Hoge bomen vangen veel............ regen
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
21 Maart 2011 | Colombia, Salento
Die zondag ben ik voor de verandering weer eens op de bus gestapt
Terug naar de bergen in dus was het weer even gedaan met de zwoele warmte. Even na de middag arriveerde ik in Salento (1900 m, 3500 inw.); gelegen in de Zona Cafetera waar het overgrote deel van de Colombiaanse koffie vandaan komt.
Voor een land waar zoveel koffie geproduceerd wordt kunnen ze overigens maar een slecht bakkie zetten. Ik blijf het proberen maar 9 van de 10 keer draait het uit op een teleurstelling. De meeste “koffie” smaakt gewoonweg beroerd; het is alsof ze de Senseo koffiepads voor de 3e keer gebruikt hebben. Slootwater dus . De gunstige uitzondering op de regel zijn luxe koffie-cafeetjes en daar wandel ik dus regelmatig even naar binnen.
Op zich was ik niet zo nieuwsgierig naar de koffieteelt. Die ken ik inmiddels wel en dus was ik eigenlijk van plan om dit over te slaan. Maar ook hier hebben andere reizigers me weer van gedachte doen veranderen. Dit is namelijk ook het gebied waar de nationale boom van Colombia groeit: de waxpalm die wel een hoogte van 60 meter kan bereiken.
Bij Tralala - het hostel dat ik had uitgezocht - hing een bordje aan de deur dat niets te raden over liet: “Qué pena; no hay habitaciones!!!” Shit! (of “mierda” eigenlijk ) ’t Was vol! En hoewel er hostels te over waren in dit dorp; er was geen kamer meer te krijgen. Het bleek één of ander lang feestweekend te zijn en dus was het dorp overspoeld met stadse Colombianen die een lang weekend “buiten” wilden zijn.
Het dorp zag er supergezellig uit. De felgekleurde huisjes gaven het – ondanks het sombere weer – een vrolijke uitstraling. Het plein stond vol met eet-, drink- en souvenir standjes en uiteraard werd overal muziek gedraaid. Een gezellige drukte! Ik ben eerst maar bij één van die eettentjes aangeschoven om lekker verse forel te eten. Terwijl ik op m’n eten zat te wachten heb ik Tralala ook nog maar even gebeld. Niet gezegd dat ik al voor de deur had gestaan natuurlijk en gewoon domweg gevraagd of ze nog plek hadden. En wat bleek……? Er was nog net één bedje in de dorm vrij! Mooi opgelost toch?
Tijdens het eten raakte ik aan de praat met 2 Colombiaanse stelletjes die hier ook het weekend aan het vieren waren. Ze nodigden me uit om met ze mee te rijden naar de Valle de Cocora. Leuk!!! Nadat ik m’n bagage bij Tralala gedropt had ben ik bij ze in de auto gestapt.
De vallei was echt geweldig! Zo onwijs groen en mooi. En die palmen……… echt superbijzonder. Ze groeien overal maar in het nevelwoud vallen ze niet echt op. Een deel van de vallei is echter grasland waar (echte Hollandse!) bonte koeien de boel kort grazen. Dán valt pas echt op hoe bizar hoog die bomen zijn. De stammen zijn zo dun dat ’t lijkt of ze ieder moment af kunnen knappen. En die hoogte………… die snap ik ergens wel. Volgens mij zoeken ze gewoon de zon op. Tevergeefs overigens want hier regent het ECHT veel. Het is niet voor niets zo groen! De diepe moederpoelen die voor wandelpad moesten doorgaan zeiden ook genoeg. Modder of niet; we hebben toch een flink stuk gewandeld.
’s Avonds terug in het hostel liep ik de Noren uit San Agustin tegen ’t lijf. Ze zouden die avond naar Bogota vertrekken maar ’t was toch fff leuk om ze weer te zien. Er hing sowieso een topsfeertje in dit hostel; echt supergezellig.
Ik deelde de dorm met 2 Nederlandse meiden (Annet en Inez), de eerste Nederlanders die ik hier tegenkwam. Ze zouden de volgende dag gaan paardrijden. Ik had wel goede berichten gehoord over de tochten hier. Het leek me toch een stuk aantrekkelijker dan door de modder te hiken dus ben ik bij ze aangehaakt.
