Een start met hindernissen
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
29 Juni 2007 | China, Beijing
Dinsdag Gerard en z’n groep naar het station gebracht. Zij vertrokken met de nachttrein naar Xi’an dus tijd om afscheid te nemen. Op de terugweg geen transfer natuurlijk dus daarom maar met de lijnbus gegaan. Het bussennetwerk in Beijing is fantastisch; alleen wel jammer dat je er helemaal niets van kunt lezen. Met het visitekaartje van het hotel in de hand uiteindelijk in de juiste bus terechtgekomen. Voor het luttele bedrag van Y2 was ik weer "thuis".
De volgende dag in m’n uppie doorgebracht en daar ook echt van genoten. Het is echt totaal anders om in zo’n stad als deze rond te dwalen zonder dat je nog allerlei bezienswaardigheden “moet” aflopen. Eigenlijk gewoon een stuk relaxter! Ter voorbereiding op de komst van de groep eerst de lijnbus naar de Lamatempel uitgetest, dealtje gesloten met de fietsenverhuurder aan de overkant van de straat en vooral genoten van alles wat er om me heen gebeurt.
Vuilnismannen op bakfietsjes schuimen de straten af. Met een knijper aan een stok rapen ze zelfs losse sigarettenpeukjes op. Dat verklaart waarom deze stad zo (onverwacht!) netjes is. Een bruidspaartje dat met een uitgebreide foto-sessie in het park bezig is, stoere jongens die wel graag een praatje willen maken maar eigenlijk toch ook weer niet durven, Tai-chi en tapdanslessen in het park, stijldansen op het trottoir, zwemmers in het meer ......
Met het hotel iets kunnen regelen waar ik nu gretig gebruik van maak: Internet! Ik mag de computer op het kantoortje gebruiken en als ik erom vraag krijg is zelfs een sleutel van een “business-room” MET internetaansluiting zodat ik m’n eigen laptopje in kan pluggen. En dat is wel heeeeeeeeeel ideaal; want die Chinese computerij is toch best lastig. De (fout)meldingen, pop-ups en Windows menuutjes zijn namelijk ook in het Chinees!! Copy & Paste weet ik dan puur op geheugen nog wel te vinden maar de rest wordt dan toch lastig.
’s Middags dus met m’n laptopje ingelogd en via Skype bijna een uur met Ruben zitten kletsen. Was niet alleen super leuk maar ook erg handig aangezien hij wederom aardig wat bruikbare tips voor me had. En hij wist me te vertellen dat één van m’n groepsleden (Ernst) al gearriveerd zou moeten zijn??? Hij had contact gehad met het kantoor van Sawadee omdat er met de transfer van alles mis was gegaan Die ben ik dus maar gaan zoeken. Na een hoop misverstanden, handen- en voetenwerk bij de receptie begrepen ze wat de bedoeling was en kreeg ik z’n kamernummer. Kennisgemaakt en ’s avonds gezellig samen een biertje gehaald en een hapje gegeten. Naar aanleiding van zijn vraag of de rest van de groep ongeveer van zijn leeftijd (25!) zou zijn heb ik 'm voorzichtig voorbereid op het feit dat ze wel "ietsje" ouder zijn dan hij. Tussen de 40 en 72 om precies te zijn ;-)
7.00 uur de volgende ochtend samen met Cox (lokale gids) de bus naar het vliegveld gepakt waar het vliegtuig om 9.00 uur landde. En ik was - tot m’n eigen verbazing – nauwelijks zenuwachtig. Alleen maar een soort lekkere spanning omdat het echte werk nu zou gaan beginnen. Terwijl ik met m’n Sawadeebordje in de hand de mensen één voor één binnen haalde kreeg ik een telefoontje van de lokale agent dat er eentje was die het vliegtuig had gemist. Hij zou later komen maar niemand wist nog HOE laat. Tsja .....
Cox is daarom achtergebleven en ik ben met de andere 6 op de transferbus gestapt. Het gaf wel een bepaalde kick om met zo’n groep in m’n kielzog over het vliegveld te banjeren. Het verkeer zat mee dus binnen een uur waren we in het hotel waar ik tijdens het inchecken een telefoontje kreeg over een binnenlandse vlucht die geannuleerd was. De eerste dag meteen 2 probleempjes op te lossen dus dat wordt leuk!
Eerst gezorgd dat iedereen zich lekker kon opfrissen, Ernst erbij gehaald en toen naar een restaurantje aan het meer voor een kennismaking met elkaar EN met het eten. Iedereen uitgelegd hoe je met stokjes moet eten. Dat was fff wennen; lachen dus! Tijdens het eten allerlei dingen verteld en uitgelegd en de kaart van Beijing doorgenomen. Toen kreeg ik weer een telefoontje: het verloren schaap was terecht; Robert was aangekomen en stond ons met Cox in het hotel op te wachten. Eindelijk m’n hele groep bij elkaar en dus één probleem opgelost! En de eerste bijnamen zijn al geboren: “prematuurtje”(Ernst) en “nakomeling” (Robert).
