Verregend in Xi'an
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
05 Juli 2007 | China, Xi'an
De nachttrein naar Xi’an ging prima. Bijna iedereen heeft goed geslapen onderweg en de hectische drukte op het station viel eigenlijk heel erg mee. We werden opgewacht door Caroline die ons met de transferbus naar het hotel bracht. Terwijl we daar zaten te ontbijten begon het – jawel alweer – te hozen. Pffffff…… waar komt al dat water toch vandaan :doubt: ?
Riky heeft de afgelopen 2 nachten vanwege de rugpijn nauwelijks geslapen en met die snoeiharde Aziatische bedden wordt het er niet beter op. Omdat Paracetamol geen zoden aan de dijk zet zijn we op zoek gegaan naar wat sterkers. Caroline wist wel een “medication supermarket”. Wij waren ervan uitgegaan dat dat Chinglish was voor “apotheek” maar toen we daar aankwamen zagen we dat ze gewoon gelijk had. ’t Was gewoon een soort Macro met alleen maar medicijnen. Westers, Chinees, alternatief….. alles was er. Behalve wat wij zochten natuurlijk.
Door de wandeling op de heenweg waren we behoorlijk nat geregend (weer zo’n stad waar je je in de afstanden vergist) dus terug naar het hotel maar een taxi genomen. Dat viel niet mee; taxi’s draaien topdagen met dit weer. Ze waren echt allemaal bezet.
Riky en Gerard zijn zelf nog naar een ziekenhuisje in de buurt gegaan en daar hebben ze op doktersrecept alsnog goede pijnstillers gekregen. Daardoor heeft ze de afgelopen nacht gelukkig weer goed geslapen.
Vanochtend naar het Terra Cotta Leger vertrokken. Nog steeds VEEL regen. Afgezien van de flinke wandeling tot aan de eerste hal is alles overdekt dus hadden we er verder niet veel last van. Ik was heel benieuwd hoe veel verder ze waren na 7 jaar door restaureren en graven. Eerlijk gezegd zag ik – behalve de enorme toename van restaurantjes en souvenir winkeltjes – verder geen verschil.
Het is leuk en tegelijk vreemd om op dit soort plekken terug te komen.
Vreemd omdat ik er op iedere locatie ver van huis altijd vanuit ga dat ik er maar één keer in m’n leven kom en alles heel bewust in me opneem. En dan ben je er ineens weer!!
Leuk omdat ik de enthousiaste en verbaasde reacties vanuit de groep hoor wat bij mij ook het gevoel weer oproept alsof ik het nog nooit eerder heb gezien. Ik geniet er echt gewoon WEER van!
’s Middags terug in Xi’an was het redelijk droog zodat ik toch in ieder geval nog even door de Moslimwijk rond kon struinen. In een smoezelig tentje heerlijk gegeten. Smoezelig of niet; we kregen wel plastic handschoenen bij onze ongepelde rivierkreeftjes.
Ondanks het slechte weer trekken de meesten van de groep er actief op uit om zoveel mogelijk van de stad te zien. Geen gemopper, gewoon eruit halen wat erin zit en da’s ook de juiste instelling. Maar ik hoop ECHT voor ze dat we de komende weken wat meer geluk hebben.
Zelf heb ik gisteren een groot deel van de middag op m’n hotelkamer doorgebracht want hier hebben we op iedere kamer gratis internet! Ik ben een paar uur achter elkaar online geweest en heb met allerlei mensen thuis uitgebreid zitten Skypen en MSN’nen. Een gezellige besteding van een verregende middag. Echt gaaf!!!
Vanavond stappen we op de nachttrein naar Lanzhou en ’s morgens meteen op de bus naar Xiahe. Het begin van een tocht door de hooglanden naar Sichuan en voor mij dus het deel van de reis dat ik zelf ook helemaal niet ken. Daar maak ik me inmiddels eigenlijk helemaal geen zorgen meer over. Met een goede voorbereiding kom ik al een heel eind. Ik ga voor het eerst van m’n leven een Tibetaanse klooster bezoeken; geweldig toch?
Riky heeft de afgelopen 2 nachten vanwege de rugpijn nauwelijks geslapen en met die snoeiharde Aziatische bedden wordt het er niet beter op. Omdat Paracetamol geen zoden aan de dijk zet zijn we op zoek gegaan naar wat sterkers. Caroline wist wel een “medication supermarket”. Wij waren ervan uitgegaan dat dat Chinglish was voor “apotheek” maar toen we daar aankwamen zagen we dat ze gewoon gelijk had. ’t Was gewoon een soort Macro met alleen maar medicijnen. Westers, Chinees, alternatief….. alles was er. Behalve wat wij zochten natuurlijk.