Ik was erop voorbereid dat dit niet zo’n sukkeltochtje-op-makke-knollen zou worden. Prima; ik had wel zin in een beetje actie! Ik wist echter niet dat deze dames doorgewinterde Amazones waren. En die paarden……………die wilden ECHT!!! Je moest ze eerder inhouden dan aansporen. Dat was dus hard werken maar het was alle moeite dubbeldwars waard. Het werd een geweldige tocht.
Eerst staken we wat rivieren over (beentjes de lucht in!). Vervolgens passeerden we een aantal dorpjes. Ook deze huisjes hadden de meeste extreme, kleurencombinaties: gifgroen met knaloranje, pimpelpaars met knalroze, fluoriserend geel en rood……… je kon het zo gek niet bedenken. Allemaal hadden ze supergezellige veranda’s met schommelstoelen, bloemen en planten.
Op de rechte stukken gingen we vol in galop. Dat ging echt superhard en ’t was wel weer even wennen. Maar ik ben blijven zitten en al snel had ik de smaak weer te pakken. Het kon me niet hard genoeg gaan.
We kwamen hoger en hoger. Sommige stukken dwars door het nevelwoud waarbij we voor de reusachtige, laaghangende varens en orchideeën moesten bukken. En buiten de begroeiing werden we steeds weer verrast. Het ene uitzicht was nog mooier dan het andere.
We hielden een korte pauze bij een camping waar een groep Colombianen “Tejo” aan het spelen was. Een typisch Colombiaans spel waarbij ze met zware gewichten op papieren driehoekjes in een bak aarde mikken. Als het raak ontploft het buskruit dat in die papieren driehoekjes zit. Ik heb ’t ook geprobeerd maar heb duidelijk geen aanleg……………
Het laatste deel van de toch ging over een Camino; een eeuwenoud, diep uitgesleten/uitgehakt pad. Het liep zo extreem stijl omhoog dat de gids aangaf dat we ons in de manen van het paard vast moesten klampen. Die paarden hebben me echt versteld doen staan. Het was niet alleen supersteil; het leek mij vanwege de grote, losse keien en diepe modderpoelen gewoon onbegaanbaar. De meeste stukken waren zo smal dat ik met m’n benen langs de wanden schuurde. Maar het was fantastisch. En eenmaal boven waren we ook écht boven; op het allerallerallerhoogste punt. En het uitzicht…………….tsja…………
Na ruim vier uur rijden hebben we onze paardjes op stal gezet en hun welverdiende rust gegeven. We waren zelf echter ook behoorlijk uitgevloerd en ik voelde de spierpijn al opkomen. Toen we terug wandelden naar ’t hostel begon het (hard) te regenen. Wat een ongelooflijke mazzel hadden we die ochtend gehad!
Ik heb nog wat in het dorp rondgelopen maar het ging alleen maar harder regenen. Ik ben dus maar terug gegaan naar ’t hostel waar we met de hele groep een perfecte slecht-weer-tijdsbesteding hebben bedacht: een filmmarathon. We hebben de volledige Jason Bourne trilogie gekeken, compleet met bezorgpizza, bier en chips. En buiten hoosde het aan één stuk door………… héérlijk!
Terug naar de bergen in dus was het weer even gedaan met de zwoele warmte. Even na de middag arriveerde ik in Salento (1900 m, 3500 inw.); gelegen in de Zona Cafetera waar het overgrote deel van de Colombiaanse koffie vandaan komt.
Voor een land waar zoveel koffie geproduceerd wordt kunnen ze overigens maar een slecht bakkie zetten. Ik blijf het proberen maar 9 van de 10 keer draait het uit op een teleurstelling. De meeste “koffie” smaakt gewoonweg beroerd; het is alsof ze de Senseo koffiepads voor de 3e keer gebruikt hebben. Slootwater dus . De gunstige uitzondering op de regel zijn luxe koffie-cafeetjes en daar wandel ik dus regelmatig even naar binnen.
