Te paard door de Pantanal
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca
02 December 2006 | Brazilië, Pantanal
Hallo allemaal,
Na onze relaxte boottocht over de Amazone hebben we nog een nachtje in Manaus doorgebracht. ´s Morgens (weer!!) naar het vliegveld voor (alweer!!) een vlucht naar Brasilia. Voor de meeste steden bestaan geen rechtstreekse vluchten waardoor we gedwongen zijn om steeds weer eerst terug te vliegen naar de hoofdstad en daar over te stappen. Pfffffff.....
Dit keer 2 1/2 uur transfertijd, maar zowaar geen vertraging. Dat was maar goed ook; want na de 1 1/2 uur durende vlucht van Brasilia naar Cuiaba hadden we nog 2 uur bussen voor te boeg. Ons doel was De Pantanal; een gigantisch natuurgebied met een oppervlakte van 230.000 m2!!! Er lopen verschillende rivieren doorheen waardoor het voor een groot deel uit waterplassen en moerasgebieden bestaat. Tijdens de busrit zag ik al gordeldieren de weg over steken!!
Laat in de avond kwamen we in onze Fazenda (grote boerderij met veel land en vee) aan. Ondanks het late tijdstip hebben we de wekkers weer vroeg gezet. Geen overbodige luxe aangezien het hier overdag rond 44 a 45 graden kan worden. De ochtend was het echter bewolkt en leek het mee te vallen. Toen we aan de ontbijttafel zaten hoorden we een enorme knal. Zo hard; dat KON gewoon geen onweer zijn!! Helaas, dat was het dus wel. Even later zagen we de koeien beschutting zoeken en de eigenaar wist ons te vertellen dat dit een teken was dat het ECHT ging regenen. En dat deed het dus ook. Het onweer maakte het te gevaarlijk om de geplande aktiviteiten ( paardrijden, varen, wandelen) door te laten gaan. Voor niks vroeg opgestaan; balen dus!!!
Bij daglicht werd het wel duidelijk dat we op een prachtige plek we waren beland. Alle kamers op de BG. Geen balkon maar een veranda met schommelstoel en hangmat en een prachtig uitzicht over de vlaktes waar hordes koeien en kuddes loslopende paarden rondlopen. Je hoort overal vogels en papagaaien kwetteren. Het is hier echt heeeeeerlijk.
Gelukkig klaarde het ´s middags op. We hebben ons lekker vermaakt in het zwembadmetuitzicht en om 16.00 uur ging ik samen met 8 anderen te paard de Pantanal in. Gelukkig had ik een gewillig beestje; in no time raasden we in galop over de vlaktes van de Pantanal. Weinig obstakels waardoor ik de rest van de groep niet snel uit het oog kon verliezen. De drassige stukken en vennetjes hebben we rustig stapvoets doorkruist. Her en der lagen kaaimannen heerlijk te zonnen en af en toe kruisten struisvogelachtige vogels ons pad. Het was echt geweldig.
´s Avonds lekker geBBQ´t bij het zwembad en de rest van de avond alleen maar weer (Forro) gedanst. Het personeel deed weer gezellig mee. Met een klein clubje nog lang nageborreld maar ´s morgens toch weer vroeg met een terreinwagen vertrokken. Tijdens deze tocht zagen we al heel veel beesten; maar toen we even later met een bootje verder gingen wist ik helemaal niet wat ik zag. Zo ongelooflijk veel dieren. Vooral allerlei vogels waaronder erg veel grote soorten. Verder Kapibari´s (erg grappige beesten), slangen, hagedissen, apen, leguanen en natuurlijk kaaimannen die mopperend brullen als de hekgolf van de boot hun dutje verstoort.
De rest van de dag lekker geluierd en de paardrij avonturen van de anderen aangehoord. Het was weer beregezellig. Binnen deze groep is de humor meer dan genoeg vertegenwoordigd aanwezig. Allemaal totaal verschillende mensen en leeftijden, maar we lachen heel wat af met z´n allen, ongeacht het tijdstip. Het begint vaak aan de ontbijttafel al. Luc en Rita (de enige Belgen uit de groep) moesten wel een beetje wennen aan de directe, cynische humor, maar de Nederlanders versus Belgen pesterijtjes doen het ook nog altijd goed!
De laatste ochtend op deze waanzinnige plek heb ik weer besteed aan paardrijden. Minder flitsend deze keer aangezien ik verging van de spierpijn door het eerste paardrij avontuur!! Wel een hele mooie tocht van bijna 3 uur gemaakt.
´s Middags terug naar Cuiaba waar we alleen maar overnacht hebben om dichter bij het vliegveld te zijn. Het hotel zag er in de lobby chique de friemel uit maar dat was in de liften meteen al voorbij. Een beetje oude maar vooral deprimerende toestand die in schril contrast stond met ons paradijsje in de Pantanal.
