Cambodja in 't kort ..... te kort
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
12 December 2007 | Cambodja, Phnom-Penh
De vlucht naar Siem Raep had vertraging en wel 2 ½ uur. Da’s best veel op een vluchtje van 5 kwartier! De vlucht zelf verliep voorspoedig; de douaneformaliteiten namen meer tijd in beslag. Formuliertjes invullen (4 in totaal), visum betalen, paspoort afgeven aan een balie met een eindeloze rij beambten die allemaal één kleine handeling deden. Hoe hou ik zoveel mogelijk mensen aan ’t werk? Zo dus!
Omdat m’n paspoort (geldig tot 2009!) nu aardig vol begint te raken met visa en stempels probeer ik die lui ertoe te bewegen om de weinige ruimte die er nog vrij is zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Dan zoek ik de meest sympathiek ogende stempelaar uit, ga daar in de rij staan, zoek oogcontact en lach allervriendelijkst. Tot nu toe werkte dat altijd, maar met deze rij Melkert-banen was ’t een stuk lastiger. Gelukkig is m’n paspoort door het beschermhoesje al van verre herkenbaar waardoor ik precies kon volgen. Het is dus toch weer gelukt!
Toen ik eindelijk de hele groep weer bij elkaar had bleek de transferbus er niet te zijn. Dat was – na één telefoontje met de lokale agent – gelukkig binnen een uur opgelost. Al met al kwamen we in de middag in ons hotel aan. Daar kennis gemaakt met André en Lily van Local Adventures (lokale agent voor Cambodja) die me meteen uitnodigden om te komen eten. Dan zeg ik geen nee natuurlijk. Ze hadden net een eigen hotelletje geopend – met restaurant – en dat moest uiteraard gepromoot worden. De compagnon van André (Menno) was ook net over uit Phnom Penh en ze hadden nog wat andere gasten. Het werd een super gezellige avond en nog laat ook.
De volgende dag gezellig op stap geweest met Cees en Lia. Hoewel ik de tempels van Ankor twee jaar geleden al uitgebreid bekeken heb ben ik de volgende dag toch weer gegaan. Het is gewoon zo geweldig mooi! Maar helaas ook een stuk drukker. In Laos was er t.o.v. 2 jaar geleden niet zo gek veel veranderd. Hier wel! Het toerisme neemt jaarlijks met 20% (!!) toe en dat is te merken. Het was toen al toeristisch maar ’t is nu lastig om mooie plaatjes te schieten zonder dat er zo’n kudde Aziatische toeristen op staat. Ze poseren eerst één voor één (allemaal in dezelfde houding) en dan nog even met de hele groep. Die hele groep moet dan minimaal met 10 verschillende camera's worden vastgelegd en dat alles natuurlijk net op dat ene mooie plekje dat iedereen wil fotograferen. Als je – met engelengeduld – wacht tot ze eindelijk klaar zijn is de volgende groep er alweer. Pffffff. Buiten het Ankor terrein staat het verkeer in de spits (ja, die is er dus ook al) muurvast. En…… er worden overal hotels bijgebouwd; bij voorkeur van die hele grote.
Toch is Siem Raep nog steeds best OK. Bovendien hebben we nu ook eindelijk heerlijke warme avonden (kan dat eeuwige groene vestje eindelijk eens in m’n tas blijven) en…… er is een zwembad bij het hotel! Het zijn dus een paar lekkere relaxte dagen geworden.
Daarna was het echt tijd voor het laatste onderdeel van deze reis.
Toen we in de bus naar Phnom Penh stapten trof ik daar een verstekeling aan. De chauffeur gebaarde dat zij "even" naar tot aan het eindpunt mee zou rijden. Nou, mooi niet dus! Wat dat betreft zijn die chauffeurs ook overal hetzelfde. Aan het einde van de straat is ze maar weer uitgestapt.
De rit naar Phnom Penh was best interessant. Het landschap is vlak en overwegend bedekt met rijstvelden waar druk gewerkt wordt om de oogst binnen te halen. Her en der kaarsrechte palmbomen. Overal grazen van die grote witte koeien die bij de hals te ruim in het vel lijken te zitten. De mensen dragen hun rood, blauw of groen geblokte sjaals op allerlei manieren. Tegen het stof voor het gezicht, als hoofddoek, of gewoon als sjaal. Maar ze hebben er bijna allemaal eentje! De huizen staan allemaal op hoge palen.
