Een dorp vol gezelligheid
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
11 Maart 2012 | Myanmar, Bagan
Na een snel ontbijtje werd ik om 8 uur opgehaald door een pick-up die me even later bij het bus"station" afleverde. Daar was het al een drukte van belang en het wemelde er van de fotogenieke momentjes. Aangezien de bus pas na een half uur zou vertrekken wilde ik er dus wel even tussenuit piepen. Nadat ik de chauffeur met veel handen- en voetenwerk plechtig had beloofd dat ik de tijd in de gaten zou houden ben ik wat rond gaan struinen. ‘t Is zo grappig hoe die buschauffeurs hun passagiers bijna dwangmatig bij elkaar proberen te houden. Eén ding moet ik ze nageven; de bussen vertrekken altijd op tijd. Misschien wel JUIST daardoor ;-)
Heerlijk die puinhoop! Overal super oude vrachtwagens en bussen, gesleep met bagage en roepende mensen. Een auto met bamboe staat naast en vrachtwagen vol felgekleurde driewielertjes. Daar tegenover een bus vol met bagaga en even vol met passagiers (erin én erop). Even verderop een vrachtlading (volle) olievaten die zo beschadidgd en gedeukt zijn dat de olie er aan alle kanten uitlekt. Moet kunnen ;-) Overal grote stofwolken en zo mogelijk nog grotere zwarte rookpluimen; uitgespuwd door al dat antieke verkeer.
Ik ben er inmiddels ook achter hoe dat zit met dat stuur aan de rechterkant. Vroeger reed het verkeer hier inderdaad links. In 1970 besloot het militaire regime definitief af te rekenen met het (Engelse) koloniale stukje geschiedenis en dus moest het verkeer vanaf dat moment rechts gaan rijden. De meeste auto’s, bussen en vrachtwagens dateren nog van VOOR die tijd. En ALS er al nieuwe auto’s rondrijden zijn dat goedkope exemplaren uit Japan; en daar rijden ze wèl links. Weer een raadsel opgelost!
Affijn; zoals beloofd was ik keurig op tijd terug bij de bus. Op zoek naar m’n plaatsje nr. 8. Hé! Daar zat al iemand! En die was overduidelijk aan ‘t discussiëren met een andere passagier die OOK plaatsje nr. 8 had. Er stonden trouwens wel hele rare stoelen in die bus. En de nummers op de zitplaatsen klopten totaal niet met de nummering die daarbvpem was weergegeven. Rara politiepet!
Ik had geen zin in discussie op z’n Aziatisch en ben naar de man met de kassa en de bonnetjes gelopen. Zo!!! Meteen een beter plekje aan ‘t raam en ook nog verder voorin geregeld. Voor mekaar!
Ook deze keer vertrokken we weer keurig op tijd. De bus was echt superoud maar die stoelen zaten werkelijk héérlijk! Als snel bleek waarom. Het waren (hele) oude vliegtuigstoelen! Vandaar dat die nummering niet klopte! Het knopje om de stewardess te roepen zat er in sommige gevallen zelfs nog op . Echt zo grappig!
En natuurlijk was ook de onmisbare flatscreen erin gemonteerd. Onderweg worden er steevast (blijkbaar grappige) series of VCD’s met kareoke ondertiteling afgespeeld. Super zoetsappige Aziatische liedjes worden afgewisseld met oude en nieuwe top 40 knallers. Best fijn die bekende muziek maar beetje jammer dat ze allemaal gecoverd zijn...........in het Birmees..............! Neemt niet weg dat ik ze lekker mee kan zingen; in het Engels uiteraard. M’n buurman vroeg stomverbaasd hoe ik “hun” muziek zo goed kende..............
Ik had een rit van 8 uur voor de boeg maar zo was ‘t prima uit te houden. Buiten was weer van alles te zien. We waren onderweg naar het droogste deel van het land en het landschap werd er dan ook niet mooier op. Droger en droger; alles bruin met hier en daar nog iets wat op groen leek. Het land ligt er werkeloos bij met uitzondering van enkele katoenvelden die zo te zien nodig geoogst moeten worden. De weg is verder in gebruik door voetgangers, brommers, fietsers en prachtige karren met grote houten wielen en witte ossen ervoor. Op sommige plaatsen zag ik mensen druk bezig met het vegen van de weg (??) en het poetsen van brugleunigen (nogmaals ???)
