De vooroordelen bevestigd

Na een rustig ontbijtje heb ik uitgecheckt en een taxi opgezocht die me naar de Zuidelijke busterminal van Bangkok kon brengen. Daar een buskaartje voor Hua Hin gekocht en nog geen 3 kwartier later vertrok ik al. De bus was lekker ruim en de stoelen konden bijna helemaal plat; best luxe dus.

Ruim 4 uur later kwam ik op de plaats van bestemming aan. Het uitstappunt was echter op een totaal andere plek dan ik verwacht had waardoor ik me absoluut niet kon oriënteren. Ik sprak het eerste beste koppel aan dat ik tegen kwam en dat bleken nog Nederlanders te zijn ook.

Ria en Bert zaten er al een week en hadden er zelfs een volledig huis gehuurd. Ze boden aan om m’n bagage daar even te stallen zodat ik op m’n gemak op zoek kon naar een guesthouse. Zo gezegd, zo gedaan. Nadat we eerst gezellig een biertje hadden gedronken ben ik gaan shoppen. Ik heb een superleuke guesthouse gevonden in het centrum: Appletree. De kamers zijn ruim genoeg, leuk ingericht en superschoon. Daarnaast nog een gezellig gemeenschappelijk terras waar je gezellig met de vrouw des huizes of andere gasten een praatje kunt maken. Een keukentje waar ik ’s morgens koffie kon zetten en een koelkastje op m’n kamer; erg handig. Ik ben er 4 nachten gebleven en heb ’t er prima naar m’n zin gehad. Ik geloof dat ik het "alleen op reis zijn" leuker ga vinden dan ik ooit had durven denken……

Hua Hin is een hele toeristische plaats maar dat was ook wel te verwachten zo dicht bij Bangkok. Er lopen relatief veel van die super foute Westerse mannen van het type “absoluut niet aantrekkelijk” met een veel te jong Thais “vriendinnetje” rond. Dat roept wel een soort van “jakkes!”gevoel bij me op. Alle vooroordelen over Thailand worden hier bevestigd. Aan de andere kant had ik ook gevonden wat ik zocht: Een heerlijk strand om even een paar daagjes te relaxen. Strandverkopers bieden allerlei overbodige zooi te koop aan maar zijn gelukkig absoluut niet opdringerig. Behalve het regelen van de reis naar Bangkok en ’t inlezen voor m’n volgende reis heb ik dus ook niet veel uitgevoerd. Heerlijk!

Het station was niet ver weg; slechts een paar minuten rijden. Echter; die tuktukrijders hier gedragen behoorlijk arrogant en vragen 100B voor dat mini-ritje. Er kan geen lachje vanaf en afdingen is er niet bij. Belachelijk; zeker als je nagaat dat m’n treinreis van 4 ½ uur naar Bangkok slechts 44B(!) kost. Principieel als ik ben heb ik dat stuk dus maar gewoon gelopen. Best wel warm met volle bepakking, maar goed. Vooral blijven lachen om me niet te laten kennen tegenover die lui :-)

Nadat ik m’n treinkaartje had gekocht ben ik bij één van de lokale tentjes neergestreken om nog wat te lunchen. Even later kwamen er 2 mannen aan; een Oostenrijker en een Nederlander die in Australië woont. Hij vond ’t blijkbaar wel leuk om weer eens met een Nederlandse te kletsen en vroeg of ze aan mochten schuiven. Prima; waarom niet…..?

Daar kreeg ik al snel spijt van. Hij was erg graag zelf aan het woord en dan kwam er ook nog eens één en al negativiteit uit z’n mond. In eerste instantie alleen nog over het Nederlandse belastingsysteem ("maar de Duitse bank zorgde nu goed voor hem") maar al snel ging het over buitenlanders en hoe slecht ze wel niet waren. Daar moesten ze maar eens korte metten mee maken; vond hij. Aangezien hij zelf in Australië woont lag de vergelijking voor de hand en dat heb ik ‘m verteld ook. Maar dat was “anders”. Ik heb inmiddels uitgebannen wat voor onzin hij allemaal uitkraamde maar ik werd er helemaal naar van. Gelukkig was m’n lunch snel op zodat ik kon afrekenen. Ik heb hem verteld dat hij een fascist was en dat ie vooral niet meer naar Nederland terug moest komen. Hij sprak me niet eens tegen. Wat een akelige mensen lopen er toch op deze aardbol rond! Misschien was ’t wel een gevluchte oorlogsmisdadiger...... :-(

