duurde het eeuwen. Wel een mooie gelegenheid om meteen even de hele groep een handje te schudden. En wat bleek…..: er zijn er 2 afgevallen! Heb ik er dus nog maar 12 over; lekker overzichtelijk dus.

Een paar uur later hebben we in ons hotelletje (Ed’s Inn) ingecheckt. Iedereen was moe (ik ook!!) dus na een kort inleidend praatje en een voorstelrondje hebben we wat te eten laten komen en een eerste Parbo biertje gedronken. Iedereen lag zéér bijtijds op bed……………