Weg uit de grote stad
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
08 Juli 2007 | China, Xiahe
In de nachttrein naar Lanzhou heeft werkelijk iedereen goed geslapen. Gelukkig maar want daar aangekomen stapten we meteen over op de bus die ons in zo’n 7 uur rijden naar Xiahe zou brengen. Een lange reisdag dus.
Maar de busrit was geweldig. Ik ben dan wel niet op vakantie maar wel OP REIS en voel me weer helemaal in m’n element. De omgeving werd steeds bergachtiger en al snel werden de eerste Yaks gespot. Groene velden met bonen, erwten, gerst, rogge, tarwe en aardappels werden mooi afgewisseld door knalgele vlakken met bloeiend koolzaad. We reden door mooie karakteristieke moslimdorpjes waar mannen witte kapjes of rieten hoeden droegen. Vaak in combinatie met een – in onze ogen – belachelijke grote zonnebril. Door de grote ronde glazen was er niet veel meer van hun gezicht te zien.
Ondanks het feit dat ik me zo goed mogelijk had voorbereid is het hier wel een klein beetje mis gegaan. Doordat ik er niet bij stil had gestaan dat we door een moslimgebied zouden rijden had ik de groep niet gewaarschuwd dat ze hun kleding moesten aanpassen of in ieder geval moesten zorgen dat ze wat bij de hand zouden hebben. Zo zaten Ellie en Ellen in de bus met een korte broek en een mouwloos shirtje en dat kan dus echt niet in zo’n dorp. Zij beseffen dat gelukkig ook wel en voelden zich dus ook wel opgelaten toen we de bus uit gingen Shit!!!
Het lunchrestaurantje in Linxia was chaotisch en niet echt schoon; je schoenen kleefden aan de vloer! De groep keek dan ook bedenkelijk toen we daar plaatsnamen maar uiteindelijk hebben we toch (weer) heerlijk gegeten. 2 uurtjes laten kwamen we in Xiahe aan.
Het is sowieso heerlijk om weg te zijn uit de grote stad en dit vond ik meteen helemaal geweldig. De mensen (overwegend Tibetanen) zien er hier echt anders uit. Het straatbeeld wordt bepaald door Tibetaanse monniken en prachtig traditioneel geklede vrouwen met lange vlechten en hoedjes. Dit in combinatie met de gebruinde gezichten, rode wangen, de manier waarop ze gekleed zijn en het feit dat ze hun kinderen op de rug dragen doet bijna Zuid Amerikaans aan. De monniken dragen prachtige rode gewaden; soms in combinatie met fuchsia kleurige doeken. Hoewel het verkeer er hier flink op los toetert hangt er toch een heerlijke relaxte en vriendelijke sfeer.
Nadat ik iedereen had ingecheckt en even wat dingetjes met de agent had doorgenomen ben ik gezellig aan de praat geraakt met Joost; een Nederlander die motorreizen in China begeleid. Hij was met de voorbereidingen van z’n volgende groep bezig dus hebben we een aantal dingen maar meteen samen gedaan. Kennis gemaakt met gids Wandikhar en zijn vrouw en onder het genot van grote hoeveelheden thee de komende dagen doorgenomen. Er waren velen ogen op ons gericht. De monniken en Tibetaanse vrouwen verdraaiden hun nek zowat om ons te kunnen gadeslaan.
De volgende dag met de hele groep naar het Labrang klooster gegaan waar we door één van de monniken werden rondgeleid. Aan de buitenkant ziet het er niet eens zo heel indrukwekkend uit maar van binnen is het echt prachtig. De Tibetaanse decoraties zijn druk, kleurrijk en vooral mooi. De ruimtes waren verzadigd met een typerende geur die wordt veroorzaakt door een mengeling van Yakboter en wierook. Het gezamenlijke gebed door ontelbare monniken in de gebedsschaars verlichte ruimte was met z’n eentonige klanken echt super indrukwekkend.
’s Middags hebben we met Wandikhar een wandeling gemaakt. Eerst langs de talloze gebedsmolens waar Tibetanen onafgebroken langs lopen. Daarna een - door de hoogte van bijna 3000 m - pittige klim gemaakt die werd beloond met een schitterend uitzicht over Xiahe en de vallei. De massa’s monniken waren ook vanaf deze hoogte nog duidelijk te zien; als kleine rode poppetjes zag je ze door de straatjes en over de binnenplaatsjes schuifelen.
