Kerstdiner in koloniale stijl

Het was maar ’n klein stukje rijden naar Cochin en dus hadden we nog een hele middag te besteden. Dat was maar goed ook want Cochin is leuk!

Helaas bleek het hotel verre van centraal te liggen. Weer zo’n voorbeeld waaruit bleek dat deze nieuwe lokale agent nog niet precies in de gaten heeft wat we zoeken. Om de groep tegemoet te komen heb ik ze met de bus bij de veerboot naar Ford Cochin laten afzetten. Iedereen kon dan op eigen gelegenheid met boot/taxi/motorriksjaw naar het hotel terugkeren. Geen “verplichte” terugkomsttijd dus vrijheid-blijheid.

Daar was wel heel wat overredingskracht voor nodig; NIET voor de groep; maar voor de vertegenwoordiger van de lokale agent! Die vond ’t echt helemáál niks om ze zo aan “hun lot over te laten”. Hij heeft wel 6 keer voorgesteld om de bus toch maar ergens op ze te laten wachten of om ze ergens op te halen. Misschien zouden ze wel verdwalen, konden ze geen taxi vinden of zouden ze de laatste boot missen! Ik heb steevast geantwoord dat ie zich vooral geen zorgen moest maken en dat ze zich heus wel zouden redden. Ze zijn hier zo NIET gewend aan zelfstandige, onafhankelijke Nederlanders. En met eigenwijze reisbegeleiders moeten ze ook nog leren omgaan .

Cochin was ooit een belangrijke Europese handelspost. Portugezen én Nederlanders hebben er hun sporen achtergelaten. Fort Cochin bestaat uit prachtige koloniale panden. Langs het water staan enorme Chinese visnetten; ooit door Chinese handelslieden geïntroduceerd. En dáár ergens in de buurt wil je dan met je hotel zitten natuurlijk.

Omdat ons hotel zo slecht ligt ben ik samen met de agent op pad gegaan om alternatieven te gaan zoeken en dat was erg leuk. Die eigenaren zien business dus je wordt overal met open armen ontvangen. Zo krijg je de mooiste kamers te zien en steeds wel weer een drankje of ’n hapje aangeboden; echt heel leuk. Ik heb meteen kaartjes voor de Kathakalivoorstelling geregeld en een mooi restaurant voor de groep gereserveerd. Ik mocht ze vanwege alle opstartproblemen van deze Pilotreis namens Sawadee een etentje aanbieden en Kerstavond was daar wel een goede gelegenheid voor.

De volgende dag ben ik met Jacques op doktersbezoek geweest. Hij had al vanaf het begin van de reis last van koorts die af en toe een dagje de kop opstak. Ik maakte me niet echt zorgen maar met koorts moet je in zo’n tropisch land toch altijd oppassen. Gelukkig bleek er niets aan de hand. Aansluitend zijn we maar meteen doorgegaan met Jacques z’n “project”. Hij had allerlei kleine cadeautjes meegenomen met de bedoeling om die ergens in een weeshuis uit te delen. Echt superattent maar ik heb hem er nog net van kunnen weerhouden om ’t op een “foute” plek uit te delen.

Niet alleen bedelen is in India een beroep op zich; geld aftroggelen van liefdadig ingestelde toeristen óók. En nep-kinderhuizen zijn een welbeproefd middel. Alleen tijdens het toeristenseizoen zitten ze vol met kinderen. Dit zijn echter géén wezen! Ouders “verhuren” hun kinderen aan zo’n huis, krijgen daar een kleine vergoeding en hebben bovendien de hele dag hun handen vrij om te werken of te bedelen. Probeer er maar eens achter te komen welk weeshuis echt is en welk weeshuis niet. Navraag bij hotels levert ook lang niet altijd betrouwbare informatie op. Receptionisten kunnen net zo goed in het complot zitten.

In Cochin dachten we een betrouwbaar adres te hebben gevonden maar ik stelde voor om toch eerst maar even te bellen om een “afspraak te maken”. Dat was maar goed ook. Aan de andere kant van de lijn werd doodleuk gemeld dat de kinderen er die dag even niet waren maar dat we de cadeautjes best wel langs konden brengen. Dat was natuurlijk niet de bedoeling; je wilt tenslotte wel de reactie op die koppies zien! Toen ik doorvroeg waar de kinderen eigenlijk waren was het antwoord dat ze bij hun ouders(!) Kerst aan het vieren waren. We wisten dus genoeg en Jacques heeft z’n cadeautjes maar gehouden.