Rond half 3 kwamen we in Nyaung U aan. Dit keer geen chaotisch, druk busstation maar een bescheiden terreintje met hier en daar wat bussen, een aantal triksjaws (=fietsriksja) en heel veel paardenkoetsjes. Dat bleken de lokale taxi’s te zijn; echt supergrappig. Tot mijn grote verrassing stond er tussen al die drukte een man die een bordje met mijn naam op hield! Hij bleek gestuurd te zijn door het guesthouse dat ik vooraf had gebeld. Veel makkelijker moet het niet worden!
Na het inchecken ben ik maar eens met de noodzakelijke klusjes gaan doen.............op de fiets!!! Nyaung U is een fietsdorp; echt zo heerlijk om je eigen vervoer te hebben! Eerst op zoek naar de computer”dokter” . Het kostte me flink wat moeite maar uiteindelijk heb ik ‘m gevonden. Ergens ver weg gestopt achter een groot reclamebord dat helemaal niets met z’n winkeltje te maken had. Echt ongelooflijk dat die Duitser dit had gezien! Zal wel een stukje beroepsdeformatie zijn.........;-) Ik had er weinig vertrouwen in dat ‘t wat zou worden maar niet geschoten is altijd mis, toch?
Vervolgens een nieuwe wekker gekocht, nieuw horloge en op de markt m’n broeken laten maken door een man die zo’n mooie, antieke trapnaaimachine bij z’n groenten(!)kraam had staan. Tussendoor verkocht ie nog wat kilootjes rijst en suikerriet en binnen een kwartier was het klusje geklaard. Nu maar hopen dat naast dat reparatiestukje niet weer net zo hard gaat scheuren want ik denk dat die broeken eigenlijk gewoon versleten zijn. Nog niet zo heel oud maar wel héél intensief gedragen en die lokale wasmethodes (wasbordje, steen, slaan enzo) helpen ook niet echt ;-)
Meteen even doorgelopen naar de bank om geld te wisselen. Bijzonder weer............. Stapels en stapels geld werden er vlak voor m’n neus geteld. Er zat niet eens een balie tussen! Bankrovers hebben ze hier blijkbaar niet.
Ik was van plan om maar 2 nachten in Nyaung U te blijven omdat een dag wel voldoende zou zijn om de beroemde tempels te bezoeken. Het werd er 4 want Nyaung U is LEUK. Dit is het Backpackistan van Myanmar. Leuke guesthouses, restaurantjes en een gezellige relaxte sfeer. De volgende dag heb ik héérlijk de hele dag rondgelummeld. Naar de markt, ergens wat drinken, wat eten. Kletspraatje met de lokale brandweer die apetrots was toen ik z’n antieke brandweerauto’s fotografeerde. Bij nader inzien bleken ze nog niet eens zo antiek te zijn, alleen een beetje oud ;-) :1967, 1983, 1974. Maar ze waren prachtig!
In notime liep ik Shelly weer tegen het lijf en een dag later Stephanie en Frabrice; een Frans stel dat ik in Mandaly had ontmoet. We hebben een paar keer samen gegeten en ze hebben me alvast een hoop tips over Inle gegeven.
In het guesthouse raakte ik tijdens het tandenpoetsen (!) aan de praat met Sofia (D) die de volgende ochtend gezellig bij het ontbijt aanschoof. Nou was ik speciaal vroeg opgestaan om voor de ergste hitte naar de tempels te gaan maar Sofia had ook een héél goed idee. Samen met Patrick , een Engelsman die hier ook logeerde, ging ze naar een sjiek resort waar je voor een paar dollar het zwembad mocht gebruiken. Dat klonk wel héél erg aantrekkelijk dus ik was snel om.
Daar aangekomen bleek er geen enkele officiële gast te zijn zodat we het hele zwembad voor onszelf hadden. Het werd een superrelaxte dag; het leek wel vakantie!! ;-) Nadat we met z’n drieën gezellig gegeten hadden heb ik afscheid van ze genomen. De volgende dag zouden ze vertrekken. Patrick naar Kalaw, Sofia naar Inle.
En zo gebeurde het dat ik uiteindelijk pas op de 3e dag van m’n verblijf de topsight van Myanmar daadwerkelijk ging bezoeken: de tempels van Bagan. Over een totale oppervlakte van zo’n 40 km2 liggen ronde de 4000 tempels en stupa’s. Gebouwd in de 11e tot 13e eeuw; gemetseld van baksteen. Sommigen zijn eenvoudig; anderen blinken uit in grootte of vorm of verbergen prachtige schilderingen en buddha beelden. Het is onmogelijk om ze allemaal te zien (zou ook een overkill worden) dus ik had op m’n kaartje aangestipt welke ik wilde doen. Blijkbaar snapte ik het kaartje niet want ik kwam consequent uit bij en andere tempel dat ik eigenlijk bedoeld had. Het was echt een wirwar van zandpaadjes waar je overheen moest! Maar uiteindelijk heb ik ze allemaal gezien (en dus ook nog een paar extra ;-) ) ‘s Avonds vanaf één van de hogere tempels naar de zonsondergang gekeken; mooooooi!
