Naar de haaien......

Om 6.00 uur stond ik al naast m'n bedje. Ik had 'n strak schema met zo'n 3 x overstappen voor de boeg en 't werd een hele uitdaging om alle aansluitingen te halen. Maar 't was voor 'n goed doel dus vooruit dan maar ;-)

Nadat ik afscheid had genomen van Claudia stapte ik op 'n gammel bootje naar Isla Colon om daar te switchen naar de supersnelle watertaxi richting Almirante. Van daaruit door naar David, Santiago en tenslotte Sona. Tot daar ging 't allemaal perfect en onderweg nog lekker geslapen ook!
Ondanks dat kwam ik te laat in Sona aan om de laatste bus naar Santa Cathalina te pakken. Nadat ik de duikschool gebeld had dat ik écht onderweg was en ze beloofd hadden om open te blijven totdat ik gearriveerd zou zijn ben ik in 'n taxi gepakt. We reden ruim 'n uur door een vlak landschap dat beheerst werd door grote groepen grazende koeien. Blijkbaar is dit de vleesschuur van Panama........... Op de weg zag ik maar weinig andere auto's. Wel veel caballeros en zelfs 2 druk bezochte lasso-clubs. 't Leek het wilde westen wel ;-)

Aangekomen in Santa Cathalina heb ik de hoogst noodzakelijke dingen op de duikschool geregeld, een hostel gezocht, 'n hapje gegeten in 'n gezellig tentje aan 't strand en toen eindelijk................ slapen! In was bijna 12 uur onderweg geweest dus best wel 'n soort van kapot eigenlijk. Ondanks dat werd ik de volgende ochtend ruim voor de wekker wakker. Da's niet voor niets; je gaat tenslotte niet elke dag naar de haaien! ;-)

't Duikgroepje bestond uit 'n Nederlands stel, 'n Zwitser en 'n Australische. Het was anderhalf uur varen naar Coiba National Park maar we hebben ons onderweg niet verveeld. Dolfijnen zwommen met de boot mee, roggen sprongen hoog op uit 't water en grote groepen flying fisch zweefden voor ons uit. Regelmatig moesten we vaart minderen om te voorkomen dat we een aan de oppervlakte rustende schildpad zouden overvaren. Vaak was hun schild geclaimd als een soort privé eilandje door een albatros of stern; echt zo'n grappig gezicht :-) Héél even dacht ik haaienvinnen te zien maar ze bewogen wel erg synchroon naast elkaar. Het bleken de vinnen van 'n supergrote rog te zijn die vlak onder de oppervlakte zwom. Zoveel te zien en we waren nog niet eens koppie onder geweest. Dat beloofde wat!

Nadat we onze spullen in de slaapzaal hadden gedropt vertrokken we naar de eerste duikstek. Daar gingen we eindelijk! En hoewel het best even wennen was (koud, minder zicht en véél stroming) werd 't een geweldige duik. Hier maar weinig fel gekleurde visjes en wuivende zachte koralen. Alles was vooral GROOT en veel. Gigantische scholen tonijn, Jackfish, barracuda's en nog veel soorten die ik niet allemaal heb onthouden. Soms zwom er een Bullshark langs; echt 'n indrukwekkend silhouet. En op de bodem héél veel haaien. Bijna allemaal White Tips die 's nachts jagen en overdag rusten. Als je ze rustig benadert blijven ze keurig liggen en kan je echt héél dichtbij komen. Oog in oog met haaien die groter zijn dan ik; echt zo gaaf!

Zo hebben we 3 dagen lang fantastisch gedoken. Bijna iedere keer hadden we 'n grote groep dolfijnen bij de boot en zodra we vaart minderden haalden ze de meest waanzinnige capriolen uit. Echte uitslovers eigenlijke ;-) Soms hadden ze geen zin om te spelen en kwamen ze alleen even 'n kijkje nemen. Maar ik heb nog nooit zo vaak en zoveel dolfijnen gezien.

Op Coiba zelf zagen we apen, varanen, allerlei grote en kleine vogelsoorten en............. een zoutwaterkrokodil. Nooit geweten dat die beesten ook buiten Australië voorkomen! En hij was nog gróót ook. Hij had z'n vaste plekkie in een baai aan de andere kant van 't strand waar ie regelmatig de restjes uit de keuken toegeworpen kreeg. Er stond een groot waarschuwingsbord om te aan te geven dat je beter niet kon gaan snorkelen in de baai van "Tito". Ze hadden dat beest nog een naam gegeven ook! :-)

's Avonds werd 't nooit laat. 3 duiken per dag in koud water met sterke stroming en veel deining hakken er best in! Helaas hebben we geen manta's en geen walvishaai gezien. Balen! Toch had ik 't voor geen goud willen missen.

Inmiddels heb ik aardig wat mensen gesproken die in Nicaragua zijn geweest. Eigenlijk wilde ik ook die kant op maar omdat ik gehoord had dat 't echt niet veilig was is 't Panama geworden. Nu weet ik wel beter; iedereen is echt lyrisch over dit land. Het is nog echt puur en je kunt daar nog waanzinnig duiken ook. Ik weet dus wel wat m'n volgende bestemming wordt!

Terug in Santa Cathaline was Claudia inmiddels ook gearriveerd. We hebben elkaar weer opgezocht en zijn de 2 dagen later met Uwe en Heike - 2 Duitsers die in een huurauto rondreisden - meegelift. Het was 'n beetje proppen met alle bagage maar dat lukte eigenlijk prima!
Waar naartoe..........? Dat hebben we eigenlijk pas besloten toen we al ingestapt waren.
Het werd Las Lajas............................