We moesten al om 06.00 uur paraat staan(!!!) voor onze vlucht naar Brasilia. Dit keer 3 uur (!!) transfertijd die we gebruikt hebben voor een stadstoer. We waren nu al zo vaak op het vliegveld geweest; nu wilden we ook die stad wel eens zien. En wat zal ik daar nou eens van zeggen............. Tja.......
Brasilia is dus niet onstaan maar gecreëerd en tegelijk ook maar tot hoofdstad gebombardeerd. Ruim opgezet, georganiseerd (banken bij banken, ministeries bij ministeries, afgebakende woonwijken met de benodige scholen, winkels enz.). Alles volgens een schematisch stramien. Modern, veel van ene Niemeyer. Schijnt een bekende architekt te zijn maar wat mij betreft mogen ze al z´n creaties weer platgooien. De stad heeft geen sfeer, geen ziel. Het lijkt wel een uitvoering van het computerspel SimCity. Het doet eigenlijk gewoon communistisch aan. Brasilia is de enige moderne stad ter wereld die op de Unesco lijst voor Cultureel Erfgoed staat. Waarschijnlijk had de Unesco z´n dag niet toen dit besluit gevallen is. Andere bouwwerken moeten minimaal 100 jaar oud zijn. Brasilia haalt dat bij lange na niet. Onvoorstelbaar dat er voor zo´n stad een uitzondering wordt gemaakt. Ik zal de arhitektonische waarde wel onderschatten of zo (en met mij de rest van de groep). Maar goed, we HEBBEN Brasilia gezien en vonden het niet erg om het weer snel te verlaten.
Het vliegtuig bracht ons deze keer naar Foz do Iguaçu waar wereldberoemde watervallen op de grens van Brazilië, Argentinië en Paraguay liggen. Op het vliegveld werden we opgehaald door lokale gids Oliveiro en zijn we rechtstreeks naar de Braziliaanse kant van de watervallen gereden. En - ik kan niet anders zeggen - dit zijn de mooiste watervallen die ik ooit gezien heb. Het water dondert aan alle kanten met grof geweld naar beneden; nat pak gegarandeerd. Ondertussen goed opletten op de rondscharrelende hondsbrutale neusbeertjes die je tasjes openscheuren en je ijsje zo uit je handen rukken.
Gids Oliveiro (we hebben ´m al Ollie genoemd) heeft met z´n betuttelende gedrag in een recordtijd de irritatiedrempel van de hele groep bereikt. Hij schrijft voor wat we aan moeten, welke zonnebrand we op moeten smeren, dat we ons paspoort niet moeten verliezen en waar we mogen plassen. Het toppunt was dat ie ons stickers op wilde plakken zodat we weer veilig bij hem afgeleverd kunnen worden wanneer we zouden zijn verdwaald. Michiel heeft getracht uit te leggen dat hij hier me een avontuurlijke Sawadee groep te maken heeft maar dat wil ie gewoon niet snappen.
De volgende dag hebben we de Argentijnse kant bezocht. Ollie had z´n schoolmeesters-aanwijsstok gelukkig thuisgelaten. Verder ongewijzigd bedrag waardoor ie nu vrijwel continu in de maling wordt genomen. Eerst dus de grens over (wammes!! weer een stempel in m´n paspoort). Na de entreepoort van het nationaal park gaven we ons over aan het massatoerisme op deze plek. Hordes waren het; alsof ze een aantal bejaardenhuizen (en scholen) hadden overgevlogen. Kinderen liepen met grote thermoskannen water en 2 literflessen Fanta of Cola te zeulen, bejaarden met wandelstokken en looprekjes. En masse stapten we in een treintje (het leek de Efteling wel) dat ons naar het begin van een wandelroute bracht. De wandelroutes in het park zijn slim aangelegd. Stalen loopbruggen die door het woud en over het water heenlopen zodat je heel dicht bij de watervallen kunt komen. En ........ ze hadden weer niets teveel gezegd; de Argentijnse kant was echt waanzinnig mooi. NOG mooier dat wat we gisteren konden zien. Zo´n beetje de hele dag in het park doorgebracht en heel wat kilometers over de stalen loopbruggen geslenterd. Ik denk dat ik (bijna) alle 275 (!!) watervallen wel gezien heb.
Morgenmiddag vertrek ik met Hugo, Ton en Therèse naar Rio. De rest van de groep blijft nog een dag langer in Foz. Voor ons (de latere boekers) waren er geen tickets meer op deze vlucht. Achteraf ben ik er alleen maar blij mee; de watervallen heb ik gezien dus Rio...... here we come!!!!!
