Botsboten in Halong Bay

Terug in Hanoi was het of we een herkansing kregen en alles overnieuw begon. Het was prachtig weer en dan ziet zo’n stad er meteen een stuk gezelliger uit!

Om half 6 ’s morgens waren we al bij het hotel. Te vroeg om te ontbijten en véél te vroeg om de kamers op te kunnen. We moesten het doen met 2 opfris/bagagekamers. De meesten maakten van de nood een deugd door meteen naar het Hoa Kiem meer te gaan. Daar is ’s morgens vroeg al veel (sport) bedrijvigheid. Je merkt aan alles dat Vietnamezen bijtijds naar bed gaan maar ik vraag me wel eens af hoe vroeg ze eigenlijk weer aan de dag beginnen? Toen we van het station naar het hotel reden (even na vijven en nog hartstikke donker) was het al een drukte van belang op straat. En motortaxi’s slapen volgens mij nooit. Ik kan de woorden “madame, madame, motorbike?” niet meer horen!

Na het ontbijt ben ik op pad gegaan om wat dingetjes te regelen. Eerst op zoek naar een goedkoop guesthouse voor de laatste nacht in Hanoi. Al snel gevonden in een backpackersstraatje (Yen Thai Str.). Meteen ook maar m’n transfer naar het vliegveld geregeld en naar de kapper geweest. Best spannend maar toch goed gelukt. Daarna bij zo’n smoezelig tentje met kabouterkrukjes geluncht en me bijzonder vermaakt door de agent die fanatiek probeerde de boel "straatverkoper-vrij" te krijgen. Zodra hij z’n hielen gelicht had kwamen er weer anderen voor terug :-).

Toen met de taxi naar een restaurantje dat ik op het oog had voor het afscheidsdiner. De chauffeur rekende een belachelijk hoog bedrag voor een kort ritje (90.000 VND) en hoewel dat ook op de meter stond wist ik dat ik belazerd werd. Hij had nog het lef om fooi te vragen ook; gekke Henkie! Hoe vaak je ook gereisd hebt; ’t gebeurt toch altijd wel weer een keertje en dan voel je je toch weer DOM. Gelukkig werd ik bij het restaurant onwijs leuk ontvangen dus dat maakte alles meteen weer goed.

’s Middags had ik kaartjes geregeld voor het waterpoppentheater. Is erg bekend en iets heel specifieks voor het gebied van de Rode Rivier Delta. Ik was bij voorbaat niet wild enthousiast maar wilde wel weten waar het nou echt om ging dus vooruit dan maar. En eigenlijk was het gewoon ....VRESELIJK! ’t Is lang geleden dat ik naar een poppenkast hebben gekeken want dat was het. Deze poppen stonden dan in het water, maar verder……. En uiteraard verstonden we er helemaal niets van (terwijl er geen Vietnamees in het publiek te bekennen was!). Nou ja, als je het niet geprobeerd hebt……….

De volgende dag vertrokken we vroeg naar Halong Bay. Onderweg weer brommertjes met nieuwe extreme ladingen gezien. Een paar met bossen bamboe van een meter of 4 lang in de breedte (!) achterop gebonden en zelfs 2 brommertjes met een volwassen koe achterop. Dat verzin je toch niet!?!!

’t Was best nog een lange rit met één (afschuwelijke) koffiestop bij een gigantische toeristenwinkel . Er stopten massa’s grote touringcarbussen. De koffiecorner was van ondergeschikt belang - in een hoekje weggemoffeld - en je moest er nog voor in de rij staan ook. Dit moet toch anders kunnen? Toen ik Hien vroeg waarom hij in godsnaam hier stopte (commissie?) zei hij dat er echt geen andere mogelijkheid was. Even verderop zag ik vanuit de bus voldoende lokale tentjes maar overal had hij wel weer een smoesje voor (te vies, te slecht, te klein, geen (schone) toiletten……). Aangezien we niet met een Fox-reisje op pad zijn heb ik heb gezegd dat we dat op de terugweg echt anders gaan doen.

Aankomst op Halong Bay..... Ik had wel verwacht het toeristisch zou zijn, maar ZO erg? Het krioelde van de boten die elkaar allemaal klem zetten. De enige manier om uit te varen was door een ander opzij de duwen waarbij het hout soms gevaarlijk kraakte en bij één boot zelfs een ruit sprong. Een soort botsboten dus. Toen we ons eindelijk hadden losgewurmd voeren we in colonne uit. We hadden lekker zonnig weer en het duurde niet lang voor de eerste contouren van karstbergen zich begonnen af te tekenen. Het is inderdaad een mooi gebied; jammer dat het zo druk is.

