Delfts feestje in El Rama
Blijf op de hoogte en volg Bianca
04 Maart 2014 | Nicaragua, Bluefields
Zowaar een redelijk lange reisdag deze keer! Maar dat was dan ook wel naar de andere kant van het land: van de Pacifico naar de Atlantico (Caribean Coast).
Rond half 9 stapte ik in een minibusje richting Juigalpa, waar ik ben overgestapt op een grote bus richting El Rama. En die bus werd voller en voller. Wat was ik blij dat ik redelijk aan 't begin van 't traject was ingestapt en dus nog net een zitplaatsje had weten te bemachtigen.
Rond een uur of 3 arriveerde ik in El Rama, waar ik meteen van alle kanten werd benaderd voor een bootrit richting Blue Fields. Maar zover was ik nog niet ;-)
Nadat ik een hotelletje had gevonden en me even had opgefrist heb ik Max gebeld dat ik in El Rama was. Hij reageerde super enthousiast en binnen een kwartier stond hij met z'n maten van Short Sighted Architecture (Juan en Laurens) voor m'n neus. 3 Delftse studenten hier in Nicaragua; zo grappig :-)
Ze zitten hier voor een half jaar om een blauwdruk te maken voor de sociale woningbouw in Nicaragua en gaan er samenwerken met lokale vaklieden en studenten om tot een duurzame woningbouw te komen. (website: http://www.shortsightedarchitecture.com )
We hebben een rondje door het dorp gelopen en zijn bij een leuk restaurantje aan het water gaan zitten. Even later schoof er ook nog ene Henkie aan, een Nederlander die hier al een jaar of 20 woont. Zo hadden we een hele Nederlandse reünie die uitdraaide op een supergezellige middag en avond.
Later zijn Max, Juan en ik van het terras verhuisd naar een boom die schuin over de rivier groeide. Je kon vrij gemakkelijk in de kruin klauteren waardoor je heerlijk boven het water hing, en we - toen het donker werd - tussen het bladerdek door een prima uitzicht op de sterrenhemel hadden. Biertje erbij en 't was helemaal af. Echt zo'n avond die je nooit meer vergeet ;-)
Bij 'n Comedor hebben we nog wat te eten gehaald dat in hun huis/werkplaats/cursusruimte opgegeten. Ze verblijven echt op een super basic ingerichte plek waar ze nog van alles mee willen. Omdat ze nog maar een maand geleden begonnen zijn moet er nog veel gebeuren. Maar ze zitten vol met plannen en hun enthousiasme werkt echt aanstekelijk. Die komen er wel ;-)
Ze moesten morgen gewoon aan het werk dus het werd geen latertje. Inmiddels had ik besloten om hier toch maar een dagje door te brengen. El Rama leek me namelijk wel een leuk, niet toeristisch dorpje dus waarom niet? En dus heb ik lekker een dagje relaxt rondgeslenterd, foto's gemaakt, met mensen gekletst en m'n blog bijgewerkt. Aan 't einde van de middag ben ik nog even bij Max & consorte langs geweest en heb 'n bakkie gedaan, maar ik wilde ze niet te lang van 't werk houden dus het bleef bij een kort bezoekje.
Max en Laurens bleken ook nog eens studenten van Andy te zijn; hoe toevallig is dat?! We hebben nog even een groepsfoto gemaakt en zo kwam er een einde aan dit Delftse feestje. Of ik nog langskwam op de terugweg.....? Tsja......dat weet ik echt nog niet.............
De volgende ochtend heb ik me om te beginnen laten inschrijven voor een bootrit naar Blu Fields. De bootjes vertrekken namelijk pas als ze vol zijn; d.w.z. een man of 20. Je betaalt, ze zetten je naam op de lijst en dan wordt 't afwachten. Ik had geluk. "Mijn" bootje had een lading goederen aan boord zodat 't met 8 passagiers al vol zou zijn. Maar ik was de eerste dus het lukte ook nog wel om even een ontbijtje te scoren.
Het wachten erna viel heel erg mee. Rond een uur of half 8 werden de passagiers geroepen en we passeerden het hek naar de steiger. Daar hoorde ik dat de boot om 9 uur zou vertrekken........??? We waren toch vol........? Of snap ik het systeem soms niet?
Inderdaad! Ik snap het systeem dus niet. Even over achten konden we instappen, deden we ons verplichte zwemvestje aan en vertrokken alsnog.
