Cruisen op z'n Surinaams

Voor m’n vertrek had ik al bericht gekregen dat het programma op een aantal punten werd omgegooid. Maakt voor de inhoud van de reis niet uit maar voor mijn gemoedsrust wel! Ik zigzag nu kriskras door m’n draaiboek en “to do” lijstjes heen waardoor me constant het gevoel bekruipt dat ik dingen vergeet. Blij toe dat ik deze reis zelf al gedaan heb, dat scheelt toch wel een hoop.

De eerste wijziging was wat mij betreft meteen een verbetering. In de plaats van een 4 uur durende rondleiding door de stad stapten we de volgende dag meteen op een boot voor een 3 daagse cruise over de Surinamerivier. Da’s toch een betere manier om te acclimatiseren dan meteen door zo’n hete stad te slenteren!

De transfer bracht ons naar de aanlegsteiger van het luxe Torarica hotel waar de boot op ons lag te wachten. Even later vertrokken we stroomopwaarts. Eerst langs de Goslar; het wrak van een Duits schip dat nog steeds prominent in de rivier aanwezig is. Vervolgens onder de Wijdenbosch brug door. Een aantal jaren geleden als een belachelijk groot prestige-object aangelegd. Kostte handenvol geld terwijl de bevolking straatarm was. Dat had allerlei protestbewegingen tot gevolg (“wat moeten we dan eten; een Broodje Brug?”) maar inmiddels moet iedereen bekennen dat deze brug toch ook wel veel voordelen heeft meegebracht. Toch vind ik ‘m nog steeds niet passen in het totaalplaatje hier…..

We maakten een korte stop in Domburg; een superklein dorpje. Daar nog wat inkopen gedaan en de groep kennis laten maken met een aantal fruitsoorten die ze nog niet kenden. De pommelo (of pompelmoes zoals ze ‘m hier noemen) is meteen tot favoriet gebombardeerd.

Na het vertrek uit Domburg hadden we een bijna-aanvaring met een vissersbootje. Gelukkig zaten wat mensen op de boeg van het zonnetje en het uitzicht te genieten. Met een hoop geroep en geschreeuw wisten ze bootsman Vincent nog net op tijd te waarschuwen.

Later die dag maakte de groep tijdens ons bezoek aan plantage Laarwijk kennis met de eerste tropische regenbui. Eenmaal (natgeregend) terug op de boot barstte het pas echt los. Ongelooflijk hoe het dan ineens kan gaan spoken. Hoewel de plastic “gordijnen” waren uitgerold kwam het water aan alle kanten binnen. Het zicht was voor Vincent minimaal. Cristo had z’n neus tegen het plastic geplakt om naar buiten te kijken en zo Vincent met drukke gebaren aanwijzingen te kunnen geven. We zouden nu in de grote droge tijd moeten zitten maar dat is blijkbaar een relatief begrip.

De andere dagen hebben we nog een aantal dorpjes bezocht maar zijn we ook naar de Jodensavanne en de voormalige leprakolonie geweest. Interessante plekken, zeker als je de verhalen hoort die erachter zitten. We hebben op de mooiste plekken in de rivier gezwommen, modderbaden genomen en zijn door de crew (Sheila, Cristo en Vincent) volledig in de watten gelegd waardoor wel véél te veel (maar wel heel lekker) gegeten hebben.

De twee nachten hebben we in hangmatten geslapen waardoor het begrip “hangplek” voor iedereen een geheel nieuwe betekenis heeft gekregen. Meteen een goede oefening voor de hele groep; als we het oerwoud in gaan moeten ze er tenslotte allemaal echt aan geloven. Iedereen was eigenlijk wel verbaasd dat ze zo goed geslapen hadden op één uitzondering na. Corrie was als echt avondmens als laatste – in het donker – in haar hangmatje gekropen. Ze vond ‘m nogal smal en begreep er geen hout van hoe de rest daar nou zo vredig in kon slapen. Halverwege nacht is ze er zelfs nog uitgekieperd. De volgende ochtend bleek dat ze op een dubbel gevouwen hangmat had gelegen. Tsja…… DAN is ie wel erg smal ja. Nog knap dat ze überhaupt heeft kunnen slapen!!

Op de hangplekken was voor mij geen plaats meer waardoor ik m’n matje in de boot moest ophangen. Aan de ene kant een nadeel aangezien Vincent vreselijk snurkte (leve de oordoppen!) maar aan de andere kant was ’t ook wel erg gezellig. De groep lag al lang en breed te pitten terwijl ik nog de grootste lol met de crew had. Deze mensen lachen niet alleen graag en veel, maar ook zéér aanstekelijk. En ze kunnen nog vreselijk goed moppen tappen ook. Ondanks de korte nachtjes werd ik ’s morgens vroeg genoeg wakker om de zon luierend vanuit m’n hangmatje op te zien komen. Echt geweldig!

De tweede nacht kwamen we een groep van een andere Nederlandse reisorganisatie (Mambo) tegen. Daarbij zowaar 2 bekende gezichten: gids Wibo die mij ook nog herkende van m’n eerste Surinamereis en………. reisbegeleider Richard die ik tijdens de sollicitatiegesprekken bij Sawadee had ontmoet! Hoe klein kan de wereld zijn.

De sfeer tijdens de cruise was helemaal super dus ik vermoed dat ’t wel goed komt met deze groep. Aan ’t einde van de 3e dag zetten ze allemaal tevreden en voldaan weer voet aan vaste wal. Iedereen was ’t erover eens dat dit toch wel een heel relaxed begin van de reis was. Sommigen vonden het zelfs een vakantie in een vakantie.

Mooi zo; een goed begin is tenslotte het halve werk!