Groetjes Bianca
Na onze relaxte boottocht over de Amazone hebben we nog een nachtje in Manaus doorgebracht. ´s Morgens (weer!!) naar het vliegveld voor (alweer!!) een vlucht naar Brasilia. Voor de meeste steden bestaan geen rechtstreekse vluchten waardoor we gedwongen zijn om steeds weer eerst terug te vliegen naar de hoofdstad en daar over te stappen. Pfffffff.....
Dit keer 2 1/2 uur transfertijd, maar zowaar geen vertraging. Dat was maar goed ook; want na de 1 1/2 uur durende vlucht van Brasilia naar Cuiaba hadden we nog 2 uur bussen voor te boeg. Ons doel was De Pantanal; een gigantisch natuurgebied met een oppervlakte van 230.000 m2!!! Er lopen verschillende rivieren doorheen waardoor het voor een groot deel uit waterplassen en moerasgebieden bestaat. Tijdens de busrit zag ik al gordeldieren de weg over steken!!
Laat in de avond kwamen we in onze Fazenda (grote boerderij met veel land en vee) aan. Ondanks het late tijdstip hebben we de wekkers weer vroeg gezet. Geen overbodige luxe aangezien het hier overdag rond 44 a 45 graden kan worden. De ochtend was het echter bewolkt en leek het mee te vallen. Toen we aan de ontbijttafel zaten hoorden we een enorme knal. Zo hard; dat KON gewoon geen onweer zijn!! Helaas, dat was het dus wel. Even later zagen we de koeien beschutting zoeken en de eigenaar wist ons te vertellen dat dit een teken was dat het ECHT ging regenen. En dat deed het dus ook. Het onweer maakte het te gevaarlijk om de geplande aktiviteiten ( paardrijden, varen, wandelen) door te laten gaan. Voor niks vroeg opgestaan; balen dus!!!
Bij daglicht werd het wel duidelijk dat we op een prachtige plek we waren beland. Alle kamers op de BG. Geen balkon maar een veranda met schommelstoel en hangmat en een prachtig uitzicht over de vlaktes waar hordes koeien en kuddes loslopende paarden rondlopen. Je hoort overal vogels en papagaaien kwetteren. Het is hier echt heeeeeerlijk.
Gelukkig klaarde het ´s middags op. We hebben ons lekker vermaakt in het zwembadmetuitzicht en om 16.00 uur ging ik samen met 8 anderen te paard de Pantanal in. Gelukkig had ik een gewillig beestje; in no time raasden we in galop over de vlaktes van de Pantanal. Weinig obstakels waardoor ik de rest van de groep niet snel uit het oog kon verliezen. De drassige stukken en vennetjes hebben we rustig stapvoets doorkruist. Her en der lagen kaaimannen heerlijk te zonnen en af en toe kruisten struisvogelachtige vogels ons pad. Het was echt geweldig.
´s Avonds lekker geBBQ´t bij het zwembad en de rest van de avond alleen maar weer (Forro) gedanst. Het personeel deed weer gezellig mee. Met een klein clubje nog lang nageborreld maar ´s morgens toch weer vroeg met een terreinwagen vertrokken. Tijdens deze tocht zagen we al heel veel beesten; maar toen we even later met een bootje verder gingen wist ik helemaal niet wat ik zag. Zo ongelooflijk veel dieren. Vooral allerlei vogels waaronder erg veel grote soorten. Verder Kapibari´s (erg grappige beesten), slangen, hagedissen, apen, leguanen en natuurlijk kaaimannen die mopperend brullen als de hekgolf van de boot hun dutje verstoort.
De rest van de dag lekker geluierd en de paardrij avonturen van de anderen aangehoord. Het was weer beregezellig. Binnen deze groep is de humor meer dan genoeg vertegenwoordigd aanwezig. Allemaal totaal verschillende mensen en leeftijden, maar we lachen heel wat af met z´n allen, ongeacht het tijdstip. Het begint vaak aan de ontbijttafel al. Luc en Rita (de enige Belgen uit de groep) moesten wel een beetje wennen aan de directe, cynische humor, maar de Nederlanders versus Belgen pesterijtjes doen het ook nog altijd goed!
De laatste ochtend op deze waanzinnige plek heb ik weer besteed aan paardrijden. Minder flitsend deze keer aangezien ik verging van de spierpijn door het eerste paardrij avontuur!! Wel een hele mooie tocht van bijna 3 uur gemaakt.
´s Middags terug naar Cuiaba waar we alleen maar overnacht hebben om dichter bij het vliegveld te zijn. Het hotel zag er in de lobby chique de friemel uit maar dat was in de liften meteen al voorbij. Een beetje oude maar vooral deprimerende toestand die in schril contrast stond met ons paradijsje in de Pantanal.
