Vuurwerk op een drijvend paradijs

Op het station van Surat Thani werden we opgewacht door lokale gids Toy. Nadat we uitgebreid hadden ontbeten zijn we in minibusjes gestapt. Anderhalf uur later arriveerden we bij de pier in het Khao Sok National Parc. Met een longtailboot zijn we naar een klein paradijsje gevaren. We “kamperen” op het water in eenvoudige, drijvende bamboehutjes met een waanzinnig uitzicht op het meer met z’n kalkstenen rotsformaties. Behalve een enkele passerende boot hoor je hier niets anders dan oerwoudgeluiden. Er zijn geen douches dus ’s morgens stap je vanuit je hutje gewoon even het meer in. Heerlijk!

Na een uitgebreide lunch was het verdacht stil op het vlot. Iedereen heeft toch maar even wat uurtjes slaap ingehaald.

Tijdens het avondeten werd er – voor de zoveelste keer – druk gespeculeerd wat er nou in de rare, witte rijstzak zat die ik constant meesleep. Ik had al genoeg voorpret tijdens het inpakken omdat ik gewoon erg benieuwd was naar de reacties als ik die dingen met Oud & Nieuw tevoorschijn zou halen. Maar de manier waarop ik het verpakt had bleek erg intrigerend te zijn. Vanaf de eerste reisdag dat ze mij met dat ding zagen lopen riep het al vragen op. Ik heb constant volgehouden dat er “gewoon een souvenir” in zit (lekker vaag dus). Naarmate de reis vorderde en de zak vaker in het openbaar verscheen nam ook het aantal nieuwsgierigen toe; ouders EN kinderen. En hoe vager ik m’n antwoord hield; hoe nieuwsgieriger ze werden. Toen Angela zei dat ik er misschien maar een prijsvraag van moest maken vond ik dat eigenlijk wel een leuk idee. Inzet: een fles whiskey voor degene die het zou raden of een massage voor mij als ze er niet achter zouden komen (en daar was ik vrij zeker van). De antwoorden varieerden van een poffertjespan, oliebollenmix tot boeddha-afbeeldingen of schilderijen en – zoals verwacht – had niemand het goed. Ik beloofde plechtig “het geheim” op oudejaarsavond te onthullen.

Op oudejaarsdag zijn we met een longtailboot naar een ander deel van het immense meer gevaren. Van daaruit hebben we een wandeling naar een viewpoint gemaakt. Het laatste deel zijn we met handen en voeten over boomwortels en steile, vlijmscherpe rotsformaties geklauterd. Best lastig maar daardoor ook des te leuker! En het uitzicht was de moeite meer dan waard!

Nadat iedereen heelhuids terug in de boot was hebben we lekker geluncht. Toen het tijd was om terug te gaan werkte de boot niet mee: motorpech! De bootsman deed z’n uiterste best om dat ding weer aan de praat de krijgen maar verder dan een kortstondig gepruttel met flinke rookontwikkeling kwamen we niet. Da’s toch vervelend in een uithoek van een meer met een oppervlakte van 185 km2(!), slechts enkele passerende bootjes en geen mobiel bereik; oeps! We dobberden al een tijdje rond toen we in de verte een piepklein bootje zagen. Door met z’n allen druk te zwaaien en te fluiten wisten we z’n aandacht te trekken.

Toy is naar het dichtst bijzijnde rafthouse gevaren waar ze kon bellen om een andere boot te regelen. Het kleine bootje heeft ons vervolgens naar dat rafthouse gesleept zodat we in ieder geval even onze benen konden strekken. Na ruim een uur kwam de vervangende boot aan. Onze verlengde excursie werd bekroond met het zien van massa’s apen die langs de steile rotswanden klommen. Da’s pas een apenrots! Uiteindelijk waren we pas aan het begin van de avond “thuis”.

Oudejaarsavond 2007; anders dan anders….……
De eigenaar van het rafthouse had in de Azië onvermijdelijke kareoke set al geïnstalleerd en daar werd door de Thai meteen na het avondeten druk gebruik van gemaakt. Wij konden natuurlijk niet achterblijven en hebben ook een paar nummertjes ten gehore gebracht. De Thai kunnen wel een stuk beter zingen hebben we moeten constateren; maar goed…..

Toy had een leuke verrassing voor de groep. Voor iedereen had ze een prachtig versierde drijfkaars met wierookstokjes gemaakt. Die worden - net als mijn lampionnen - normaal gebruikt tijdens het Loy Kratong festival. Het effect van de drijvende vlammetjes op dat meer was echt schitterend. Daarna was ‘t een goed moment om de inhoud van de geheimzinnige zak te onthullen. Ik had in totaal 10 lampionnen en heb er ook een aantal aan de Thai uitgedeeld. We hebben ze zoveel mogelijk tegelijk op laten stijgen en dat was echt een mooi gezicht. Die dingen gaan ongelooflijk hoog; echt onvoorstelbaar. De groep reageerde geweldig en dat was het gezeul met dat onhandige pakket meer dan waard.

De jongens hadden in Bangkok nog het nodige vuurwerk ingeslagen. Veel voor weinig en nog hartstikke mooi ook. Met al die rieten daakjes was het wel even zoeken naar een geschikte lanceerplek met maar na twaalven schoot de ene schitterende vuurpijl na de andere de lucht in.

In eerste instantie baalden de jongeren dat we op oudejaarsavond in the middle of nowhere zaten maar uiteindelijk heeft iedereen een super avond gehad.

HAPPY NEW YEAR :-)!