Terug in het dorp bleek dat de computerdokter m’n laptop officieel dood had verklaard. "Harddiskproblem” was ook zijn conclusie. Daar was ik dus al bang voor. Ik baal er nu nog het meeste van dat ik dat ding nu 4 weken meesleep zonder dat ik er wat aan heb. En in NL zal het ook wel een dure reparatie zijn! Zal ik ‘m maar gewoon weggooien dan? Da’s ook weer zo rigoreus.............. Maar........ wél een goed excuus om een I-pad te kopen! ;-)
Terug in ‘t hotel heb ik ‘n buskaartje voor Inle geregeld. Vertrek om 04.30 uur. Argh!!!! Vroeg naar bed dan maar..........
Heerlijk die puinhoop! Overal super oude vrachtwagens en bussen, gesleep met bagage en roepende mensen. Een auto met bamboe staat naast en vrachtwagen vol felgekleurde driewielertjes. Daar tegenover een bus vol met bagaga en even vol met passagiers (erin én erop). Even verderop een vrachtlading (volle) olievaten die zo beschadidgd en gedeukt zijn dat de olie er aan alle kanten uitlekt. Moet kunnen ;-) Overal grote stofwolken en zo mogelijk nog grotere zwarte rookpluimen; uitgespuwd door al dat antieke verkeer.
Ik ben er inmiddels ook achter hoe dat zit met dat stuur aan de rechterkant. Vroeger reed het verkeer hier inderdaad links. In 1970 besloot het militaire regime definitief af te rekenen met het (Engelse) koloniale stukje geschiedenis en dus moest het verkeer vanaf dat moment rechts gaan rijden. De meeste auto’s, bussen en vrachtwagens dateren nog van VOOR die tijd. En ALS er al nieuwe auto’s rondrijden zijn dat goedkope exemplaren uit Japan; en daar rijden ze wèl links. Weer een raadsel opgelost!
Affijn; zoals beloofd was ik keurig op tijd terug bij de bus. Op zoek naar m’n plaatsje nr. 8. Hé! Daar zat al iemand! En die was overduidelijk aan ‘t discussiëren met een andere passagier die OOK plaatsje nr. 8 had. Er stonden trouwens wel hele rare stoelen in die bus. En de nummers op de zitplaatsen klopten totaal niet met de nummering die daarbvpem was weergegeven. Rara politiepet!
Ik had geen zin in discussie op z’n Aziatisch en ben naar de man met de kassa en de bonnetjes gelopen. Zo!!! Meteen een beter plekje aan ‘t raam en ook nog verder voorin geregeld. Voor mekaar!
Ook deze keer vertrokken we weer keurig op tijd. De bus was echt superoud maar die stoelen zaten werkelijk héérlijk! Als snel bleek waarom. Het waren (hele) oude vliegtuigstoelen! Vandaar dat die nummering niet klopte! Het knopje om de stewardess te roepen zat er in sommige gevallen zelfs nog op . Echt zo grappig!
En natuurlijk was ook de onmisbare flatscreen erin gemonteerd. Onderweg worden er steevast (blijkbaar grappige) series of VCD’s met kareoke ondertiteling afgespeeld. Super zoetsappige Aziatische liedjes worden afgewisseld met oude en nieuwe top 40 knallers. Best fijn die bekende muziek maar beetje jammer dat ze allemaal gecoverd zijn...........in het Birmees..............! Neemt niet weg dat ik ze lekker mee kan zingen; in het Engels uiteraard. M’n buurman vroeg stomverbaasd hoe ik “hun” muziek zo goed kende..............
Ik had een rit van 8 uur voor de boeg maar zo was ‘t prima uit te houden. Buiten was weer van alles te zien. We waren onderweg naar het droogste deel van het land en het landschap werd er dan ook niet mooier op. Droger en droger; alles bruin met hier en daar nog iets wat op groen leek. Het land ligt er werkeloos bij met uitzondering van enkele katoenvelden die zo te zien nodig geoogst moeten worden. De weg is verder in gebruik door voetgangers, brommers, fietsers en prachtige karren met grote houten wielen en witte ossen ervoor. Op sommige plaatsen zag ik mensen druk bezig met het vegen van de weg (??) en het poetsen van brugleunigen (nogmaals ???)