Met z’n allen de lijnbus naar de Lamatempel gepakt. Was ik zelf ook nog nooit geweest en het was echt prachtig! Daarna 3 taxi’s aangehouden en naar de Drum Tower gedirigeerd. Hoewel ze alledrie op een totaal andere plek waren gestopt hebben we elkaar vrij snel weer teruggevonden. Via het toeristische maar gezellige Yandai straatje een rondje om een deel van het meer gemaakt en afgezakt naar een terrasje waar we geproost hebben op een mooie en gezellige reis. Aansluitend met z’n allen gegeten; de sfeer is echt goed. Ze hebben alle 8 al behoorlijk wat afgereisd en dat zorgt meteen al voor voldoende gespreksstof. Het zijn totaal verschillende mensen maar er wordt goed gekletst en flink wat afgelachen. Da's alvast een goed begin!
Ondanks de gezelligheid sloeg de vemoeidheid toch snel toe. Met name Gerard en Wim zaten te knikkebollen en na het eten taaiden de meesten dan ook af. Met Ernst en Robert nog een biertje genomen; was echt supergezellig. Om 23.00 was ik terug op m’n hotelkamer. De kop is eraf!!!!
Nu dat probleem met die vlucht nog tackelen ......
De volgende dag in m’n uppie doorgebracht en daar ook echt van genoten. Het is echt totaal anders om in zo’n stad als deze rond te dwalen zonder dat je nog allerlei bezienswaardigheden “moet” aflopen. Eigenlijk gewoon een stuk relaxter! Ter voorbereiding op de komst van de groep eerst de lijnbus naar de Lamatempel uitgetest, dealtje gesloten met de fietsenverhuurder aan de overkant van de straat en vooral genoten van alles wat er om me heen gebeurt.
Vuilnismannen op bakfietsjes schuimen de straten af. Met een knijper aan een stok rapen ze zelfs losse sigarettenpeukjes op. Dat verklaart waarom deze stad zo (onverwacht!) netjes is. Een bruidspaartje dat met een uitgebreide foto-sessie in het park bezig is, stoere jongens die wel graag een praatje willen maken maar eigenlijk toch ook weer niet durven, Tai-chi en tapdanslessen in het park, stijldansen op het trottoir, zwemmers in het meer ......
Met het hotel iets kunnen regelen waar ik nu gretig gebruik van maak: Internet! Ik mag de computer op het kantoortje gebruiken en als ik erom vraag krijg is zelfs een sleutel van een “business-room” MET internetaansluiting zodat ik m’n eigen laptopje in kan pluggen. En dat is wel heeeeeeeeeel ideaal; want die Chinese computerij is toch best lastig. De (fout)meldingen, pop-ups en Windows menuutjes zijn namelijk ook in het Chinees!! Copy & Paste weet ik dan puur op geheugen nog wel te vinden maar de rest wordt dan toch lastig.
’s Middags dus met m’n laptopje ingelogd en via Skype bijna een uur met Ruben zitten kletsen. Was niet alleen super leuk maar ook erg handig aangezien hij wederom aardig wat bruikbare tips voor me had. En hij wist me te vertellen dat één van m’n groepsleden (Ernst) al gearriveerd zou moeten zijn??? Hij had contact gehad met het kantoor van Sawadee omdat er met de transfer van alles mis was gegaan Die ben ik dus maar gaan zoeken. Na een hoop misverstanden, handen- en voetenwerk bij de receptie begrepen ze wat de bedoeling was en kreeg ik z’n kamernummer. Kennisgemaakt en ’s avonds gezellig samen een biertje gehaald en een hapje gegeten. Naar aanleiding van zijn vraag of de rest van de groep ongeveer van zijn leeftijd (25!) zou zijn heb ik 'm voorzichtig voorbereid op het feit dat ze wel "ietsje" ouder zijn dan hij. Tussen de 40 en 72 om precies te zijn ;-)
7.00 uur de volgende ochtend samen met Cox (lokale gids) de bus naar het vliegveld gepakt waar het vliegtuig om 9.00 uur landde. En ik was - tot m’n eigen verbazing – nauwelijks zenuwachtig. Alleen maar een soort lekkere spanning omdat het echte werk nu zou gaan beginnen. Terwijl ik met m’n Sawadeebordje in de hand de mensen één voor één binnen haalde kreeg ik een telefoontje van de lokale agent dat er eentje was die het vliegtuig had gemist. Hij zou later komen maar niemand wist nog HOE laat. Tsja .....
