Bangkok na 12 jaar - wegwezen daar!!!

Ik zou om 10 uur ’s avonds in Bangkok landen en had ingeschat dat het minimaal 2 uur zou duren voordat ik in de stad zou zijn. Geen ideale tijd om op zoek te gaan naar een slaapplaats dus die had ik maar van tevoren geboekt.

M’n inschatting bleek exact te kloppen; klokslag 24.00 uur plofte ik op m’n bed neer. Het was een prima hotel maar wel boven m’n budget. Daarom de volgende ochtend meteen op zoek naar een guesthouse en dat op 5 minuten loopafstand gevonden. M'n kamers is net groot genoeg voor een bed + backpack. Eenvoudig, gezellig, schoon en een perfecte ligging (aan de rivier = lekker koel). Meteen verhuisd dus.

Bangkok na 12 jaar……. Het leek warempel rustiger dan toen. Waarschijnlijk is dat alleen maar m’n eigen interpretatie. 12 jaar geleden was dit m’n eerste verre bestemming en kwam alles nog in z’n volle hevigheid op me af. Het is nu vast drukker en voller geworden maar blijkbaar ben ik zo ondertussen wel wat gewend.

Om toch nog een beetje cultureel bezig te zijn heb ik me door zo’n tuktukrijder laten overhalen om een toertje langs de belangrijkste tempels te doen. Slechts 50 Baht; kan je geen buil aan vallen, toch? Na de 3e tempel was hij echter spoorloos verdwenen. Ik had ‘m (uiteraard!) nog niet betaald dus dit was toch wel erg vreemd.

Even verderop stond een Australisch stel dat hetzelfde was overkomen. We werden aangesproken door een “echte” taxichauffeur die ons haarfijn uitlegde hoe de vork in de steel zat. Het toertje van 50 B is een lokkertje. Na een paar tempels droppen ze je bij één of andere winkel (een “toeristeninfo-punt” in mijn geval) waarvan ze dan – als commissie – een benzinebon ontvangen. Vanaf dat moment ben jij met je 50 B niet meer interessant en gaan ze op zoek naar een nieuw slachtoffer. Ik wist wel dat al die tuktukkers boeven zijn maar deze truc kende ik nog niet.

De taxichauffeur bood aan om ons gratis naar een door ons gewenste bestemming te brengen. Alweer een truc? Welnee…….! Daarvoor hoefden we alleen maar 20 minuten quasi geïnteresseerd door een exclusieve souvenir shop te lopen zodat hij z’n benzinebonnetje voor die dag binnen had. We konden z’n eerlijkheid wel waarderen en zijn ingestapt. De souvenirshop was mooi maar uiteraard DUUR. Terwijl we “zeer geïnteresseerd” rondliepen wisselden we veelbetekende blikken met elkaar uit om te checken of we onze tijd al hadden vol gemaakt. Exact 20 minuten later stonden we weer buiten.

De taxi heeft me bij Vieng Travel afgezet; de locale agent waar we in Thailand mee werken. Daar het draaiboek uitgebreid doorgenomen, geregeld wat geregeld moest worden en nog wat gezellig gekletst.

En aangezien ik nu toch geen visum voor India meer hoef te bemachtigen was daarmee de noodzaak om langer in Bangkok te blijven niet aanwezig. Ik vond dat ik voorlopig wel weer genoeg uitlaatgassen had gehapt dus heb meteen maar besloten om de volgende dag te vertrekken. Na een half jaar reizen had ik wel zin in een paar relaxte stranddagen. Omdat ik maar een paar dagen had heb ik de makkelijkst bereikbare strandbestemming uitgezocht: Hua Hin. Slechts 4 uurtjes van Bangkok dus goed te doen.

M’n wandelingetje door Khao San Road die avond bevestigde dat ik de goede keuze had gemaakt. Geen leuke terrasjes, straatverkopertjes en kleine eethuisjes meer maar massa’s luidruchtige bars, restaurants en souvenir verkopers. Wat een kermis is dat geworden zeg; afschuwelijk! Wegwezen dus…..!!!