Beentjes de lucht in!
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
30 Maart 2011 | Colombia, San Gil
Om in Cartagena te komen moest ik een behoorlijke afstand afleggen en dus was ik van plan een binnenlandse vlucht te nemen. Helaas bleken de tickets vanwege één of andere feestdag buitensporig duur. Het werd dus een nachtbus………………..
Ik heb onderweg gelukkig prima kunnen slapen en toen ik wakker werd was ik zomaar ineens in de Caribbean! De hitte stroomde de bus binnen; héérlijk! Ik had niet echt een hostel uitgezocht maar dat loste zich vanzelf op. 2 backpackers (D en UK) die ik in de bus had ontmoet hadden allebei dezelfde tip gekregen dus we hebben met z’n drieën een taxi naar het oude centrum genomen. Hostel Media Luna bleek inderdaad een topplek! Het was gevestigd in een prachtig koloniaal pand. De dorms lagen rond een grote patio mét zwembad! En de sfeer voelde ook meteen goed.
Na een goed ontbijt ben ik er meteen op uit getrokken.
De Caraïbische sfeer is hier duidelijk aanwezig. Het tempo ligt in alles laag en mensen sjokken relaxt op hun teenslippertjes rond. Overal staan karretjes waar verse kokosnoten en ontelbare soorten fruit worden verkocht. Rijst met kokos staat standaard op het menu; net als gegrilde vis. En vanwege de zalige temperatuur leeft iedereen buiten. De onvermijdelijke salsamuziek is nog steeds aanwezig maar wordt vaker afgewisseld met Cumbia. Het blijft gewoon heerlijk om overal die vrolijke muziek te horen!
Cartagena (1 mln inw.) staat op de Unesco World Heritage lijst en dat is volkomen terecht. In Spaans koloniale tijden werden van hieruit goud en andere rijkdommen naar Spanje verscheept. Doordoor was de stad een mikpunt voor piraten en werd ter bescherming een dikke stadsmuur gebouwd. Het oude centrum is prachtig met z’n koloniale panden, bloemrijke patio’s en balkons en vrolijk geschilderde muren. Ik heb er urenlang heerlijk rondgedwaald.
Hoe mooi ’t ook was, na die dag had ik het ook wel weer gezien. Ik besloot de volgende ochtend meteen door te gaan want ik had zin om te duiken!
Met een minibusje dat me (superdelux) voor de deur oppikte ben ik naar Taganga vertrokken waar ik rond de middag aankwam. Het hostel dat ik als tip had meegekregen was inderdaad een schot in de roos. Casa Felipe had een geweldige, gezellige tuin, meer dan genoeg hangmatten, een leuke bar én een geweldig restaurant met een Rotterdamse(!) kok. Er stonden Indiase, Thaise, Franse en Spaanse gerechten op de kaart! Erg lekker aangezien het Colombiaanse eten met z’n rijst-vlees-gebonden soep best eenzijdig is. Nog voor het inchecken liep ik 2 bekenden tegen het lijf: wéér die Noren uit Tierradentro. Echt zo grappig
Taganga (5000 inw.) is een superrelaxed vissersdorpje met een gezellige “boulevard”, leuke eethuisjes en snacktentjes. Het strand is niet van het niveau wit-zand-met-azuurblauw-water zoals je een beetje zou verwachten in de Caribbean maar het weer is er wel naar!
Ik heb hier 2 dagen héérlijk gedoken. De rest van de tijd heb ik vooral bij het hostel doorgebracht. Omdat het eten zo geweldig goed is blijft het iedereen “binnen”. Daardoor was hier zo gezellig dat er gewoonweg geen reden was om na ’t eten je vertier elders te zoeken.
Eigenlijk was ik van plan om hier m’n laatste dagen door te brengen en vanuit Santa Marta naar Bogota te vliegen. Maar ja…………… ook nu veranderden m’n plannen weer.
De Noren waren in San Gil geweest. Daar kan je paragliden en dát had ik nog nooit gedaan! Een snel rekensommetje leerde dat ik dat nog nét in die laatste paar dagen kon proppen en dus heb ik de nachtbus naar Bucaramanga - San Gil genomen.
Diezelfde middag kon ik nog aansluiten bij een groepje dat ging paragliden. Daar ontmoette ik Yvonne en Mark, een Nederlands stel dat nog maar net aan hun reis begonnen was. Dit waren de eerste reizigers die KORTER hadden dan ik; slechts 3½ week. Echt iedereen die ik heb ontmoet is 3 maanden of langer onderweg. Ik doe toch iets verkeerd…………
Met een busje reden we naar een hoger geleden helling. Ik mocht als eerste de lucht in . Ik had verwacht dat ik een flink stuk moest rennen om gelanceerd te worden maar het bleek véél makkelijker. Er stond gewoon zoveel wind dat de parachute je vanzelf de lucht in trok.