Door de wandeling op de heenweg waren we behoorlijk nat geregend (weer zo’n stad waar je je in de afstanden vergist) dus terug naar het hotel maar een taxi genomen. Dat viel niet mee; taxi’s draaien topdagen met dit weer. Ze waren echt allemaal bezet.
Riky en Gerard zijn zelf nog naar een ziekenhuisje in de buurt gegaan en daar hebben ze op doktersrecept alsnog goede pijnstillers gekregen. Daardoor heeft ze de afgelopen nacht gelukkig weer goed geslapen.
Vanochtend naar het Terra Cotta Leger vertrokken. Nog steeds VEEL regen. Afgezien van de flinke wandeling tot aan de eerste hal is alles overdekt dus hadden we er verder niet veel last van. Ik was heel benieuwd hoe veel verder ze waren na 7 jaar door restaureren en graven. Eerlijk gezegd zag ik – behalve de enorme toename van restaurantjes en souvenir winkeltjes – verder geen verschil.
Het is leuk en tegelijk vreemd om op dit soort plekken terug te komen.
Vreemd omdat ik er op iedere locatie ver van huis altijd vanuit ga dat ik er maar één keer in m’n leven kom en alles heel bewust in me opneem. En dan ben je er ineens weer!!
Leuk omdat ik de enthousiaste en verbaasde reacties vanuit de groep hoor wat bij mij ook het gevoel weer oproept alsof ik het nog nooit eerder heb gezien. Ik geniet er echt gewoon WEER van!
’s Middags terug in Xi’an was het redelijk droog zodat ik toch in ieder geval nog even door de Moslimwijk rond kon struinen. In een smoezelig tentje heerlijk gegeten. Smoezelig of niet; we kregen wel plastic handschoenen bij onze ongepelde rivierkreeftjes.
Ondanks het slechte weer trekken de meesten van de groep er actief op uit om zoveel mogelijk van de stad te zien. Geen gemopper, gewoon eruit halen wat erin zit en da’s ook de juiste instelling. Maar ik hoop ECHT voor ze dat we de komende weken wat meer geluk hebben.
Zelf heb ik gisteren een groot deel van de middag op m’n hotelkamer doorgebracht want hier hebben we op iedere kamer gratis internet! Ik ben een paar uur achter elkaar online geweest en heb met allerlei mensen thuis uitgebreid zitten Skypen en MSN’nen. Een gezellige besteding van een verregende middag. Echt gaaf!!!
Vanavond stappen we op de nachttrein naar Lanzhou en ’s morgens meteen op de bus naar Xiahe. Het begin van een tocht door de hooglanden naar Sichuan en voor mij dus het deel van de reis dat ik zelf ook helemaal niet ken. Daar maak ik me inmiddels eigenlijk helemaal geen zorgen meer over. Met een goede voorbereiding kom ik al een heel eind. Ik ga voor het eerst van m’n leven een Tibetaanse klooster bezoeken; geweldig toch?
-
05 Juli 2007 - 10:58
Marie:
maximaal genieten hoor ! -
05 Juli 2007 - 11:01
Danielle:
ja, geweldig inderdaad!
hier trouwens ook alleen maar regen bianc.
koud ook, t lijkt wel herfst.
-
05 Juli 2007 - 12:48
Wouter:
Ha ! Klinkt verdomde goed daar ! Aanpassen aan lokale gebruiken is echt leuk natuurlijk. Maar om die zware laptop van jou nou door die arme Riky te laten dragen om jouw rug te sparen... Foei ! ;-)
Succes met alles en geniet ervan ! -
05 Juli 2007 - 12:52
|Geert:
Wij hebben hier ook veel regen en plastic handschoentjes maar geen rivierkreefjes. Dus je boft. -
05 Juli 2007 - 14:28
Jantina:
Moest ineens aan onze rivierkreeftjes in Turkije denken. Hier valt zoveel regen dat je je afvraagt waar het allemaal vandaan komt. Ga maar lekker door met genieten. -
05 Juli 2007 - 15:52
Wendy:
dat wij geen rivierkreeftjes hebben daar kan ik wel mee leven,
Maar dat gratis internet.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