We komen aparte voertuigen tegen. Vrachtwagens met een open cabine; de chauffeur zit in de open lucht op een grote stoel achter het stuur. Houten paard-en-wagens met opvallend kleine paardjes; blijkbaar zijn ze best nog sterk want die karretjes waren flink vol geladen. Er rijden aanzienlijk meer brommertjes rond en...... het is hier ook veel viezer. In Laos wordt afval verbrand. Is milieutechnisch dan wel niet helemaal OK (met plastic en zo) maar het ruimt wel op! Hier zie je overal hoopjes rotzooi en zwerft er van alles rond. Wat een wereld van verschil!
In het begin van de middag kwamen we in Phnom Penh aan. De chauffeur kon het hotel niet vinden en had geen vertrouwen in mijn mening (terwijl ik 't kaartje van de Lonely Planet echt wel snap hoor) en dus heb ik Menno maar even gebeld. Die loodste ons meteen in de richting die ik ook al aangewezen had. Na het inchecken en de briefing ben ik op pad gegaan om het restaurantje voor "het laatste avondmaal" te regelen. En de rest van de middag? We hadden WEER een zwembad bij het hotel dus dat was niet zo moeilijk!
De volgende dag ging bijna de hele groep naar de Killing Fields het het genocide museum. Dat had ik nog vers in m'n geheugen zitten. Ik vind absoluut dat je 't gezien moet hebben maar twee keer hoeft nou ook weer niet.
Onderweg had ik van iemand gehoord dat er bij Phnom Penh nog een grappig, ouderwets bamboetreintje moest rijden. Daar wilde ik wel een stukje in mee en dat is nog gelukt ook! Samen met Ruth zaten we na een tuktuk-rit van een uur op een plateautje van bamboe op 4 wielen. Een klein benzinemotortje bracht de boel in beweging. De "rem" bestond uit een houten blok met een remvoering van oude autobanden dat op de rails werd gezet als we vaart moesten minderen. Het treintje wordt vooral gebruikt om ladingen hout te vervoeren en daar werd ook druk mee gewerkt. Er werd dan ook raar opgekeken als zo'n karretje met 2 van die witneuzen langsreed. Maar het was supergrappig dus ik ben blij dat 't gelukt is!
's Avonds hebben we met de hele groep gegeten in het "Friends" restaurant. Lekker eten en een goed project omdat straatkinderen (lijmsnuivertjes enzo) hier de kans krijgen om een vak te leren.
Na deze laatste avond hadden we eigenlijk nog een hele dag. Die hebben de meesten op de Russische Markt en aan het zwembad doorgebracht. Ik dus ook. Na een snelle maaltijd zijn we om 6 uur naar het vliegveld vertrokken. Het vliegtuig naar Bangkok vertrok keurig op tijd en binnen een uur waren we alweer geland. Tijd om afscheid te nemen van de groep die over zou stappen op het vliegtuig naar Frankfurt. Weer een reis voorbij en deze was weer super! Ik weet 't nu zeker; Vietnam is gewoon echt niet leuk en daar ga ik dus niet meer naartoe! Enne...... van Cambodja wil ik eigenlijk wel eens wat meer zien dan alleen Siem Raep en Phnom Penh!
Omdat m’n paspoort (geldig tot 2009!) nu aardig vol begint te raken met visa en stempels probeer ik die lui ertoe te bewegen om de weinige ruimte die er nog vrij is zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Dan zoek ik de meest sympathiek ogende stempelaar uit, ga daar in de rij staan, zoek oogcontact en lach allervriendelijkst. Tot nu toe werkte dat altijd, maar met deze rij Melkert-banen was ’t een stuk lastiger. Gelukkig is m’n paspoort door het beschermhoesje al van verre herkenbaar waardoor ik precies kon volgen. Het is dus toch weer gelukt!
Toen ik eindelijk de hele groep weer bij elkaar had bleek de transferbus er niet te zijn. Dat was – na één telefoontje met de lokale agent – gelukkig binnen een uur opgelost. Al met al kwamen we in de middag in ons hotel aan. Daar kennis gemaakt met André en Lily van Local Adventures (lokale agent voor Cambodja) die me meteen uitnodigden om te komen eten. Dan zeg ik geen nee natuurlijk. Ze hadden net een eigen hotelletje geopend – met restaurant – en dat moest uiteraard gepromoot worden. De compagnon van André (Menno) was ook net over uit Phnom Penh en ze hadden nog wat andere gasten. Het werd een super gezellige avond en nog laat ook.