Rond half 3 kwamen we in Nyaung U aan. Dit keer geen chaotisch, druk busstation maar een bescheiden terreintje met hier en daar wat bussen, een aantal triksjaws (=fietsriksja) en heel veel paardenkoetsjes. Dat bleken de lokale taxi’s te zijn; echt supergrappig. Tot mijn grote verrassing stond er tussen al die drukte een man die een bordje met mijn naam op hield! Hij bleek gestuurd te zijn door het guesthouse dat ik vooraf had gebeld. Veel makkelijker moet het niet worden!
Na het inchecken ben ik maar eens met de noodzakelijke klusjes gaan doen.............op de fiets!!! Nyaung U is een fietsdorp; echt zo heerlijk om je eigen vervoer te hebben! Eerst op zoek naar de computer”dokter” . Het kostte me flink wat moeite maar uiteindelijk heb ik ‘m gevonden. Ergens ver weg gestopt achter een groot reclamebord dat helemaal niets met z’n winkeltje te maken had. Echt ongelooflijk dat die Duitser dit had gezien! Zal wel een stukje beroepsdeformatie zijn.........;-) Ik had er weinig vertrouwen in dat ‘t wat zou worden maar niet geschoten is altijd mis, toch?
Vervolgens een nieuwe wekker gekocht, nieuw horloge en op de markt m’n broeken laten maken door een man die zo’n mooie, antieke trapnaaimachine bij z’n groenten(!)kraam had staan. Tussendoor verkocht ie nog wat kilootjes rijst en suikerriet en binnen een kwartier was het klusje geklaard. Nu maar hopen dat naast dat reparatiestukje niet weer net zo hard gaat scheuren want ik denk dat die broeken eigenlijk gewoon versleten zijn. Nog niet zo heel oud maar wel héél intensief gedragen en die lokale wasmethodes (wasbordje, steen, slaan enzo) helpen ook niet echt ;-)
Meteen even doorgelopen naar de bank om geld te wisselen. Bijzonder weer............. Stapels en stapels geld werden er vlak voor m’n neus geteld. Er zat niet eens een balie tussen! Bankrovers hebben ze hier blijkbaar niet.
Ik was van plan om maar 2 nachten in Nyaung U te blijven omdat een dag wel voldoende zou zijn om de beroemde tempels te bezoeken. Het werd er 4 want Nyaung U is LEUK. Dit is het Backpackistan van Myanmar. Leuke guesthouses, restaurantjes en een gezellige relaxte sfeer. De volgende dag heb ik héérlijk de hele dag rondgelummeld. Naar de markt, ergens wat drinken, wat eten. Kletspraatje met de lokale brandweer die apetrots was toen ik z’n antieke brandweerauto’s fotografeerde. Bij nader inzien bleken ze nog niet eens zo antiek te zijn, alleen een beetje oud ;-) :1967, 1983, 1974. Maar ze waren prachtig!
In notime liep ik Shelly weer tegen het lijf en een dag later Stephanie en Frabrice; een Frans stel dat ik in Mandaly had ontmoet. We hebben een paar keer samen gegeten en ze hebben me alvast een hoop tips over Inle gegeven.
In het guesthouse raakte ik tijdens het tandenpoetsen (!) aan de praat met Sofia (D) die de volgende ochtend gezellig bij het ontbijt aanschoof. Nou was ik speciaal vroeg opgestaan om voor de ergste hitte naar de tempels te gaan maar Sofia had ook een héél goed idee. Samen met Patrick , een Engelsman die hier ook logeerde, ging ze naar een sjiek resort waar je voor een paar dollar het zwembad mocht gebruiken. Dat klonk wel héél erg aantrekkelijk dus ik was snel om.
Daar aangekomen bleek er geen enkele officiële gast te zijn zodat we het hele zwembad voor onszelf hadden. Het werd een superrelaxte dag; het leek wel vakantie!! ;-) Nadat we met z’n drieën gezellig gegeten hadden heb ik afscheid van ze genomen. De volgende dag zouden ze vertrekken. Patrick naar Kalaw, Sofia naar Inle.
En zo gebeurde het dat ik uiteindelijk pas op de 3e dag van m’n verblijf de topsight van Myanmar daadwerkelijk ging bezoeken: de tempels van Bagan. Over een totale oppervlakte van zo’n 40 km2 liggen ronde de 4000 tempels en stupa’s. Gebouwd in de 11e tot 13e eeuw; gemetseld van baksteen. Sommigen zijn eenvoudig; anderen blinken uit in grootte of vorm of verbergen prachtige schilderingen en buddha beelden. Het is onmogelijk om ze allemaal te zien (zou ook een overkill worden) dus ik had op m’n kaartje aangestipt welke ik wilde doen. Blijkbaar snapte ik het kaartje niet want ik kwam consequent uit bij en andere tempel dat ik eigenlijk bedoeld had. Het was echt een wirwar van zandpaadjes waar je overheen moest! Maar uiteindelijk heb ik ze allemaal gezien (en dus ook nog een paar extra ;-) ) ‘s Avonds vanaf één van de hogere tempels naar de zonsondergang gekeken; mooooooi!
