Toch een keer een off day

De tocht van Lijang naar Weishan beloofde een mooie vergezichten, tabakplantages, oventjes waar dakpannen werden gebakken en dorpjes waar ze gespecialiseerd zijn in het beeldhouwen van pompeuze grafstenen. Genoeg gelegenheden voor leuke fotostops dus. Helaas liep het allemaal anders.

Ook de laatste nacht in Lijang heeft het aan een stuk door gehoosd. Toen we 's morgens in onze bus stapten werd het alleen maar slechter: MIST!!!! Dus....... geen uitzicht en stoppen voor leuke plaatjes was er al helemaal niet bij. Het regende simpelweg te hard. Zo werd het een saaie rit.

Tot overmaat van ramp hadden we een chauffeur die met moeite z'n ogen open kon houden. Niet de meest veilige situatie. Ik heb om een korte stop gevraagd, gebaard dat ik 'm goed in de gaten had en "gevraagd" of ie niet moest gaan slapen ofzo. Hij knikte braaf dat alles in orde was, heeft een plens water in z'n gezicht gegooid (anders had ik dat wel gedaan) en een sigaretje gerookt. Daarna ging het beter maar ik stond op scherp want ik vertrouwde 'm voor geen cent. Bijkomen probleem wat dat z'n rijstijl zeer te wensen overliet. Achterin werden mensen soms onnodig gelanceerd. Ook dat heb ik geprobeerd duidelijk te maken maar dat wuifde hij simpel weg door naar het wegdek te wijzen. Grrrrrr.....!!!!

In Dali stapte gids Sally (die zelf haar naam als Salie uitspreekt :-) ) bij ons in. Gelukkig!!! Ik heb haar in het Engels over mijn problemen met deze chauffeur verteld maar tegelijk gezorgd dat ie heeeeeeeeeel duidelijk kon zien dat ik het over hem had en dat ik niet blij met 'm was (understatement). Toen ze met hem sprak ontkende hij doodleuk dat ie moe was! Kwaaier kan je me niet krijgen. Sally heeft mijn verzoek om naast 'm te gaan zitten en 'm aan de praat te houden ter harte genomen. Ze heeft de oren van z'n kop gekletst, haha.

Het laatste stukje weg van Dali naar Weishan was SLECHT. Werk aan de weg, kuilen, bulten, modder, water, MIST en een chauffeur die zich nog steeds weinig van z'n passagiers aantrok. Iedereen was dan ook opgelucht toen we bij ons hotel in Weishan uit konden stappen. Bij het uitladen van de bagage bleek alles drijfnat te zijn. De chauffeur had onderweg z'n bus iets te enthousiast met water schoon gespoten. Dat kon er ook nog wel bij!

Na een korte rondleiding door Sally voelde ik de vermoeidheid en de irritatie in de groep. Wel jammer want Weishan is een mooi plaatsje wat nog niet door het toerisme verpest is. Wij waren DE bezienswaardigheid van de dag!

De rondleiding duurde gelukkig niet al te lang, want zelf had ik ook niet veel meer nodig. Wim vroeg waar we "gezellig" met ze allen konden gaan eten. Dat leek met geen goed idee voor deze keer dus heb ik maar gezegd dat ik het gevoel had dat iedereen zelf wel z'n plekkie zou gaan zoeken. Dat gebeurde dus ook.

Zelf ben ik het meest smoezelige eethuisje van de straat ingedoken. Donker, vieze vloer, aftandse tafeltjes met hele lage bankjes en een keuken die je eigenlijk geen keuken mag noemen. Maar het zat er helemaal vol dus dat is een goed teken. En hier zou ik verder niemand tegenkomen; durven ze niet ;-)! Alleen Rob had hetzelfde idee maar dat was niet erg; juist wel gezellig eigenlijk. We hebben daar heerlijk gegeten, biertje gedronken en lol gehad met de Chinezen die daar zaten te eten. Zo heb ik de dag toch nog met een lekker gevoel af kunnen sluiten. Dit zijn echt de leukste tentjes om neer te strijken. Daarna op tijd naar bed gegaan want ik was echt MOE!!!