We zouden op de boot overnachten waarbij ik had beloofd dat ze ook lekker buiten op het dek konden slapen. Toen ik Hien vertelde dat een aantal dat ook daadwerkelijk ging doen keek hij me aan of ie water zag branden. Het was veel te koud (?) en dan zouden ze ziek worden! Kortom; hij wilde het niet hebben. Ik heb hem gezegd dat die beslissing niet aan hem was en dat we met volwassen mensen te maken hebben die heel goed zelf kunnen bepalen. Als het koud wordt kunnen ze toch altijd nog terug naar hun hutje? Voor dit onderdeel hoef ik het land niet te kennen en ’t was bijna lekker om uit volle overtuiging even eigenwijs tegen ‘m te kunnen zijn.

Het bleef die avond inderdaad heerlijk weer en we hebben nog tot laat (voor Vietnamese begrippen dan) buiten gezeten. Toen de eersten met hun beddengoed richting dek vertrokken werden ze accuut teruggestuurd door de kapitein. Bij gods gratie mochten ze op het dek maar dan niet met het smetteloos witte beddengoed. Daar kan ik met dan ook wel weer iets bij voorstellen. Gelukkig had ik ze gezegd een lakenzak mee te nemen dus was er een alternatief voor handen. De meesten hebben er gewoon de hele nacht gelegen.

Inmiddels zijn de eerste barstjes in de groep echte scheuren geworden. Het is een gezelschap met een erg hoog shopping- en partygehalte en voorkeur voor dubbelzinnige, platvloerse humor. Het overgrote deel komt uit Brabant en Limburg waardoor er nogal een kliek is ontstaan. Het enige (Friese) stel dat echt cultureel was ingesteld vond de reis (qua opbouw) en de groep erg tegenvallen. Op de boot kwamen ze me dan ook vertellen dat ze besloten hadden niet mee te gaan met het afscheidsetentje. Echt jammer dat ze het zo ervaren hebben maar ik heb het ook wel zien gebeuren. Ik heb geen problemen met ze gehad maar ik kan me (van beide kanten!!!) voorstellen dat het niet klikte. Daar was geen kruid tegen gewassen.

De volgende dag zijn we in 3 uurtjes teruggevaren en om 11 uur zaten we alweer in de bus. De laatste middaguurtjes in Hanoi heb ik nog wat rondgewandeld en gefotografeerd. Het laatste etentje was toch nog gezellig en na afloop zijn we met een kleiner gezelschap nog wat gaan drinken in een tentje met een veelbelovende naam: de Salsabar. Binnengekomen bleken ze alleen over Vietnamese popmuziek te beschikken en de uitgebreide kaart met onder andere vele cocktails lag er voor de sier. Niets was er. Uiteindelijk hebben we maar gewoon de koelkast open getrokken en zijn we allemaal aan het bier gegaan. Eén per persoon wel te verstaan; daarna was het op :-)

De volgende ochtend ben ik om 6.00 uur nog even naar het Lenin park gegaan. Ik was toch al wakker en het was daar weer erg leuk. Om half 11 afscheid genomen van de groep en ze uitgezwaaid toen ze naar het vliegveld vertrokken. Hien vloog zelf diezelfde middag terug naar Saigon dus hij zou ze helpen met inchecken. Ik heb m’n spulletjes gepakt en ben naar het guesthouse vertrokken dat ik een paar dagen eerder geregeld had maar daar kwam ik voor een vervelende verassing te staan. De kamer was ineens duurder geworden "omdat het zo druk was". Belachelijk! Dat had ie 3 dagen geleden ook kunnen weten. Het ging me niet om het bedrag maar wel om het principe. Afspraak is afspraak! Het ontaardde in stevige woordenwisseling (understatement) waarbij ik bijna de zaak uitgegooid werd. Ik heb er maar voor gezorgd dat het overal luid en duidelijk te horen was (slechte reclame voor z’n boekingsbureautje toch?) en ben toch gebleven. Bovendien was ik ook groter én sterker dan hij :-). Helaas kwam ik er niet onderuit om de nieuwe prijs te betalen. Ik zet nog wel een boodschap op de “Thorn Tree” van de Lonely Planet (referenties). En dan een mailtje aan het guesthouse om ze daarvan op de hoogte te stellen.....

Ik vertrouwde ‘m natuurlijk voor geen meter meer en heb al m’n waardevolle spullen maar in m’n dagrugzakje meegesleept toen ik een rondje ging lopen om wat af te koelen. Dat deed me – in combinatie met een goede lunch – echt goed. Toch viel ik wel in een klein gaatje en voelde ineens hoe moe ik was. Daarom eerst maar een paar uur geslapen en daarna - op m’n laatste avond in Vietnam - heerlijk Thais gaan eten.