We moesten al om 06.00 uur paraat staan(!!!) voor onze vlucht naar Brasilia. Dit keer 3 uur (!!) transfertijd die we gebruikt hebben voor een stadstoer. We waren nu al zo vaak op het vliegveld geweest; nu wilden we ook die stad wel eens zien. En wat zal ik daar nou eens van zeggen............. Tja.......
Brasilia is dus niet onstaan maar gecreëerd en tegelijk ook maar tot hoofdstad gebombardeerd. Ruim opgezet, georganiseerd (banken bij banken, ministeries bij ministeries, afgebakende woonwijken met de benodige scholen, winkels enz.). Alles volgens een schematisch stramien. Modern, veel van ene Niemeyer. Schijnt een bekende architekt te zijn maar wat mij betreft mogen ze al z´n creaties weer platgooien. De stad heeft geen sfeer, geen ziel. Het lijkt wel een uitvoering van het computerspel SimCity. Het doet eigenlijk gewoon communistisch aan. Brasilia is de enige moderne stad ter wereld die op de Unesco lijst voor Cultureel Erfgoed staat. Waarschijnlijk had de Unesco z´n dag niet toen dit besluit gevallen is. Andere bouwwerken moeten minimaal 100 jaar oud zijn. Brasilia haalt dat bij lange na niet. Onvoorstelbaar dat er voor zo´n stad een uitzondering wordt gemaakt. Ik zal de arhitektonische waarde wel onderschatten of zo (en met mij de rest van de groep). Maar goed, we HEBBEN Brasilia gezien en vonden het niet erg om het weer snel te verlaten.
Het vliegtuig bracht ons deze keer naar Foz do Iguaçu waar wereldberoemde watervallen op de grens van Brazilië, Argentinië en Paraguay liggen. Op het vliegveld werden we opgehaald door lokale gids Oliveiro en zijn we rechtstreeks naar de Braziliaanse kant van de watervallen gereden. En - ik kan niet anders zeggen - dit zijn de mooiste watervallen die ik ooit gezien heb. Het water dondert aan alle kanten met grof geweld naar beneden; nat pak gegarandeerd. Ondertussen goed opletten op de rondscharrelende hondsbrutale neusbeertjes die je tasjes openscheuren en je ijsje zo uit je handen rukken.
Gids Oliveiro (we hebben ´m al Ollie genoemd) heeft met z´n betuttelende gedrag in een recordtijd de irritatiedrempel van de hele groep bereikt. Hij schrijft voor wat we aan moeten, welke zonnebrand we op moeten smeren, dat we ons paspoort niet moeten verliezen en waar we mogen plassen. Het toppunt was dat ie ons stickers op wilde plakken zodat we weer veilig bij hem afgeleverd kunnen worden wanneer we zouden zijn verdwaald. Michiel heeft getracht uit te leggen dat hij hier me een avontuurlijke Sawadee groep te maken heeft maar dat wil ie gewoon niet snappen.
De volgende dag hebben we de Argentijnse kant bezocht. Ollie had z´n schoolmeesters-aanwijsstok gelukkig thuisgelaten. Verder ongewijzigd bedrag waardoor ie nu vrijwel continu in de maling wordt genomen. Eerst dus de grens over (wammes!! weer een stempel in m´n paspoort). Na de entreepoort van het nationaal park gaven we ons over aan het massatoerisme op deze plek. Hordes waren het; alsof ze een aantal bejaardenhuizen (en scholen) hadden overgevlogen. Kinderen liepen met grote thermoskannen water en 2 literflessen Fanta of Cola te zeulen, bejaarden met wandelstokken en looprekjes. En masse stapten we in een treintje (het leek de Efteling wel) dat ons naar het begin van een wandelroute bracht. De wandelroutes in het park zijn slim aangelegd. Stalen loopbruggen die door het woud en over het water heenlopen zodat je heel dicht bij de watervallen kunt komen. En ........ ze hadden weer niets teveel gezegd; de Argentijnse kant was echt waanzinnig mooi. NOG mooier dat wat we gisteren konden zien. Zo´n beetje de hele dag in het park doorgebracht en heel wat kilometers over de stalen loopbruggen geslenterd. Ik denk dat ik (bijna) alle 275 (!!) watervallen wel gezien heb.
Morgenmiddag vertrek ik met Hugo, Ton en Therèse naar Rio. De rest van de groep blijft nog een dag langer in Foz. Voor ons (de latere boekers) waren er geen tickets meer op deze vlucht. Achteraf ben ik er alleen maar blij mee; de watervallen heb ik gezien dus Rio...... here we come!!!!!
Groetjes Bianca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