Gelukkig werd dat meteen weer goed gemaakt toen ik de trein was ingestapt. Op het bankje naast mij zat een super lief Thais stel waar ik meteen mee aan de praat raakte. Onderweg stopten we regelmatig en bij ieder station kochten ze wel weer wat lekkers dat ik echt even moest proberen. Ik werd meteen uitgenodigd om bij ze langs te komen en als de volgende groep er niet aan zou komen had ik dat nog gedaan ook!

Deze reis voldeed aan alles wat ik me als reis-masochist kon wensen. De trein was oud - krakkemikkig zelfs - en kwam piepend en krakend in beweging. De hele reis werden we flink door elkaar geschommeld. Geen airco en ALS de ventilatoren al werkten maakten ze een hoop kabaal of was het beschermkooitje verdwenen. De raampjes stonden continu open waardoor er ladingen stof en pluisjes van één of andere plantensoort naar binnen dwarrelden. Maar goed dat ik geen hooikoorts heb.

Maar de reis was prachtig. Treinen rijden over het algemeen toch door de mooiste gebieden heen en deze trein was daar geen uitzondering op. Het late middaglicht maakte het plaatje compleet. De velden met suikerriet, nieuwe, fris groene rijstaanplant, de vele gras- en rietsoorten met prachtige pluimen; ’t was echt schitterend. We deden vele kleine stationnetjes aan; het ene nog schattiger dan het andere. Daarbij dat gezellige Thaise stel; ik heb me dus niet verveeld die uren.

Met enige vertraging kwamen we op het (Hualamphong)station van Bangkok aan. Daar had ik nog voldoende tijd om op de nachttrein naar Chiang Mai over te stappen. Omdat ik wel goed wilde slapen onderweg had ik een tweede klasse geboekt met de luxe van een (bijna) echt bed, normale toiletten én een wastafeltje waar ik me direct even heb opgefrist. Dat was wel even nodig; ik zag echt helemaal bruin van het stof.

Onderweg heb ik prima geslapen. In Chiang Mai een songthaew naar het groepshotel genomen en aan ’t einde van de ochtend was ik weer gesetteld. De tijd die ik hier voor mezelf had heb ik gebruikt om het oude deel van de stad (opnieuw) te verkennen en een programmaatje in elkaar te draaien voor de eerste dag dat de groep hier zou zijn.

Na 2 nachten kon ik ze van het vliegveld halen. Ze arriveerden slechts een half uur te laat en kwamen als volledige groep tegelijk binnen. Het bleek dat ze onderweg de nodige stress hadden gehad. Een uur vertraging vanaf Schiphol en voor niets gewacht bij de bagageband in Bangkok. Dat maakte dat ze bijna hun vlucht naar Chiang Mai hadden gemist. Gelukkig heeft het vliegtuig 3 kwartier(!) op ze gewacht. In ieder geval waren ze door al dat gedoe meteen al een hechte groep geworden.

Er moest meteen een hoop geregeld en verteld worden waarvan veel dingen echt belangrijk waren. Bovendien zitten er relatief veel mensen bij die voor het eerste een verre reis maken. En de trekking was voor iedereen iets totaal nieuws! Daar heb ik best even mee geworsteld moet ik eerlijk zeggen. Ze zijn na zo’n reis natuurlijk allemaal hartstikke moe en dan dring je toch niet meer goed tot ze door. Daarom eerst maar 2 uurtjes gegeven om te relaxen en alles wat ik wilde vertellen op papier gezet en gekopieerd. Vertrektijden, transfers, inpaklijstjes en excursiemogelijkheden; het stond er allemaal op zodat het op ieder moment weer na te zoeken was. Achteraf heeft dat (gelukkig) goed gewerkt.