Heerlijk zo'n boottocht; altijd goed voor het vakantiegevoel! Het werd een prachtige rit over de Rio Escondido; een brede rivier met weinig stroming en dichtbegroeide oevers. Langs de kant weinig huisjes en al helemaal geen dorpen, maar héél veel groen. Onderweg nog even een ronddobberende boot met pech uit de brand geholpen en na 2 varen kwamen we aan bij Bluefields. Ik was weer in de Caribean!
Bluefields (55.000 inw.) stond ooit vol met prachtige Victoriaanse huizen, maar die zijn in 1988 door orkaan Juana volledig weggevaagd. Het werd herbouwd, maar wat er nu staat is allemaal van beton. Grappig is dat 't stadje vernoemd is naar de Nederlandse (!) piraat Blewfeldt, die het in 1788 heeft gesticht.
M'n aankomst hier betekent meteen ook een andere taal erbij. Engels met een zwaar accent; Caribean Slam. Ik was de boot nog niet af en hoorde het al: "Hello; welcome sistaaaa, lemme help you widdhe bag. Aal sjoo ya tha way." Heel erg wennen, maar 'n grappig taaltje :-))
M'n plan was om meteen een boot naar Corn Island te vinden dus ik ging eerst op zoek naar het verkoopkantoortje. En wat blijkt...........? Geen kleine bootjes naar de eilanden meer! Alleen nog een grote schuit en die gaat.............maar 1x per week!!! Toevallig de volgende dag; dat dan weer wel. Maar ja; wel gestrand in Bluefields dus. Best jammer want er is écht niets te doen in dit betonnen dorp. En 't was pas 11 uur!
Een kamer was zo geregeld. Toen ben ik maar wat rond gaan lopen; uiteraard even naar de markt. En ja hoor, daar zag ik het dan. Ik had het wel gelezen dat ze hier zeeschildpad eten maar om zo'n prachtig beest dan in stukken gehakt in een bak water te zien liggen........ da's toch wel even slikken........ Bah!
De rest van het stadje had ik zo verkend. Dus de rest van de dag heb ik doorgebracht met lezen, luieren en schrijven. Maarrrrrrrrrrr......... 's avonds wel héérlijk gegeten!
Van de cuisine hier had ik al niet veel verwacht en dat is ook uitgekomen. Het ontbijt: gebakken ei, witte kaas, rijst met bonen en gefrituurde yuca. Het diner: gegrild/gefrituurd vlees of kip met een lading rijst met bonen, gebakken banaan, bananenchips, yuca en het liefst een combinatie van allevier. Hoeveel koolhydraten wil je op één bord hebben?! En de porties zijn gróót; ik ben geen kleine eter maar krijg het echt niet op. Toegegeven; de kip heeft véél meer smaak dan bij ons en die is ook echt wel lekker; maar van afwisseling is echt geen sprake. En van afvallen ook niet ;-)
Maar nu ben ik in Bluefields; direct aan zee én in het Caraïbisch gebied. Dusssssss..........vis, kreeft, gamba's, lekker gegrild of gesmoord met kokos..........Héérlijk! Ik heb die avond maar meteen een schotel met van alles genomen ;-) En toen vroeg naar bed; wat moet je anders hier.
Morgen om 12 uur vaar ik uit. Ik heb werkelijk géén idee wat voor boot het zal zijn en wat ik qua comfort (of waarschijnlijk het ontbreken ervan) moet verwachten. Eén ding is zeker: het is geen snelle boot. De tocht duurt zo'n 6 uur; de afstand is 70 km............... ;-)
-
07 Maart 2014 - 09:00
Marie:
oh heerlijk gamba's ! heb net m'n ontbijtje op maar krijg nu alweer trek... enjoy ! marie -
07 Maart 2014 - 10:05
Ruben:
Ja, zo leuk, die krakkemikkerigheid tussen die stralende gezichten. Fijn om 't weer even te mogen beleven: Nicaragua, Nicaragüita, la mas hermosa de mi querer..(nou ja, bijna dan)
Goed werk wat die jongens daar verzetten, zeg.
En heel veel plezier op de Corn Islands, beachbabe! Disfrutelo, hermosa! -
08 Maart 2014 - 23:57
Wilmens.:
Wat een leuke ontmoeting, die Delftenare kom je ook overal tegen. Echt een volk wat er op uit trekt.
Heerlijk weer z'n verslag.
Groeten Wil.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley