Fietsen naar Berlijn, Voorburg en Alkmaar

Hoewel we inmiddels al een week in ’t land waren hadden we nog geen kans gehad om de stad te verkennen. De 8e dag kon dat uiteindelijk. ’s Morgens werden we afgehaald door gids Cedric die ons door Paramaribo rondleidde. Zelf kies ik er eigenlijk altijd voor om op eigen houtje door een stad te slenteren maar met een gids kom je toch wel heel veel te weten over de verhalen achter de gebouwen die je ziet..

Paramaribo is de enige stad van Suriname maar eigenlijk is ’t net een dorp. Als je hier een paar keer hebt rondgelopen kom je steeds dezelfde mensen tegen. Verdwalen lukt ook niet en al zou je ’t fff niet meer weten dan vraag je gewoon de weg……. in het Nederlands! Dat is toch wel het grappige aan Suriname: in sommige opzichten is het o zo Nederlands. Speculaasjes bij de koffie, (bruin) brood met margarine en kaas, Nederlandse straat- en plaatsnamen, de taal. Er staan gebouwen in Nederlandse bouwstijl; sommige volledig gebouwd met oer Hollandse bakstenen die ooit door de koloniale schepen als ballast werden werden meegenomen waarna ze weer vol met suiker of koffie vertrokken. Hier en daar kom je zelfs trapgeveltjes tegen.

In andere opzichten is het juist weer zo NIET Nederlands. De tropische temperatuur, palmbomen, het verkeer dat links(?) rijdt, de statige houten huizen (helaas vaak verwaarloosd), veranda’s, de relaxte sfeer, de mensen die altijd lol lijken te hebben, volwassen kerels die hun zangvogeltjes in kleine kooitjes overal mee naartoe nemen (“dat doen jullie toch ook met je hond?!”), het Hindoestaanse, Javaanse, Creoolse en Chinese eten……

Mijn eerste keer in Suriname heb ik op op een zondag door Paramaribo gelopen. Toen was het erg rustig; nu niet!! De straten waren druk bezet. Op 1 oktober beginnen de scholen weer en voor die tijd moest er nog van alles gekocht worden. Paramaribo is een geweldige stad als je ervan houdt om lekker mensen te kijken. Er lopen veel opvallende en kleurrijke types rond. En overal zie je van die hanggroepjes met mannen/jongens die niets beters te doen lijken te hebben. Dat geeft ook wel weer een bepaald sfeertje dat ik weer wat minder leuk vind. Er zijn hier ook echt wel plekken waar ik in m’n eentje niet ’s avonds rond zou gaan lopen.

Die middag dacht ik een paar uurtjes voor mezelf te hebben maar dat ging mooi niet door. Arianne had een kies afgebroken en durfde (logisch) zo niet de jungletour in te gaan. Op zoek naar een tandarts dus en die hebben we ook gevonden. De praktijk lag op een half uurtje rijden van het hotel en was verrassend modern en clean ingericht. Een paar uurtjes later was de schade hersteld zodat ze met een gerust hart de reis kon voortzetten.

De volgende dag zijn we naar Clardy’s gegaan om onze huurfietsen af te halen voor een tweedaagse fietstocht door het Commewijne district. In eerste instantie moet je er niet aan denken om in die hitte ook maar iets aan beweging te doen maar fietsen is toch echt lekker! Bovendien zie je gewoon veel meer.

Nadat we de Surinamerivier hadden overgestoken was er enige verwarring over de route. Het kaartje was nou niet bepaald duidelijk en dat was nou precies de reden waarom ik deze tocht al even had willen doen. Maar goed; da’s nou eenmaal anders gelopen en uiteindelijk zaten we toch weer op 't juiste spoor. Eerst naar Mariënburg. Ooit was ’t een goed draaiende suikerfabriek maar nu ligt de boel er verlaten bij. We hebben ons rond laten leiden door “opa” die vroeger in de fabriek heeft gewerkt. Nu hangt hij bijna dagelijks op het verlaten terrein rond en hoopt zo nog wat bij te verdienen. ’t Is wel leuk om alle verhalen te horen van iemand die het zelf heeft meegemaakt dus vooruit dan maar weer.

Aangezien ik die verhalen al kende en vervallen gebouwen toch wel erg fotogeniek zijn heb ik me maar op het fotograferen gestort. Echt prachtige plaatjes kan je op zo’n terrein maken! En toen ik de zwart/wit knop had ontdekt was er helemaal geen houden meer aan. Terwijl de groep naar de verhalen van opa luisterde heb ik dus veel te veel foto’s gemaakt.

Even buiten de suikerfabriek hebben we heerlijk Javaans geluncht. In de loop van de middag meldden we ons bij de bootoversteekplaats waar we opgehaald zouden worden door de eigenaar van Frederiksdorp maar het duurde en duurde. Ondertussen arriveerde een grote groep Hindoestanen die een complete geluidsinstallatie, muziekinstrumenten en veel eten en drinken inlaadden. Ze hadden een feestje aan de overkant. ALS er al een boot arriveerde was die voor hen bestemd. Op zo’n moment is het toch wel lastig dat ik niet kan bellen. Daarom maar één van die Hindoestanen even lief aangekeken en met zijn telefoon gebeld. Niet voor niets; de eigenaar van Frederiksdorp wist niet dat we op hem stonden te wachten.

Aan de overkant konden we onze overnachtingsplek verkennen en die was in één woord FANTASTISCH!!! Frederiksdorp is een volledig gerenoveerde plantage met schitterende houten huizen. Alles in stijl opgeknapt en strak in de verf; echt prachtig. Na alle vervallen plantagegebouwen die we onderweg gezien hebben is het geweldig om eens te kunnen zien hoe het er vroeger uit moet hebben gezien. De eigenaar is met recht apetrots op zijn project.

De volgende dag ben ik alleen verder gaan fietsen. De groep ging eerst naar fort Nieuw Amsterdam en daar hoefde ik niet zo nodig voor een 2e keer naartoe. Ik wilde bijtijds terug zijn in Paramaribo om wat dingetjes voor te bereiden aangezien ik daar nog geen seconde gelegenheid voor had gehad. Wel “even” naar plantage Peperpot om een paar mooie foto’s te maken maar dat bleek nog een nijdig eind fietsen. Dat soort dingen ban je dan toch uit je geheugen op de één of ander manier. Maar goed; ik was eraan begonnen en ik zou er komen ook!

Helaas kreeg ik onderweg een lekke voorband en de plakspullen waren bij de groep. Shit!!!! Daarom bij een bar-annex-winkel (zoals je ze hier veel ziet) naar binnen gegaan. De eigenaar kon me ook niet helpen maar had wel een vriend die fietsen repareerde. Die kwam even later op z’n brommertje aanrijden en had bijna alle benodigde spullen bij zich. Hij droeg een prachtig wit gewaad (waarschijnlijk z’n zondagse kleding) en ik zag al helemaal voor me hoe dat onder de smeer zou komen :? .

De binnenband bleek volledig vergaan. Gelukkig heb je in Suriname zo’n beetje op iedere vierkante meter een Chinese supermarkt waar ze werkelijk alles verkopen. En hier zijn Chinezen ook weer echt Chinezen: ze spreken alleen Chinees. Het voelde bijna weer vertrouwd toen ik met handen en voetenwerk moest uitleggen dat ik een binnenband nodig had.

Een uurtje later was ’t klusje gepiept (en z’n witte kleren waren nog even smetteloos) en zo kon ik m’n weg weer vervolgen. Ik ben tot Peperpot gekomen en heb lekker op m’n gemak gefotografeerd en uitgebreid met de beheerder zitten kletsen. ’t Was echt leuk om daar in m’n eentje rond te wandelen.

Later die middag heb ik bij Meerzorg de taxiboot naar Paramaribo genomen. Fiets weer ingeleverd en toen terug naar het hotel om wat dingetjes te checken voor de jungletocht. Dat is toch wel het onderdeel van de reis waar de hele groep eigenlijk al die tijd naar heeft uitgekeken. Ook het onderdeel waar ze de meeste vragen over hebben. Wat dat betreft ben ik echt wel blij dat ik deze reis zelf al gemaakt heb!