Voor ik het wist hing ik zo’n 300 meter boven de helling van vertrek en ik-weet-niet-hoe-hoog boven het dal. Ik kon op de rondcirkelende gieren neerkijken, had een uitzicht waar je “U” tegen zegt en hoorde niets anders dan de wind. Zo moeten vogels zich dus voelen……………
De “gids” vroeg of ik wilde spinnen? ‘Tuurlijk; waarom niet!? We gingen hoger, en hoger om vervolgens in een dolle draaiende beweging een heel eind af te dalen. Dit was een achtbaan-met-kurketrekker in het kwadraat. Geweldig!
De hele tocht duurde een half uur (dus te kort ) maar ik was zó onwijs blij dat ik dit nog even in m’n laatste daagjes had kunnen proppen. Ik had dit voor geen goud willen missen.
Omdat San Gil een gezellig en relaxt dorpje is heb ik er nog lekker een luie dag doorgebracht. Alles beter dan Bogotá met grote kans op regen en temperaturen onder de 20 graden. Bovendien was ’t ook gezellig met Marc en Yvonne, en Patrick – een Ier die ik onderweg al eerder was tegengekomen. We zijn ook nog een middagje naar Barichara gegaan; één van de mooiste koloniale dorpen van Colombia werd ons beloofd. En dat was waar…………..
Maar toen was het toch echt tijd om te vertrekken. Terug naar Bogotá en dus in feite het eerste deel van de terugreis. Ik heb zoooooooooooooo géén zin om terug naar Nederland te gaan!
De taal, de Colombianen, de ontmoetingen met mensen van over de hele wereld, de gezelligheid in de hostels, het geregel onderweg, het mooie weer, de 1001 mogelijkheden what-to-do-where-to-go……………. ik ga dit zo missen. Moet ik hier nu echt weer een heel jaar op wachten……………?
Ik heb onderweg gelukkig prima kunnen slapen en toen ik wakker werd was ik zomaar ineens in de Caribbean! De hitte stroomde de bus binnen; héérlijk! Ik had niet echt een hostel uitgezocht maar dat loste zich vanzelf op. 2 backpackers (D en UK) die ik in de bus had ontmoet hadden allebei dezelfde tip gekregen dus we hebben met z’n drieën een taxi naar het oude centrum genomen. Hostel Media Luna bleek inderdaad een topplek! Het was gevestigd in een prachtig koloniaal pand. De dorms lagen rond een grote patio mét zwembad! En de sfeer voelde ook meteen goed.
Na een goed ontbijt ben ik er meteen op uit getrokken.
De Caraïbische sfeer is hier duidelijk aanwezig. Het tempo ligt in alles laag en mensen sjokken relaxt op hun teenslippertjes rond. Overal staan karretjes waar verse kokosnoten en ontelbare soorten fruit worden verkocht. Rijst met kokos staat standaard op het menu; net als gegrilde vis. En vanwege de zalige temperatuur leeft iedereen buiten. De onvermijdelijke salsamuziek is nog steeds aanwezig maar wordt vaker afgewisseld met Cumbia. Het blijft gewoon heerlijk om overal die vrolijke muziek te horen!
Cartagena (1 mln inw.) staat op de Unesco World Heritage lijst en dat is volkomen terecht. In Spaans koloniale tijden werden van hieruit goud en andere rijkdommen naar Spanje verscheept. Doordoor was de stad een mikpunt voor piraten en werd ter bescherming een dikke stadsmuur gebouwd. Het oude centrum is prachtig met z’n koloniale panden, bloemrijke patio’s en balkons en vrolijk geschilderde muren. Ik heb er urenlang heerlijk rondgedwaald.
Hoe mooi ’t ook was, na die dag had ik het ook wel weer gezien. Ik besloot de volgende ochtend meteen door te gaan want ik had zin om te duiken!
Met een minibusje dat me (superdelux) voor de deur oppikte ben ik naar Taganga vertrokken waar ik rond de middag aankwam. Het hostel dat ik als tip had meegekregen was inderdaad een schot in de roos. Casa Felipe had een geweldige, gezellige tuin, meer dan genoeg hangmatten, een leuke bar én een geweldig restaurant met een Rotterdamse(!) kok. Er stonden Indiase, Thaise, Franse en Spaanse gerechten op de kaart! Erg lekker aangezien het Colombiaanse eten met z’n rijst-vlees-gebonden soep best eenzijdig is. Nog voor het inchecken liep ik 2 bekenden tegen het lijf: wéér die Noren uit Tierradentro. Echt zo grappig
Taganga (5000 inw.) is een superrelaxed vissersdorpje met een gezellige “boulevard”, leuke eethuisjes en snacktentjes. Het strand is niet van het niveau wit-zand-met-azuurblauw-water zoals je een beetje zou verwachten in de Caribbean maar het weer is er wel naar!
Ik heb hier 2 dagen héérlijk gedoken. De rest van de tijd heb ik vooral bij het hostel doorgebracht. Omdat het eten zo geweldig goed is blijft het iedereen “binnen”. Daardoor was hier zo gezellig dat er gewoonweg geen reden was om na ’t eten je vertier elders te zoeken.
Eigenlijk was ik van plan om hier m’n laatste dagen door te brengen en vanuit Santa Marta naar Bogota te vliegen. Maar ja…………… ook nu veranderden m’n plannen weer.