Terug in het dorp bleek dat de computerdokter m’n laptop officieel dood had verklaard. "Harddiskproblem” was ook zijn conclusie. Daar was ik dus al bang voor. Ik baal er nu nog het meeste van dat ik dat ding nu 4 weken meesleep zonder dat ik er wat aan heb. En in NL zal het ook wel een dure reparatie zijn! Zal ik ‘m maar gewoon weggooien dan? Da’s ook weer zo rigoreus.............. Maar........ wél een goed excuus om een I-pad te kopen! ;-)
Terug in ‘t hotel heb ik ‘n buskaartje voor Inle geregeld. Vertrek om 04.30 uur. Argh!!!! Vroeg naar bed dan maar..........
-
15 Maart 2012 - 13:14
Marie:
oh, wat een ervaringen ! en dan zo'n zonsondergang meemaken... je zult wel weer moeite hebben om terug te komen ! geniet ervan ! -
15 Maart 2012 - 14:07
Carla En Baher:
Hi Bianca, wat een opwindende reis weer. We zien het allemaal voor ons! En hopen later wat van je ongetwijfeld prachtige foto's te kunnen zien. Pas goed op je camera!! Ook leuke contacten heb je onderweg. Enjoy!! -
15 Maart 2012 - 14:45
Jantina:
Wat een heerlijk verslag, wordt er zo vrolijk van. Gelukkig zijn je broeken weer gemaakt :).
En die I pad, DOEN!!! -
15 Maart 2012 - 14:53
Eu_mail:
Jij amuseert je weer helemaal het lebbes!
Hier is het minder Aziatisch (hoewel...) maar wel mooi weer!
Ik ben benieuwd naar de foto van de oude brandweerauto, dus die moet je maar eens inleveren voor een competitie.
Hartelijke groet, Eugène -
15 Maart 2012 - 15:38
Giselle:
Hallo daar, weer heerlijk weg te lezen. Nog veel plezier met al die verschillende mensen, stof, drukte en oude auto's. En oude laptop. Weggooien en op zoek naar een I-pad! Zwaai :-) -
15 Maart 2012 - 19:14
Marjolein:
ik zie geen beelden maar ik krijg ze wel mee al jouw beschrijvingen lezende. Wat heerlijk klinkt het allemaal weer.
Afgelopen dinsdag hadden we reisfoto's van twee nieuwe leden (Ben en ???). Voorbij kwamen Vietnam, India.... kreeg weer helemaal reis-jeuk!!!!! :)
Wat die broek betreft: niet te veel eten dan maar, anders knal je er op zeker uit!!!
Geniet-ze!!! -
15 Maart 2012 - 20:25
Ma.:
Wat een prachtig verhaal heb je weer geschreven ik geniet er steeds weer van!
Je broeken zijn weer heel, alleen je notebook kan niet gerepareerd worden jammer,
Je heb nog een aantal weken voor de boek genieten dus.
Heel veel plezier en liefs van mij !
Groetjes Ma. -
16 Maart 2012 - 09:37
Manon:
Weer genoten van je grappige verhaal. Even ontsnappen uit de dagelijkse beslommeringen. -
18 Maart 2012 - 12:09
Wil Mens:
Hoi bianca,
Ik heb met een lach op mijn gezicht je waanzinnige verslag gelezen. Je geniet met volle teugen en al die tegenslagen die op je pad komen daar zit je niet mee. Je red je overal weer uit super.
Tot het volgende verslag.
Groetjes. -
19 Maart 2012 - 09:49
Annemieke:
Ik ben jaloers. Ik zit op dit moment met mijn neus in de boeken terwijl je weer de prachtigste ervaringen meemaakt. Gelukkig schijnt hier wel het zonnetje dus toch ook een heel klein beetje vakantiegevoel...liefs -
21 Maart 2012 - 11:47
Adriaan:
Goed bezig, geniet ervan. -
21 Maart 2012 - 13:26
Betsy:
Hoi Bianca,
Wat een leuk reisverslag maak je weer ...Heel leuk leuk om jouw belevenissen te lezen....
Veel plezier...groetjes B&B
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