Die middag hebben we de Doi Suthep tempel bezocht. Heel toeristisch maar ook erg mooi dus een leuk begin van de reis. ’s Avonds had ik een restaurantje aan de rivier gereserveerd waar bijna alleen maar Thai komen. (ja; dat bestaat nog steeds in het toeristische Chiang Mai). Het was te ver om te lopen dus daar had ik een songthaew voor geregeld. Als er 2 op het plankje aan de achterkant gingen staan pasten we er nèt met z’n allen in. Deze manier van transport was al een succesje op zich. In het restaurant had ik een zo breed mogelijk menu in elkaar gezet zodat ze goed kennis konden maken met de Thaise keuken. Het restaurant zag er door de gezellige verlichting nog gezelliger uit dan ik verwacht had en het eten was heerlijk.

Over deze groep heb ik een goed gevoel. Ze zijn met z’n veertienen en dat is echt een perfect aantal. De samenstelling is ook leuk: een gezin met 3 en met 2 kinderen, een gezin met 1 kind en 2 samenreizende vriendinnen. De leeftijd van de “kinderen” varieert van 15 tot 20 jaar en ’t is meteen al een gezellige bende moet ik zeggen. En als dat allemaal weer zo mooi op z’n plaats valt kan ik daar ook echt van genieten. Ik krijg hier echt energie van!

Ik had dan ook besloten om in ieder geval nog een seizoen met dit werk door te gaan; maar……. dan niet in Azië. Ik heb bedacht dat ik Spaans ga leren en vervolgens voor een tijdje in Zuid Amerika aan de slag wil. Da’s tenslotte het continent waar m’n hart ligt! Welk land maakt me dan eigenlijk niet zoveel uit; als ik die kant maar op kan!

Zo had ik dat dus ook aan Sawadee gemaild in de veronderstelling dat dat lekker makkelijk voor hen zou zijn. Hoe meer wensen/eisen, hoe minder kansen….. dacht ik. Tot mijn grote teleurstelling kreeg ik een kort, zakelijk mailtje terug dat ze hier niets mee kunnen en dat het een vereiste was om vloeiend Spaans te spreken. Tsja…… dat snap ik ook wel. Ik ga ‘t toch ook leren!!! Tot nu toe ben ik bij alle after sales enquetes erg goed beoordeeld dus ik had wel wat meer commitment verwacht. Ik was dan ook hevig teleurgesteld en zag m’n plannetjes helemaal in duigen vallen.

Gelukkig was Ruben die avond online en heb ik daar uitgebreid over kunnen babbelen. Ik moest “gewoon” een zo concreet mogelijk plan neerleggen; maar dat is moeilijk!!! Al die verschillende reizen! Welke gaan er vaak wel of juist vaak niet door? Welke zijn te ingewikkeld om mee te beginnen? En in welke periode? Ik moet tenslotte ook nog een tijdje geld verdienen met één of andere tijdelijke kantoorjob. En dan beginnen ze volgend seizoen ook nog eens met lokale reisbegeleiders te werken waardoor de spoeling een stuk dunner wordt. Ik zag door de bomen het bos niet meer en wist echt niet waar ik moest beginnen.

Tijdens 2 uitgebreide Skype sessies heeft Ruben me echter geweldig geholpen en zo kwam er uiteindelijk toch een mooi plannetje uit:
Spaanse zelfstudie t/m eind januari (staat op m’n Ipod en ben ik al ’n tijdje mee bezig)
Cursus van 10 lessen in Rotterdam (febr. t/m april)
Talencursus in Peru in mei
Aansluitend 2 reizen door Zuid Peru begeleiden
Dan de Argentinië/Bolivia/Peru reis begeleiden
Daartussen 3 weken “vrij” om een stukje Argentinië te verkennen
Hoe concreet kan je zijn!? :-)

Dit heb ik zo doorgemaild en ik ben erg benieuwd hoe Sawadee reageert. Ik hoop dat ze erin mee gaan maar ik heb ondertussen al een ander besluit genomen en dat geeft ongelooflijk veel rust: als ze me niet in Zuid Amerika willen inzetten ga ik TOCH naar zo’n talencursus. Dat betekent wel dat ik zelf m’n ticket moet betalen en dat ik dus korter – of misschien zelfs helemaal niet – beschikbaar ben om reizen te begeleiden. Maar ik zet het hoe dan ook door ; met of zonder Sawadee. Wel jammer; want dit werk lijkt tot nu toe wel erg goed bij me te passen………