Ludiek afscheid van de laatste groep

We hebben het drijvend paradijs op tijd verlaten; de volgende dag regende het. Het was bijna zo’n typisch Nederlandse nieuwjaarsdag; grauw en nat. Maar ja ……. de temperatuur is toch wel wat beter hier. Prima omstandigheden om voor vertrek eerst onze eigen Nieuwjaarsduik te houden (ZONDER Unox-muts).

Goed gepland dat we vandaag zouden vertrekken dus. De laatste nacht in dit schitterende natuurpark hebben we aan vaste wal doorgebracht. Er was weer van alles te doen: kanoën, tuben (op een autoband stroomafwaarts dobberen) en wandelen maar er was weinig animo. De oudejaarsnacht had er blijkbaar toch wel ingehakt.

De volgende dag vertrokken we voor de laatste etappe van deze reis. Met minibusjes reden we in een paar uur verder naar het zuiden naar Phuket; een eiland dat door de brugverbinding eigenlijk geen eiland meer is. Naast die brug een opvallend overblijfsel van de tsunami: een gigantisch schip. Het ligt heel eind landinwaarts en dat ziet er echt belachelijk uit. Onvoorstelbaar wat een kracht daarachter moet hebben gezeten. Het eiland is verder bezaaid met reclameborden zoals je ze vaak in de buurt van een drukke toeristen luchthavens ziet. Vastgoedontwikkelaars, restaurants, shows, pretparken en hotels proberen elkaar zo de loef af te steken.

Gelukkig dat we daar niet bleven. Op de zuidelijke pier stapten we over op een grote speedboot. Het had de afgelopen dagen nogal gewaaid dus het werd een “bumpy ride” naar Koh Raja; het eiland waar we een paar dagen zouden verblijven. Wonder boven wonder werd niemand zeeziek.

Deze laatste dagen heeft iedereen lekker relaxed doorgebracht met luieren, snorkelen, zwemmen en zonnen. Zelf heb ik ook nog gedoken maar de zee was dusdanig omgewoeld dat het zicht niet best was. Ik heb het dus maar bij één duik gehouden. Achteraf ook maar beter; aangezien ik later die dag gigantisch veel last van m’n rechter oor kreeg. Als dat maar goed gaat…..!

Door een wijziging in het vluchtschema zou de groep zou nog een nacht in Bangkok doorbrengen terwijl ik in Phuket achterbleef. Toch wilden ze de “laatste” avond hier vieren. Roel en Jip zagen hun kans schoon om de rollen om te draaien en MIJ nieuwsgierig te maken. De wraak voor de geheimzinnige witte zak. Uiteraard was ik best wel benieuwd wat ze van plan waren, maar nog niet half zo nieuwsgierig als zij zijn geweest.

De laatste avond; geen toespraken deze keer. Maar wel ……. een echt gedicht! Voorgelezen door Roel, Jip, Rik en Jeroen. Allen gekleed in sarong en – al dan niet zelfgemaakte – bikini. Het zag er echt hilarisch uit. Dagen zijn ze ermee bezig geweest en dat allemaal voor mij? Geweldig was het. Ik heb me echt slap gelachen.

De volgende ochtend zijn we over een aanzienlijk vlakkere zee teruggevaren naar Phuket. Vanaf de wal was het nog een uur naar de luchthaven en daar was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Dat was ’m dan; m’n allerlaatste reis. En dit was ook absoluut de leukste groep van allemaal. Zij hebben een fantastische tijd gehad, maar ik ook! Hun vakantie zit er op; die van mij is begonnen!!!!