Bourgondisch Bangkok

Het einde van deze reis kwam met rasse schreden dichterbij. Die 3 weekse tours vliegen echt altijd voorbij. Noord India was maar 4 dagen langer maar gevoelsmatig is dat echt een groot verschil. Duszszszszsss…………..mijn tip: boek géén 21-daagse reis, dan is je vakantie echt te kort .

Koh Chang is één van de mooie Thaise eilanden met zo’n palmen-blauwe zee- witte strandjes-formule. 12 jaar geleden ben ik hier ook geweest en ’t was – hoe kan ’t ook anders – totaal veranderd. Uiteraard drukker, voller maar het grootste verschil zat ‘m in de herkomst van de bezoekers. Er zijn geen backpackers meer te bekennen; daarentegen wel héél veel Russen. Gelukkig niet van de vreselijke soort dat tegenwoordig door hun gedrag andere nationaliteiten in de meeste Egyptische en Turkse All Inclusive resorts weet te verjagen, maar toch………. Alle info wordt hier in 2 talen weergegeven: Engels en Russisch. Het eiland heeft zelfs een speciale Russische website gelanceerd. Ik dacht toch dat ik in Thailand zat maar de Thaise taal heeft blijkbaar het onderspit gedolven. Tsja…………………….

Iedereen had wel zin in een snorkeltripje en dus heb ik via een duikschool een privé boot gehuurd. We zijn bijna de hele dag op pad geweest en hebben bij een paar mooie eilandjes tussen het koraal en fel gekleurde vissen rond gesnorkeld. Er waren een aantal “beginners” bij. Marc en Huguette deden dit voor het eerst maar hadden na een korte uitleg de slag al snel te pakken. Met Suus ging ’t anders. Ze vond ’t echt dóódeng en wist niet hoe snel ze het water uit moest komen. De angst was in haar ogen te lezen en ze was niet van plan om nog een poging te wagen. Zo zonde want ’t is zoooooooooooo mooi!

Ik kreeg haar zover om ’t op een rustig stukje en geleidelijk aflopend strand nog een keer te proberen. Ik voelde me net zo’n zwemjuffrouw die iemand stapje voor stapje van z’n watervrees af moest helpen maar ’t lukte wel! Een uurtje later dobberde ze tussen de andere snorkelaars; missie geslaagd!

Het waren 2 relaxte dagen met zon, zee, strand en lekker eten en drinken in de vele gezellige strandtentjes (waar je géén Russen tegenkomt; is niet luxe genoeg ) en toen was het tijd om terug naar Bangkok te gaan.

Ons hotel lag vlakbij Kao San Road. Net nadat we ingecheckt hadden verscheen er een grote groep Fransen in sportkleding. Het bleek een Thai-Boxing gezelschap te zijn dat voor een groot toernooi naar Bangkok was gekomen. Even later kwam ik ze bij ’t zwembad tegen; ze waren druk aan ’t trainen. Push ups, Sit ups, ……….. helemaaaaaaaaal niet vervelend om naar te kijken . Ik raakte aan de praat met de coach en ben een hapje met ‘m gaan eten. Langzamerhand schoven er steeds meer Thai Boxers aan. Ze spraken niet allemaal even goed Engels (en mijn Frans is al helemaal belabberd) maar ’t was toch erg gezellig. Op de uitnodiging om mee naar de wedstrijden te gaan kon ik helaas niet ingaan. Ik moest de groep nog naar het vliegveld brengen!

In Bangkok vielen we sowieso met onze neus in de boter. Op 5 december is de koning jarig en dat wordt in Thailand dagenlang groots gevierd. Livebandjes, vuurwerk, eettentjes, suikerspinnen…….. ’t lijkt wel Koninginnedag. Alleen dragen ze hier geen oranje kleding maar ROZE , de Koninklijke feestkleur van dit land.

De volgende ochtend heb ik met een deel van de groep een geweldige fietstocht door het “Groene Hart” van Bangkok gemaakt. ’t Is echt geweldig hoe we steeds weer via boottochtjes, smalle steegjes en kleine paadjes op verrassende plekken uitkwamen: marktjes, bananenplantages, palenhuisjes………. Deze kant van Bangkok kende ik nog niet!