De volgende dag gezellig op stap geweest met Cees en Lia. Hoewel ik de tempels van Ankor twee jaar geleden al uitgebreid bekeken heb ben ik de volgende dag toch weer gegaan. Het is gewoon zo geweldig mooi! Maar helaas ook een stuk drukker. In Laos was er t.o.v. 2 jaar geleden niet zo gek veel veranderd. Hier wel! Het toerisme neemt jaarlijks met 20% (!!) toe en dat is te merken. Het was toen al toeristisch maar ’t is nu lastig om mooie plaatjes te schieten zonder dat er zo’n kudde Aziatische toeristen op staat. Ze poseren eerst één voor één (allemaal in dezelfde houding) en dan nog even met de hele groep. Die hele groep moet dan minimaal met 10 verschillende camera's worden vastgelegd en dat alles natuurlijk net op dat ene mooie plekje dat iedereen wil fotograferen. Als je – met engelengeduld – wacht tot ze eindelijk klaar zijn is de volgende groep er alweer. Pffffff. Buiten het Ankor terrein staat het verkeer in de spits (ja, die is er dus ook al) muurvast. En…… er worden overal hotels bijgebouwd; bij voorkeur van die hele grote.
Toch is Siem Raep nog steeds best OK. Bovendien hebben we nu ook eindelijk heerlijke warme avonden (kan dat eeuwige groene vestje eindelijk eens in m’n tas blijven) en…… er is een zwembad bij het hotel! Het zijn dus een paar lekkere relaxte dagen geworden.
Daarna was het echt tijd voor het laatste onderdeel van deze reis.
Toen we in de bus naar Phnom Penh stapten trof ik daar een verstekeling aan. De chauffeur gebaarde dat zij "even" naar tot aan het eindpunt mee zou rijden. Nou, mooi niet dus! Wat dat betreft zijn die chauffeurs ook overal hetzelfde. Aan het einde van de straat is ze maar weer uitgestapt.
De rit naar Phnom Penh was best interessant. Het landschap is vlak en overwegend bedekt met rijstvelden waar druk gewerkt wordt om de oogst binnen te halen. Her en der kaarsrechte palmbomen. Overal grazen van die grote witte koeien die bij de hals te ruim in het vel lijken te zitten. De mensen dragen hun rood, blauw of groen geblokte sjaals op allerlei manieren. Tegen het stof voor het gezicht, als hoofddoek, of gewoon als sjaal. Maar ze hebben er bijna allemaal eentje! De huizen staan allemaal op hoge palen.
We komen aparte voertuigen tegen. Vrachtwagens met een open cabine; de chauffeur zit in de open lucht op een grote stoel achter het stuur. Houten paard-en-wagens met opvallend kleine paardjes; blijkbaar zijn ze best nog sterk want die karretjes waren flink vol geladen. Er rijden aanzienlijk meer brommertjes rond en...... het is hier ook veel viezer. In Laos wordt afval verbrand. Is milieutechnisch dan wel niet helemaal OK (met plastic en zo) maar het ruimt wel op! Hier zie je overal hoopjes rotzooi en zwerft er van alles rond. Wat een wereld van verschil!
In het begin van de middag kwamen we in Phnom Penh aan. De chauffeur kon het hotel niet vinden en had geen vertrouwen in mijn mening (terwijl ik 't kaartje van de Lonely Planet echt wel snap hoor) en dus heb ik Menno maar even gebeld. Die loodste ons meteen in de richting die ik ook al aangewezen had. Na het inchecken en de briefing ben ik op pad gegaan om het restaurantje voor "het laatste avondmaal" te regelen. En de rest van de middag? We hadden WEER een zwembad bij het hotel dus dat was niet zo moeilijk!
De volgende dag ging bijna de hele groep naar de Killing Fields het het genocide museum. Dat had ik nog vers in m'n geheugen zitten. Ik vind absoluut dat je 't gezien moet hebben maar twee keer hoeft nou ook weer niet.
Onderweg had ik van iemand gehoord dat er bij Phnom Penh nog een grappig, ouderwets bamboetreintje moest rijden. Daar wilde ik wel een stukje in mee en dat is nog gelukt ook! Samen met Ruth zaten we na een tuktuk-rit van een uur op een plateautje van bamboe op 4 wielen. Een klein benzinemotortje bracht de boel in beweging. De "rem" bestond uit een houten blok met een remvoering van oude autobanden dat op de rails werd gezet als we vaart moesten minderen. Het treintje wordt vooral gebruikt om ladingen hout te vervoeren en daar werd ook druk mee gewerkt. Er werd dan ook raar opgekeken als zo'n karretje met 2 van die witneuzen langsreed. Maar het was supergrappig dus ik ben blij dat 't gelukt is!
's Avonds hebben we met de hele groep gegeten in het "Friends" restaurant. Lekker eten en een goed project omdat straatkinderen (lijmsnuivertjes enzo) hier de kans krijgen om een vak te leren.