Kerstavond werd een topavond.
We bevinden ons in het deel van India waar relatief veel Katholieken en Christenen wonen. Kerst wordt uitbundig gevierd en de Hindoes doen gezellig mee. Overal was alles prachtig versierd met grote verlichte sterren en kleine flikkerende lampjes. Maar het blijft toch raar om een Kerstman-met-arreslee tussen de palmbomen te zien

De avond begon met Kathakali; een typische “dans” van Kerala waarbij eigenlijk nauwelijks bewogen wordt. Het draait alleen maar om hand- en oogbewegingen en die zijn imponerend. Net als de schmink trouwens; bijna eng gewoon. Ik ben zelf nooit zo’n voorstander van speciaal voor toeristen opgezette culturele voorstellingen maar de groep vond de Kathakali geweldig. Aansluitend zijn we doorgelopen naar het koloniale restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Ik had kleine kerstcadeautjes gekocht en daar werd ook superleuk op gereageerd; ik werd spontaan door iedereen omhelst. En dat voor een cadeautje van 25 Roepies!

De volgende dag – eerste Kerstdag – stond een lange reisdag op het programma en dus zijn we al om 7.00 uur vertrokken. Onderweg maakten we een korte stop bij het olifantenkamp van de Guruvayoor tempel waar we een stuk of 50 olifanten onder dieronvriendelijke omstandigheden aantroffen. Ze waren met véél te korte kettingen aan betonnen palen vastgeketend. Bij de olifanten die wel “los” liepen waren de voorpoten met – ook weer een hele korte – ketting aan elkaar vastgemaakt. Het enige positieve wat we hier hebben waargenomen was een olifant die in een grote waterplas zichtbaar genoot van de grote schoonmaakbeurt die hij kreeg. Hij werd wel door 3 man uitgebreid geschrobd.

Voor Indiase begrippen gaan ze hier vast heel respectvol met deze dieren om maar wij kregen er allemaal een akelig gevoel van.

De rest van de reis bestond vooral uit …………. Onderweg zijn. We waren niet voor niets zo vroeg vertrokken want we zijn bijna 12 uur onderweg geweest. TE lang naar mijn mening; zeker als je nagaat waar we die lange reis voor gemaakt hadden.

Conoor is één van de drie hill stations in de Nilgiri Hills - ook wel de Blue Mountains genoemd - een heuvelachtig gebied dat eveneens deel uitmaakt van de westelijke Ghats. Conoor wordt omgeven door groene bossen en thee- en koffieplantages. Het zou een mekka voor wandelaars moeten zijn. Dat klinkt allemaal heel erg mooi; maar helaas is de Indiase cultuur absoluut niet op wandelaars ingesteld.

Conoor is een gebied dat vooral door Indiase toeristen wordt bezocht. Ik kan me goed voorstellen waarom. Als je in warme, drukke steden met veel lawaai woont is het natuurlijk heerlijk om even “in de bergen te zijn”. Maar wandelen……… dáár doen ze niet aan. Ze verplaatsen zich per auto of bus van uitzichtspunt naar uitzichtspunt. Wij waren er precies in de allerdrukste dagen; het was weekend en nog Kerstmis ook.
De gids die we hadden ingehuurd leidde de groep de groep niet langs leuke paadjes maar over de wegen waarlangs de kolonne toeterende, rokende bussen zich ook verplaatste. Géén succes!

De beroemde rit per stoomtrein die op de werelderfgoed-lijst staat werd ons ook door de neus geboord. Door de hevige regenval rond oktober – waarbij grote delen van Zuid India blank hebben gestaan – was het spoor te zwaar beschadigd. Door landslides zijn hele delen weggevaagd. Aan herstel wordt hard gewerkt maar dan wel op z’n Indiaas

En dan het hotel……… zo’n typisch voorbeeld van “Vergane Glorie”. Fawlty Towers heeft blijkbaar ook een vestiging in India ;-). De grandeur van vroeger – waarschijnlijk nog niet eens zo’n ver verleden – was verloren gegaan door de gescheurde vloerbedekking, doorgezakte vloeren en gebladderde verf en pleisterwerk. Er hing een muffe lucht en de muren waren beschimmeld. In het bijbehorende restaurant hebben we ons kerstdiner genoten. Het eten was werkelijk fantastisch maar de tafelkleedjes en de vloerbedekking zo ontzettend smerig dat je er een goede curry’s van klaar kon maken. Incredible India…………… Na 3 nachten vond niemand ’t echt erg om hier weer te vertrekken.

De rit naar Mysore was echter geweldig! De smalle bergweg met ontelbaar veel haarspeldbochten had iedere keer meer een mooi vergezicht in petto. De theeplantages die bijna geometrische patronen hebben, het dal in mistvlagen gehuld …………. Het was echt prachtig. In dit gebied MOET toch een betere wandeling te bedenken zijn……!?