Op zich was ik niet zo nieuwsgierig naar de koffieteelt. Die ken ik inmiddels wel en dus was ik eigenlijk van plan om dit over te slaan. Maar ook hier hebben andere reizigers me weer van gedachte doen veranderen. Dit is namelijk ook het gebied waar de nationale boom van Colombia groeit: de waxpalm die wel een hoogte van 60 meter kan bereiken.
Bij Tralala - het hostel dat ik had uitgezocht - hing een bordje aan de deur dat niets te raden over liet: “Qué pena; no hay habitaciones!!!” Shit! (of “mierda” eigenlijk ) ’t Was vol! En hoewel er hostels te over waren in dit dorp; er was geen kamer meer te krijgen. Het bleek één of ander lang feestweekend te zijn en dus was het dorp overspoeld met stadse Colombianen die een lang weekend “buiten” wilden zijn.
Het dorp zag er supergezellig uit. De felgekleurde huisjes gaven het – ondanks het sombere weer – een vrolijke uitstraling. Het plein stond vol met eet-, drink- en souvenir standjes en uiteraard werd overal muziek gedraaid. Een gezellige drukte! Ik ben eerst maar bij één van die eettentjes aangeschoven om lekker verse forel te eten. Terwijl ik op m’n eten zat te wachten heb ik Tralala ook nog maar even gebeld. Niet gezegd dat ik al voor de deur had gestaan natuurlijk en gewoon domweg gevraagd of ze nog plek hadden. En wat bleek……? Er was nog net één bedje in de dorm vrij! Mooi opgelost toch?
Tijdens het eten raakte ik aan de praat met 2 Colombiaanse stelletjes die hier ook het weekend aan het vieren waren. Ze nodigden me uit om met ze mee te rijden naar de Valle de Cocora. Leuk!!! Nadat ik m’n bagage bij Tralala gedropt had ben ik bij ze in de auto gestapt.
De vallei was echt geweldig! Zo onwijs groen en mooi. En die palmen……… echt superbijzonder. Ze groeien overal maar in het nevelwoud vallen ze niet echt op. Een deel van de vallei is echter grasland waar (echte Hollandse!) bonte koeien de boel kort grazen. Dán valt pas echt op hoe bizar hoog die bomen zijn. De stammen zijn zo dun dat ’t lijkt of ze ieder moment af kunnen knappen. En die hoogte………… die snap ik ergens wel. Volgens mij zoeken ze gewoon de zon op. Tevergeefs overigens want hier regent het ECHT veel. Het is niet voor niets zo groen! De diepe moederpoelen die voor wandelpad moesten doorgaan zeiden ook genoeg. Modder of niet; we hebben toch een flink stuk gewandeld.
’s Avonds terug in het hostel liep ik de Noren uit San Agustin tegen ’t lijf. Ze zouden die avond naar Bogota vertrekken maar ’t was toch fff leuk om ze weer te zien. Er hing sowieso een topsfeertje in dit hostel; echt supergezellig.
Ik deelde de dorm met 2 Nederlandse meiden (Annet en Inez), de eerste Nederlanders die ik hier tegenkwam. Ze zouden de volgende dag gaan paardrijden. Ik had wel goede berichten gehoord over de tochten hier. Het leek me toch een stuk aantrekkelijker dan door de modder te hiken dus ben ik bij ze aangehaakt.
Ik was erop voorbereid dat dit niet zo’n sukkeltochtje-op-makke-knollen zou worden. Prima; ik had wel zin in een beetje actie! Ik wist echter niet dat deze dames doorgewinterde Amazones waren. En die paarden……………die wilden ECHT!!! Je moest ze eerder inhouden dan aansporen. Dat was dus hard werken maar het was alle moeite dubbeldwars waard. Het werd een geweldige tocht.
Eerst staken we wat rivieren over (beentjes de lucht in!). Vervolgens passeerden we een aantal dorpjes. Ook deze huisjes hadden de meeste extreme, kleurencombinaties: gifgroen met knaloranje, pimpelpaars met knalroze, fluoriserend geel en rood……… je kon het zo gek niet bedenken. Allemaal hadden ze supergezellige veranda’s met schommelstoelen, bloemen en planten.
Op de rechte stukken gingen we vol in galop. Dat ging echt superhard en ’t was wel weer even wennen. Maar ik ben blijven zitten en al snel had ik de smaak weer te pakken. Het kon me niet hard genoeg gaan.