De Noren waren in San Gil geweest. Daar kan je paragliden en dát had ik nog nooit gedaan! Een snel rekensommetje leerde dat ik dat nog nét in die laatste paar dagen kon proppen en dus heb ik de nachtbus naar Bucaramanga - San Gil genomen.
Diezelfde middag kon ik nog aansluiten bij een groepje dat ging paragliden. Daar ontmoette ik Yvonne en Mark, een Nederlands stel dat nog maar net aan hun reis begonnen was. Dit waren de eerste reizigers die KORTER hadden dan ik; slechts 3½ week. Echt iedereen die ik heb ontmoet is 3 maanden of langer onderweg. Ik doe toch iets verkeerd…………
Met een busje reden we naar een hoger geleden helling. Ik mocht als eerste de lucht in . Ik had verwacht dat ik een flink stuk moest rennen om gelanceerd te worden maar het bleek véél makkelijker. Er stond gewoon zoveel wind dat de parachute je vanzelf de lucht in trok.
Voor ik het wist hing ik zo’n 300 meter boven de helling van vertrek en ik-weet-niet-hoe-hoog boven het dal. Ik kon op de rondcirkelende gieren neerkijken, had een uitzicht waar je “U” tegen zegt en hoorde niets anders dan de wind. Zo moeten vogels zich dus voelen……………
De “gids” vroeg of ik wilde spinnen? ‘Tuurlijk; waarom niet!? We gingen hoger, en hoger om vervolgens in een dolle draaiende beweging een heel eind af te dalen. Dit was een achtbaan-met-kurketrekker in het kwadraat. Geweldig!
De hele tocht duurde een half uur (dus te kort ) maar ik was zó onwijs blij dat ik dit nog even in m’n laatste daagjes had kunnen proppen. Ik had dit voor geen goud willen missen.
Omdat San Gil een gezellig en relaxt dorpje is heb ik er nog lekker een luie dag doorgebracht. Alles beter dan Bogotá met grote kans op regen en temperaturen onder de 20 graden. Bovendien was ’t ook gezellig met Marc en Yvonne, en Patrick – een Ier die ik onderweg al eerder was tegengekomen. We zijn ook nog een middagje naar Barichara gegaan; één van de mooiste koloniale dorpen van Colombia werd ons beloofd. En dat was waar…………..
Maar toen was het toch echt tijd om te vertrekken. Terug naar Bogotá en dus in feite het eerste deel van de terugreis. Ik heb zoooooooooooooo géén zin om terug naar Nederland te gaan!
De taal, de Colombianen, de ontmoetingen met mensen van over de hele wereld, de gezelligheid in de hostels, het geregel onderweg, het mooie weer, de 1001 mogelijkheden what-to-do-where-to-go……………. ik ga dit zo missen. Moet ik hier nu echt weer een heel jaar op wachten……………?
-
02 April 2011 - 19:50
Dita:
Hey meid, wat weer een heerlijk reisverslag! Jammer dat het de laatste van deze trip is maar goed niks aan te doen :-( Goede terugreis en het lijkt me leuk om weer eens wat af te spreken!
Lieve groeten uit Oegstgeest. -
03 April 2011 - 06:20
Marjolein Koolhof:
Hoi Bianca, wat ben je toch een ontzettend avontuurlijk tiep!! Wie verzint dat nu weer om even snel in de laatste dag te gaan paragliden. Volgens mij heb je nu een week nodig om bij te komen van je vakantie..... en om lekker alle mooie indrukken te herkauwen. Goede reis terug en tot dinsdag???
Groetjes, marjolein -
03 April 2011 - 07:12
Monique:
Wow wat een mooi uitzicht tijdens hetparagliden. Ook al wil je liever daar blijven toch: welkom thuis! Succes met genieten/ verwerken van je reis en de omschakeling.
groetjes Moon -
03 April 2011 - 09:47
Giselle:
Welkom thuis!! En ik voel met je mee. En waarom een jaar wachten?? Daar werken we toch echt niet aan mee.........Geniet even goed na en we spreken en zien elkaar gauw. Groet uit het altijd bruisende Lemele, xxx -
03 April 2011 - 10:59
Wil Mens:
Dat moet moeilijk zijn om weer terug naar de werkelijkheid te gaan . Draai het de volgende keer om vier weken werken de rest van het jaar pionieren. Gr. Wil -
03 April 2011 - 11:29
Marie:
het is maar net waarmee je het vergelijkt... 3 maanden van je reisgenoten of 2 weekjes frankrijk van je vrienden in delft... :-)
welkom terug ! -
03 April 2011 - 13:29
Sjaak En Marian:
Je hebt al weer een heleboel meegemaakt. We wensen je een hele goede reis terug naar huis.
Groetjes -
04 April 2011 - 14:18
Sabine:
Weer hele mooie herinneringen rijker ...
Welkom thuis en succes met wennen. -
05 April 2011 - 08:39
Rogier Verdier:
Hey Bianca,
Lang niet gezien! :) Leuk om te zien dat je flink aan het reizen bent, echt iets voor jou! Misschien tot snel,
Rogier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