De tweede dag hebben we op de graslanden (Sangke) doorgebracht. De bus moest regelmatig stilhouden doordat kuddes schapen en yaks de weg blokkeerden. Prachtig geklede nomadenvrouwen te paard dreven ze op; geholpen door honden die er zeer aaibaar uitzien maar dat absoluut niet zijn. De vrouwen dragen zware sieraden met goud, zilver en grote bloedkoralen kralen die van generatie op generatie worden doorgegeven.
De graslanden zijn prachtig; een groen glooiend landschap met talloze bloemen. Af en toe kruisen rondrennende marmotten je pad en her en der cirkelen roofvogels rond. Het weer werkte lekker mee met een diepblauwe lucht zoals je die alleen maar in de bergen meemaakt.
Na ruim 2 uur lopen hebben we gegeten in de “Nomadenstad”. Een soort nederzetting waar ze naartoe komen om inkopen te doen of juist hun eigen producten te verkopen. Een leuke plek om mensen te bekijken (terwijl wij net zo hard bekeken werden). Je hebt het gevoel dat je zo uit een tijdmachine bent gestapt totdat je het onmiskenbare geluid van een mobiele telefoon hoort. Dan ben je ineens weer helemaal terug in 2007.
Xiahe (en omgeving) zal ik in ieder geval nooit meer vergeten. Om jullie een BEETJE een idee te geven in wat voor sferen we hier leven heb ik er maar een hoop foto's bij gezet. Veel lees- en kijkplezier!
Maar de busrit was geweldig. Ik ben dan wel niet op vakantie maar wel OP REIS en voel me weer helemaal in m’n element. De omgeving werd steeds bergachtiger en al snel werden de eerste Yaks gespot. Groene velden met bonen, erwten, gerst, rogge, tarwe en aardappels werden mooi afgewisseld door knalgele vlakken met bloeiend koolzaad. We reden door mooie karakteristieke moslimdorpjes waar mannen witte kapjes of rieten hoeden droegen. Vaak in combinatie met een – in onze ogen – belachelijke grote zonnebril. Door de grote ronde glazen was er niet veel meer van hun gezicht te zien.
Ondanks het feit dat ik me zo goed mogelijk had voorbereid is het hier wel een klein beetje mis gegaan. Doordat ik er niet bij stil had gestaan dat we door een moslimgebied zouden rijden had ik de groep niet gewaarschuwd dat ze hun kleding moesten aanpassen of in ieder geval moesten zorgen dat ze wat bij de hand zouden hebben. Zo zaten Ellie en Ellen in de bus met een korte broek en een mouwloos shirtje en dat kan dus echt niet in zo’n dorp. Zij beseffen dat gelukkig ook wel en voelden zich dus ook wel opgelaten toen we de bus uit gingen Shit!!!
Het lunchrestaurantje in Linxia was chaotisch en niet echt schoon; je schoenen kleefden aan de vloer! De groep keek dan ook bedenkelijk toen we daar plaatsnamen maar uiteindelijk hebben we toch (weer) heerlijk gegeten. 2 uurtjes laten kwamen we in Xiahe aan.
Het is sowieso heerlijk om weg te zijn uit de grote stad en dit vond ik meteen helemaal geweldig. De mensen (overwegend Tibetanen) zien er hier echt anders uit. Het straatbeeld wordt bepaald door Tibetaanse monniken en prachtig traditioneel geklede vrouwen met lange vlechten en hoedjes. Dit in combinatie met de gebruinde gezichten, rode wangen, de manier waarop ze gekleed zijn en het feit dat ze hun kinderen op de rug dragen doet bijna Zuid Amerikaans aan. De monniken dragen prachtige rode gewaden; soms in combinatie met fuchsia kleurige doeken. Hoewel het verkeer er hier flink op los toetert hangt er toch een heerlijke relaxte en vriendelijke sfeer.
Nadat ik iedereen had ingecheckt en even wat dingetjes met de agent had doorgenomen ben ik gezellig aan de praat geraakt met Joost; een Nederlander die motorreizen in China begeleid. Hij was met de voorbereidingen van z’n volgende groep bezig dus hebben we een aantal dingen maar meteen samen gedaan. Kennis gemaakt met gids Wandikhar en zijn vrouw en onder het genot van grote hoeveelheden thee de komende dagen doorgenomen. Er waren velen ogen op ons gericht. De monniken en Tibetaanse vrouwen verdraaiden hun nek zowat om ons te kunnen gadeslaan.