We kwamen hoger en hoger. Sommige stukken dwars door het nevelwoud waarbij we voor de reusachtige, laaghangende varens en orchideeën moesten bukken. En buiten de begroeiing werden we steeds weer verrast. Het ene uitzicht was nog mooier dan het andere.
We hielden een korte pauze bij een camping waar een groep Colombianen “Tejo” aan het spelen was. Een typisch Colombiaans spel waarbij ze met zware gewichten op papieren driehoekjes in een bak aarde mikken. Als het raak ontploft het buskruit dat in die papieren driehoekjes zit. Ik heb ’t ook geprobeerd maar heb duidelijk geen aanleg……………
Het laatste deel van de toch ging over een Camino; een eeuwenoud, diep uitgesleten/uitgehakt pad. Het liep zo extreem stijl omhoog dat de gids aangaf dat we ons in de manen van het paard vast moesten klampen. Die paarden hebben me echt versteld doen staan. Het was niet alleen supersteil; het leek mij vanwege de grote, losse keien en diepe modderpoelen gewoon onbegaanbaar. De meeste stukken waren zo smal dat ik met m’n benen langs de wanden schuurde. Maar het was fantastisch. En eenmaal boven waren we ook écht boven; op het allerallerallerhoogste punt. En het uitzicht…………….tsja…………
Na ruim vier uur rijden hebben we onze paardjes op stal gezet en hun welverdiende rust gegeven. We waren zelf echter ook behoorlijk uitgevloerd en ik voelde de spierpijn al opkomen. Toen we terug wandelden naar ’t hostel begon het (hard) te regenen. Wat een ongelooflijke mazzel hadden we die ochtend gehad!
Ik heb nog wat in het dorp rondgelopen maar het ging alleen maar harder regenen. Ik ben dus maar terug gegaan naar ’t hostel waar we met de hele groep een perfecte slecht-weer-tijdsbesteding hebben bedacht: een filmmarathon. We hebben de volledige Jason Bourne trilogie gekeken, compleet met bezorgpizza, bier en chips. En buiten hoosde het aan één stuk door………… héérlijk!
-
28 Maart 2011 - 06:56
Monique:
Wat is het toch heerlijk lezen wat jij allemaal meemaakt. En wat fijn dat ik het met lezen kan beleven en niet in het echt..........! Steil omhoog op een paard met je benen langs de wand? Brrr ik krijg al de kriebels.
Veel plezier nog van deze huismus! -
28 Maart 2011 - 07:51
Desiree:
Ha Bianca,
Klinkt supervetgaaf man... dacht meteen even wow.. was ik maar meegegaan hihihihihi.. genmiet lekker door dikke knuf dees -
28 Maart 2011 - 08:36
Giselle:
Wij hebben hier tenminste mooi weer?!?! Geniet nog even en denk vooral niet aan ons.
-
28 Maart 2011 - 13:48
Marie:
zittend op een paard in de natuur, veel beter dan in een auto in de file ! ik geniet op afstand met je mee... lieve groeten en ook nog bedankt voor je berichtje op m'n verjaardag, was leuk ! (zowel je berichtje als m'n verjaardag) -
28 Maart 2011 - 15:27
Wil Mens:
sjonge sjonge waaghals ik reis via je veslag wel mee net zo veilig. -
29 Maart 2011 - 07:09
Desiree:
Hoi Bianca...
Ik weet niet waar je nu uitspookt..
maar wil je even zeggen.. geniet nog volop van de daagjes die je resten.. voordat je weer naar ons kleine kikkerlandje terugvliegt!!
Dikke knuf Dees -
29 Maart 2011 - 14:03
John:
Zo dan, dat is nog eens van het leven genieten zeg! Ik heb één schrale troost... hier is het in ieder geval wel erg lekker weer de laatste dagen :-)
Geniet er nog even van en tot gauw! -
29 Maart 2011 - 20:51
Wil Mens:
Geniet nog van de resterende dagen en welkom thuis. -
30 Maart 2011 - 08:33
Annemieke:
Klinkt allemaal weer fantastisch. Prachtige foto's. Geniet nog van je laatste paar dagen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