Na deze laatste avond hadden we eigenlijk nog een hele dag. Die hebben de meesten op de Russische Markt en aan het zwembad doorgebracht. Ik dus ook. Na een snelle maaltijd zijn we om 6 uur naar het vliegveld vertrokken. Het vliegtuig naar Bangkok vertrok keurig op tijd en binnen een uur waren we alweer geland. Tijd om afscheid te nemen van de groep die over zou stappen op het vliegtuig naar Frankfurt. Weer een reis voorbij en deze was weer super! Ik weet 't nu zeker; Vietnam is gewoon echt niet leuk en daar ga ik dus niet meer naartoe! Enne...... van Cambodja wil ik eigenlijk wel eens wat meer zien dan alleen Siem Raep en Phnom Penh!
-
17 December 2007 - 09:24
Marie:
geweldig ! een bamboetrein ! dat staat ook op mijn lijstje van dingen die ik nog steeds moet doen...
groetjes
marie
-
17 December 2007 - 13:05
Marcel:
Als er weer eens Sars epedimie uitbreekt is het in Vietnam erg goed vertoeven weet ik..
Te midden van een berg toeristen is het anders lijkt me, geen Chinezen met camera waar je over struikelt?, gezellig hm..
Ik zou zo trouwens met je mee gaan naar Cambodje was mijn favoriete land.
Und jetz? Berlijn?
Gruss Gott
Marcel -
18 December 2007 - 12:24
Anke:
Leuke site!!! Ik blijf je volgen. Vond het een gezellig in Hua Hin met je. En die rode wijn...die was fantastisch haha. NEEJ, heerlijk om weer 'ns zo'n glaasje te drinken! Was vooral gezellig. Lekker effe roddelen hihih. Doe de groetjes aan omaatje ;-) En heeeel veel good luck met de toekomstige plannen.
www.ankieie.waarbenjij.nu -
18 December 2007 - 22:48
Wil Mens:
Wat moest ik lachen jij in dat bamboe treintje en de manier waarop je naar ons zwaait alsof het de gewoonste zak van de wereld is Gr. Wil -
18 December 2007 - 22:51
Wil Mens:
Ik moet even een foutje herstellen je begrijpt het waar schijnlijk al. zak is zaak Wil -
19 December 2007 - 10:08
Carla & Baher:
Wat een geweldig interessante reizen heb je weer gedaan. We waren een beetje achter geraakt en het afgelopen weekend zijn we weer' bijgelezen'. Je bent echt geknipt voor deze baan! Als Baher Floortje Dessing op TV ziet, zegt hij elke keer, dat moet Bianca ook gaan doen! Je schrijft zo verhalend en je foto's zijn werkelijk prachtig! We genieten er elke keer van. Wij hebben wel zo'n beetje dezelfde stijl van fotograferen, bijzondere taferelen, oude krakkemikkige gebouwtjes, etc. Maar zoals je die closeups van mensen maakt, geweldig! Ik bekijk je foto's steeds weer opnieuw. Baher is ook zeer impressed. Ben zelf nu bezig met het bewerken van onze Maleisische foto's van januari dit jaar. Geniet nu extra van de warmte die die foto's uitstralen. Alvast vrolijke kerstdagen (lukt vast wel met een Ned. groep) en een knallend Oud en Nieuw en voor 2008 natuurlijk weer veel opwindende ervaringen! Wanneer word je nu 40? Jammer dat India niet doorgaat, maar misscien word je er op een dag toch wel heen gestuurd. We vragen ons altijd af hoe jij toch al die ervaringen (zooooooo veel!) kunt verwerken! Als wij een maand ver weg zijn geweest, duurt het altijd een tijdje voordat we weer terug op aarde zijn in Nederland en dan hebben we lang niet zoveel meegemaakt als jij! 't Is al weer een lang verhaal geworden, dus ik stop. Blijf schrijven en blijf fotograferen, Bianca, we genieten ervan! Lieve groetjes and live it up!! Carla & Baher -
20 December 2007 - 14:53
Ria Van Zon:
Bianca wij wensen jou fijne feestdagen en bedankt voor jouw verslaggeving de afgelopen tijd met de mooie bijgevoegde foto's.Ga zo door!! -
22 December 2007 - 18:07
Piet Van Dijk:
Bianca hele fijne kerstdagen en een gezond en reizig 2008
Wij maken hier nu hele mooie sneeuw foto`s het is jaren niet zo mooi geweest en nog wel enkele dagen.
groetjes Joke en Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