De “koningsdag”festiviteiten gingen gepaard met de nodige verkeersopstoppingen wat toch altijd best spannend is als je een groep op ’t vliegtuig moet zetten. Daarom heb ik daar maar ruim de tijd voor genomen. Een uurtje na het supergezellige laatste avondmaal zijn we richting het vliegveld vertrokken waar we ondanks alle drukte mooi op tijd aankwamen. Daar heb ik afscheid genomen van de groep en van Andy, die meteen een taxi naar huis nam.

Ver na middernacht was ik terug in het hotel. Na een korte nacht heb ik uitgecheckt en ben ik naar het Villa Guesthouse verhuisd. M’n zoektocht naar een relaxte plek in een drukke stad was méér dan geslaagd. Villa is een mooi, oud, houten huis dat wordt gerund door een broer en zus die er geboren en getogen zijn. De kamers zijn basic maar hebben allemaal mooie, authentieke details. In elke kamer staat zo'n prachtige, antieke ventilator (die het nog doet ook!). De verlichting komt van Tiffany achtige lampen.
Het guesthouse ligt midden in de stad en de drukte maar als je daar even genoeg van hebt kun je je terugtrekken in de gezellige patio-tuin die een oase van rust is.

Het plan was om in deze 2 dagen m’n papierwerk af te ronden, wat te lezen, en m’n volgende trip voor te bereiden. Daar is echter niets van terecht gekomen.

Meteen na het inchecken al raakte ik aan de praat met “huisgenoot” Jorge, een Belg die voor 5 weken aan ’t backpacken was. Hij vertelde me dat er nóg 3 Belgen in de Vila zaten. Ik was gewoon in een Belgische kolonie beland! ’t Was wel erg gezellig………..

Overdag ben ik op pad geweest om een macro-lens aan te schaffen. Da’s best een prijzig ding dat ik al een tijd op m’n lijstje had staan. Het bleek echter dat het prijsverschil groot genoeg was om ‘m toch maar alvast aan te schaffen; ook al loop ik er dan nog 2 maanden mee rond. Ik heb mezelf dus maar een vervroegd verjaardagskadootje gegeven en ik ben er zooooooooooooooo blij mee

Terug in de Villa toonde ik m’n aanwinst aan Jorge die ook een enthousiast fotograaf is. Hij en z’n reisgenoot Mike zouden net als ik de volgende dag vertrekken. Ze hadden besloten om hun verblijf in Bangkok op Bourgondische wijze af te sluiten en vroegen of ik zin had om mee te gaan. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd.

Met de taxi gingen we naar een heerlijk restaurant in Chinatown dat een mooi terras aan de rivier had. We hebben er heerlijk gegeten, een goede fles wijn besteld en zijn later boven in de bar nog wat gaan naborrelen. Het was supergezellig en de tijd vloog voorbij.

Bangkok is een stad die nooit slaapt en dat hebben wij die nacht ook nauwelijks gedaan. Nadat het restaurant sloot zijn we naar Patpong en naar de omgeving van Khao San gegaan. En de uurtjes tikten door. Uiteindelijk kwamen we pas rond 6 uur ’s morgens weer in de Villa aan. Het scheelde niet veel of ze hadden hun vliegtuig gemist en het was maar goed dat ze besloten hadden om samen met de 2 Belgische dames uit ons guesthouse op te reizen want die hebben ze nog op tijd hun bed uit gerost. Door de flinterdunne houten wandjes kon ik alles volgen en ik moest er wel erg om lachen. Ik ben afscheid van ze gaan nemen en heb daarna nog lekker even doorgeslapen maar om 12 uur moest ik m’n kamer ook echt uit. Ik had nog lang niet genoeg slaap ingehaald; maar ja………….. Komt later wel weer goed. Ik had deze avond voor geen goud willen missen en in India heb ik vast nog wel tijd om wat bij te slapen…………………