Cox is daarom achtergebleven en ik ben met de andere 6 op de transferbus gestapt. Het gaf wel een bepaalde kick om met zo’n groep in m’n kielzog over het vliegveld te banjeren. Het verkeer zat mee dus binnen een uur waren we in het hotel waar ik tijdens het inchecken een telefoontje kreeg over een binnenlandse vlucht die geannuleerd was. De eerste dag meteen 2 probleempjes op te lossen dus dat wordt leuk!
Eerst gezorgd dat iedereen zich lekker kon opfrissen, Ernst erbij gehaald en toen naar een restaurantje aan het meer voor een kennismaking met elkaar EN met het eten. Iedereen uitgelegd hoe je met stokjes moet eten. Dat was fff wennen; lachen dus! Tijdens het eten allerlei dingen verteld en uitgelegd en de kaart van Beijing doorgenomen. Toen kreeg ik weer een telefoontje: het verloren schaap was terecht; Robert was aangekomen en stond ons met Cox in het hotel op te wachten. Eindelijk m’n hele groep bij elkaar en dus één probleem opgelost! En de eerste bijnamen zijn al geboren: “prematuurtje”(Ernst) en “nakomeling” (Robert).
Met z’n allen de lijnbus naar de Lamatempel gepakt. Was ik zelf ook nog nooit geweest en het was echt prachtig! Daarna 3 taxi’s aangehouden en naar de Drum Tower gedirigeerd. Hoewel ze alledrie op een totaal andere plek waren gestopt hebben we elkaar vrij snel weer teruggevonden. Via het toeristische maar gezellige Yandai straatje een rondje om een deel van het meer gemaakt en afgezakt naar een terrasje waar we geproost hebben op een mooie en gezellige reis. Aansluitend met z’n allen gegeten; de sfeer is echt goed. Ze hebben alle 8 al behoorlijk wat afgereisd en dat zorgt meteen al voor voldoende gespreksstof. Het zijn totaal verschillende mensen maar er wordt goed gekletst en flink wat afgelachen. Da's alvast een goed begin!
Ondanks de gezelligheid sloeg de vemoeidheid toch snel toe. Met name Gerard en Wim zaten te knikkebollen en na het eten taaiden de meesten dan ook af. Met Ernst en Robert nog een biertje genomen; was echt supergezellig. Om 23.00 was ik terug op m’n hotelkamer. De kop is eraf!!!!
Nu dat probleem met die vlucht nog tackelen ......
-
29 Juni 2007 - 06:41
Ma :
Het echte werk is nu begonnen.
Fijn dat het goed gaat.
wat heb je al weer veel geschreven.
Leuke foto!
Veel plezier goetjes Ma -
29 Juni 2007 - 06:42
J-10:
Dit klinkt echt goed. Jij aan het regelen. En tuurlijk lukt he. Ga zo door. -
29 Juni 2007 - 07:22
Annette:
Leuk om je verhalen te horen. Je moet wellicht al eens gaan denken aan een verfilming!
En het gaat je vast allemaal lukken...gooi je vrouwelijke charmes in de strijd.....dan is ook het taalprobleem opgelost ;-) -
29 Juni 2007 - 07:46
Daan:
Klinkt allemaal goed Bianc.
Als een vis in het water.
Fijn dat de groep oke is.
lfs, plezier en succes -
29 Juni 2007 - 07:55
Betsy:
Hey Bianca..
Leuk om over je "avontuur" te lezen..gelukkig voor je dat je eerste groep al gelijk leuk en relaxt is..!!!
Groetjes B&B -
29 Juni 2007 - 11:32
Giselle:
Goed begin ;-) Maar we wisten al dat je een uitdaging niet uit de weg zou gaan. Wat nou taalproblemen? Heel veel plezier, ga zo door en zet hem op! -
29 Juni 2007 - 12:24
Monique:
Jee Bianc,ik krijg al de kriebels als ik aan alles denk wat jij moet doen/ervaart. Nee, niets voor mij. Wel super voor jou dat je met dit werk duidelijk op je plek zit.Houden zo en vooral geniet van iedere minuut!!! -
29 Juni 2007 - 18:11
Geert:
Wat nou in je uppie in een stad als Beijing? Mooie gelegenheid de hollandse fiets te promoten bij die fietsenverhuurder. Als alles in het begin al perfect is mis je een brok spanning
Sukses verder.
-
29 Juni 2007 - 18:24
Piet Van Dijk:
Misschien toch een beetje chinees het eten zal wel lukken
Groetjes -
01 Juli 2007 - 12:07
Marian En Sjaak:
Als het zo blijft gaan,
word het een periode om nooit te vergeten -
01 Juli 2007 - 19:05
Marjan:
klinkt al harstikke goed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