De volgende dag met de hele groep naar het Labrang klooster gegaan waar we door één van de monniken werden rondgeleid. Aan de buitenkant ziet het er niet eens zo heel indrukwekkend uit maar van binnen is het echt prachtig. De Tibetaanse decoraties zijn druk, kleurrijk en vooral mooi. De ruimtes waren verzadigd met een typerende geur die wordt veroorzaakt door een mengeling van Yakboter en wierook. Het gezamenlijke gebed door ontelbare monniken in de gebedsschaars verlichte ruimte was met z’n eentonige klanken echt super indrukwekkend.
’s Middags hebben we met Wandikhar een wandeling gemaakt. Eerst langs de talloze gebedsmolens waar Tibetanen onafgebroken langs lopen. Daarna een - door de hoogte van bijna 3000 m - pittige klim gemaakt die werd beloond met een schitterend uitzicht over Xiahe en de vallei. De massa’s monniken waren ook vanaf deze hoogte nog duidelijk te zien; als kleine rode poppetjes zag je ze door de straatjes en over de binnenplaatsjes schuifelen.
De tweede dag hebben we op de graslanden (Sangke) doorgebracht. De bus moest regelmatig stilhouden doordat kuddes schapen en yaks de weg blokkeerden. Prachtig geklede nomadenvrouwen te paard dreven ze op; geholpen door honden die er zeer aaibaar uitzien maar dat absoluut niet zijn. De vrouwen dragen zware sieraden met goud, zilver en grote bloedkoralen kralen die van generatie op generatie worden doorgegeven.
De graslanden zijn prachtig; een groen glooiend landschap met talloze bloemen. Af en toe kruisen rondrennende marmotten je pad en her en der cirkelen roofvogels rond. Het weer werkte lekker mee met een diepblauwe lucht zoals je die alleen maar in de bergen meemaakt.
Na ruim 2 uur lopen hebben we gegeten in de “Nomadenstad”. Een soort nederzetting waar ze naartoe komen om inkopen te doen of juist hun eigen producten te verkopen. Een leuke plek om mensen te bekijken (terwijl wij net zo hard bekeken werden). Je hebt het gevoel dat je zo uit een tijdmachine bent gestapt totdat je het onmiskenbare geluid van een mobiele telefoon hoort. Dan ben je ineens weer helemaal terug in 2007.
Xiahe (en omgeving) zal ik in ieder geval nooit meer vergeten. Om jullie een BEETJE een idee te geven in wat voor sferen we hier leven heb ik er maar een hoop foto's bij gezet. Veel lees- en kijkplezier!
-
08 Juli 2007 - 11:54
Ma:
Dit kleine foutje is je is je vergeven.
Verder gaat het prima ga zo door.
Liefs Ma. -
08 Juli 2007 - 17:12
Marie:
Yakboter ? volgens mij ken ik dit alleen uit de strip "Kuifje in Tibet"
ben benieuwd hoe dit je smaakt... -
08 Juli 2007 - 19:16
Geert:
Die Yakboter geloof ik wel, maar weet je ook zeker dat het wierook was ?? -
08 Juli 2007 - 20:05
Piet:
Wat een mooie kleurijke foto`s -
08 Juli 2007 - 21:23
Daan:
wow, echt prachtige foto's.... -
09 Juli 2007 - 14:58
Jantina:
Je verhalen zijn fantastisch, maar in combinatie met de foto's helemaal te gek.
-
11 Juli 2007 - 09:21
Joke:
ik heb weer met plezier gelezen, en de foto's zijn mooi. groetjes van joke en jan. -
12 Juli 2007 - 19:31
Cora:
Ja tof hé dat we elkaar nog net hebben gesproken. Wat een mooie foto's. Doet mij denken aan een boek over
Tibet die ik heb gelezen met foto's over een Engels meisje die een Tibetaanse vriend heeft en daar een jaar woont.
Trouwens je moet het maar net weten dat het een Moslimgebied is, waar gepaste, gedekte kleding gewenst is. Kan gebeuren 't overkomt je één keer en daarna nooit meer. Aldoende leert men . Ik heb er alle vertrouwen in. -
12 Juli 2007 - 21:17
Giselle:
Mooie foto´s! Kan zo weer de verkoop in ;-) Hoor je gauw weer via de digitale tam tam. -
15 Juli 2007 - 13:17
Monique:
Wat een mooie foto's Bianc.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
