Escher in 't echt

De vlucht naar Guilin vertrok een paar uur vroeger dan oorspronkelijk gepland. Daardoor minder tijd in Xi’an (niet erg; het regende toch weer) en dus wel de gelegenheid om in Guilin even rond te struinen. Een behoorlijk grote en drukke stad met veel Chinees toerisme. Na aankomst hebben we met de hele groep eerst een drankje gedaan. Voor het avondeten hadden de kids hun zinnen op de MacDonalds gezet. Ze kregen geld mee en mochten van pa en ma (in meervoud) met elkaar op pad. Ik ben samen met de ouders op zoek gegaan naar een leuk eettentje. Ik had ze BIJNA zover om neer te strijken in zo’n kleefvloerrestaurant. We stonden al binnen toen Carla en Eric met een afkeurend gezicht rechtsomkeer maakten. Echt jammer!! Uiteindelijk beland op een locatie die – naar Nederlandse maatstaven – wel de naam “restaurant” mag dragen. Daarna met Eric en Nori een gezellig terrasje gepakt.

Toen ik van Sawadee hoorde dat ik deze reis ging doen was “terug naar Longji en Yangshuo!!!” het eerste wat er bij me opkwam. Waanzinnig mooie stukjes China; echt gaaf. Dat deel van de reis is nu aangebroken.

De volgende dag weer met de bus vertrokken. Een prachtige rit door een steeds bergachtiger gebied. Vlak voor Longji overgestapt op 2 veel kleinere busjes. De weg wordt daar flink stijl en de haarspeldbochten zo scherp dat je het met een normale bus niet meer redt. Maar het uitzicht werd alleen maar mooier.

Het laatste stukje is voor geen enkele auto meer bereikbaar; lopen dus! Grotendeels omhoog via trappen. Het leuke is wel dat het dorp (Ping’an) hierdoor ook volledig autovrij is. Geen getoeter, geen wegen, alleen maar paden en trappen. Geen gewaagde oversteken meer; hoewel je hier weer op moet letten dat je keurig op de (smalle) paden loopt. Eén misstap en je maakt een snelle en ongeplande afdaling. Hoewel de grote bagage door (vrouwelijke!) dragers naar boven werd gebracht was deze klim was voor sommige ouders weer behoorlijk pittig.

Ook Ping’an is behoorlijk veranderd in die 7 jaar. De omvang van het dorp is zo ongeveer met een factor 10 toegenomen en de verhouding huis/hotel is nu omgekeerd; de hotels zijn in de meerderheid. Daarbij veel (souvenir)winkeltjes en restaurantjes. En natuurlijk is het er veeeeeeel drukker. Neemt niet weg dat het nog steeds een prachtig gelegen en sfeervol dorp is met rijstterrassen zover het oog reikt. Daardoor lijkt het net of de bergen in grote schijven gezaagd zijn.

Het (houten en dus gehorige) hotel is het meest eenvoudige van deze reis maar nog lang niet slecht. Het is één van de hoogst gelegen gebouwen dus het hele dorp is te overzien. Door al die verschillende niveaus met paadjes en trappetjes is het net of je midden in zo’n grafisch kunstwerk van Escher bent beland. Prima plekkie dus. Er brak wel een soort van paniek uit toen één van de meiden een grote kakkerlak in haar kamer ontdekte. En niemand die ‘m durfde te vangen!! Ze zijn ook niet veel gewend, da’s wel duidelijk! Maar het wordt beter en beter. De hurktoiletten worden meer en meer gebruikt (ze moeten wel :-) ) en wanneer we met z'n allen eten komen er steeds minder schalen onaangeroerd onze richting op. Het dragen van de juiste schoenen en kleding gaat nu meestal goed. Op verzoek van de ouders wijs ik er steeds fff nadrukkelijk op omdat ze het van mij eerder aannemen(???)

We hebben er zalige dagen gehad. ’s Morgens mooie wandelingen gemaakt, gezwommen in de rivier, ’s middags op terrasjes met uitzicht uitgebreid gegeten en biertjes gedronken. ’s Avonds nog meer eten en ook weer bier. De kids hadden meteen de eerste dag al een leuke bar met goede muziek gespot. Konden ze eindelijk weer een keertje uit en ze wilden graag dat ik met ze meeging. Dat heb ik uiteraard gedaan; was erg leuk. En de enige regenachtige middag heb ik besteed aan een uitgebreide voetmassage; echt heerlijk.

De laatste ochtend brak er zelfs nog een echt zonnetje door. Daarom toch nog maar even de camera gepakt en met René en Mieke naar de twee belangrijkste uitzichtpunten geklauterd. De foto’s van dit gebied zeggen meer dan 1000 woorden dus kijk zelf maar! Later die ochtend was het echt tijd om te gaan. Ik heb nog vaak achterom gekeken. Wie weet kom ik hier nu echt nooit meer terug………