Fiesta met een grote ¨F¨

In Cali (3,5 mln inw., 969 m) zou het lekker warm zijn en onderweg waren de eerste tekenen van het warmere klimaat al snel zichtbaar. Nadat we de bergen uit kwamen zag ik meer en meer palmbomen langs de lange, vlakke weg. De kleinschalige veldjes met aardappelen en koffie maakten plaats voor uitgestrekte landerijen met suikerriet, bananenbomen en paardenranches. Bij iedere korte stop werd de bus omsingeld door straatventers die verse kokos, ananas en mango verkochten. Lekker! Het ging nu echt de goede kant op; heerlijk!

Aan het einde van de middag kwam ik in Cali aan en al snel had ik me in het hostel (met salsaschool!) gesetteld. Ik had gekozen voor een adresje in de koloniale wijk San Antonio. Cali is namelijk een megagrote stad en dan voel je je toch snel een beetje verloren. San Antonio doet door z’n smalle straten met koloniale pandjes juist weer een beetje dorps aan. Bovendien – ook niet onbelangrijk – kan je hier ook ’s avonds ongemoeid over straat lopen. Er zijn hier gewoon genoeg wijken waar je je dan beter in een taxi kunt verplaatsen…………

Vroeg opgestaan, een lange reisdag………… ik was eigenlijk best moe en had geen fut om er op uit te trekken. Ik heb ergens in de buurt van het hostel en snelle hap gehaald en me in één van de schommelstoelen op de patio laten vallen om m’n weblog eens op m’n gemak bij te werken. De temperatuur was heerlijk. Eindelijk kon ik m´n teenslippers tevoorschijn halen!

Er kwamen twee jongens binnen. Ze hadden zich netjes aangekleed en waren klaar om op stap te gaan. En druk dat ze waren…………! Of ik ook mee ging………? De andere gasten van het hostel waren er namelijk ook al……… De taxi om ze naar de Salsateca te brengen stond al voor de deur. Ehm………… toch even een momentje van twijfel……… Ik was doodop en had m’n reiskloffie nog aan……… Toch maar wel dan……… Cali is DE stad van de salsa en daar was ik tenslotte voor gekomen! Nadat ik me super snel had omgekleed en 3x had gecontroleerd of ik genoeg geld én een kaartje van het hostel bij me had ben ik ook in de taxi gesprongen.
We kwamen uit bij een megagrote overdekte dansvloer omringd met tafels en stoelen. Rondom hingen grote ventilatoren om de verhitte dansers wat af te koelen. Op de tafels stonden bakken met ijsblokjes, flessen rum en aquediente, en grote flessen cola. Ik heb Colombianen tot nu toe behalve verse fruitsapjes en mierzoete frisdranken nog niet veel zien drinken maar hier was dat dus anders.

We schoven aan bij de andere hostelgasten. Iedereen stelde zich voor waarna ik even snel weer alle namen vergeten ben. ’t Was een kleurrijk gezelschap uit Spanje, Zweden, Engeland, VS, Colombia en nu dus ook Peru, Chili én Nederland. Er werd volop gedanst en al snel stond ik ook op de dansvloer. En dat bleef ook zo………… Wat een geweldige sfeer hing hier!

Rond een uur of 1 ging de tent sluiten maar dat was geen probleem. Sommigen gingen naar huis maar de meesten liepen door naar de Chiva de Fiesta; een party bus die de feestgangers gratis naar de volgende salsateca bracht. De banken waren eruit gesloopt zodat er meer mensen in konden. Aan boord wederom opzwepende salsamuziek en flikkerende discolichten. Een DJ moedigde de feestende massa nog eens extra aan. Er kwamen meer en meer mensen aan boord en we begonnen te rijden. Stapvoets gelukkig want om heel eerlijk te zijn was dit misschien toch niet zo’n goed idee………achteraf…………

Een overvolle bus met dansende en hossende mensen die bijna allemaal drank achter de kiezen hebben. De sfeer was nog steeds gezellig en superfeestelijk maar dat had toch ook zo maar kunnen veranderen. Omdat ’t me een nog slechter idee leek om zomaar ergens middenin de stad (en middenin de nacht!) uit te stappen heb ik de rit maar uitgezeten. Maar ik was blij dat ik er was…………

De volgende salsateca (Changó) WAS leeg maar met deze buslading vol kon het feest meteen beginnen. En weer werd er flink op los gedanst. Ik heb bijna geen moment aan de kant gezeten; ’t was echt geweldig. Maar zo rond een uur of 5 vond ik ’t wel welletjes. De rest ging nog door maar ik was inmiddels al 24 uur op dus toch best wel moe!

De taxichauffeur vroeg in mijn ogen veel te veel pesos. Op dit onmenselijke tijdstip mag ’t best wat duurder zijn maar er zijn grenzen. Ik ben stevig in de onderhandeling gegaan en nadat we het eens waren geworden vertrokken we. We reden, en reden, en reden………… Ehm……… waren we zover van San Antonio………? Oeps…… alweer ten onrechte een taxichauffeur beschuldigd. Blijkbaar is Colombia (nog?) één van de weinige landen waar ze echt eerlijk zijn . Aangekomen bij het hostel bleef ie zelfs wachten tot de deur daar voor me werd opengedaan! En dat duurde best lang aangezien ik de beheerder wakker moest bellen. Oeps………….

Ik heb daarna een gat in de dag geslapen om de volgende avond te starten met een pittige salsales in ’t hostel. Het had meer weg van een stevig uurtje aerobics! Superleuk maar ook pffffffffff………… Met een iets gewijzigd maar nog steeds even gemêleerd gezelschap zijn we daarna weer op stap te gaan. Nu naar TinTinDeo, een salsateca niet ver van het hostel. Ook hier was het weer één groot feest. De sfeer was geweldig en iedereen danste met iedereen. De dansvloer was vol en de stoelen leeg. En iedereen stráálde echt van plezier. Dit is pas uitgaan! Ook nu zijn we na sluiting doorgegaan naar een volgende locatie. Dit keer echter wel met een taxi Het werd nog ietsje later dan de avond daarvoor. Even voor zevenen zag ik m’n bed pas weer.

Om niet helemaal als een nachtvlinder door het leven te gaan ben ik de volgende middag toch maar even de stad ingeslenterd. Ik verwachtte er niet veel van maar om nou verder helemaal niets gezien te hebben!
Het was druk in het oude centrum. Drommen met winkelende mensen, straatventers met allerlei prullaria, stalletjes met heerlijk fruit en verse sapjes en straatbarretjes waar sterke drank werd verkocht. Vanuit grote boxen hoor ik continue aankondigingen om de de koopjes van deze dag aan te prijzen. Ik dacht eerst dat ’t een bandje was maar het was life! De grotere winkels hebben daadwerkelijk een mannetje ingehuurd die met microfoon de hele dag hetzelfde staat de roepen. In andere winkels staat letterlijk een DJ swingende salsamuziek te draaien; en hard ook! Klinkt best gezellig overigens

Maar dat was het dan ook wel weer. Als stad is Cali echt niet bijzonder. Het is echt de party-scene die ’t de moeite waard maakt. Feesten kan je de hele week door maar de inwoners zelf “beperken” het tot donderdag, vrijdag en zaterdag. En ik ben precies op donderdag gearriveerd! ’t Heeft gewoon zo moeten zijn denk ik……………