Een lelijke stad is 't halve begin
Blijf op de hoogte en volg Bianca
23 Februari 2014 | Nicaragua, Managua
Hoera! Vrijdag 21 februari! Ik mag weer!!!! :-))
Een week geleden zijn we met kantoor van ons oude, shabby pand naar een gloednieuw, strak (lees: steriel) pand verhuisd. Met z'n alleen in één grote werkruimte! Verre van ideaal en hoewel ik er pas een week heb moeten doorbrengen vraag ik me nu al af of 't ooit echt prettig werken wordt zo.
Maar nu...............eerst een maand weg, weg, weg! En met zo'n winter als deze ben ik daar geen minuut rouwig om. Zoals (bijna) iedere dag kwam het water weer met bakken uit de hemel toen pa en ma me rond 8.00 uur naar het station brachten. Daar stapte ik op de rechtstreekse trein naar Schiphol die vol zat met stil voor zich uit starende forenzen. Hier een daar zie ik backpacks of reistassen staan, en de daarbij behorende personen kijken aanmerkelijk vrolijker ;-)
De vlucht vanuit Schiphol vertrok lekker op tijd. Ik had een goed plekje met super veel been ruimte gescoord dus heb bijna languit, onderuitgezakt film (3 stuks!) zitten kijken. Eigenlijk was deze vlucht van 11 uur best snel voorbij. Dat kippe-stukkie van Panama naar Managua (slechts 1,5 uur) viel juist heel erg tegen!
Het begon al met een uurtje vertraging. Al wachtend raakte ik aan de praat met 2 Nicaruanen die na een lang verblijf in Europa op weg naar huis waren. Leuke mensen, die me meteen hun telefoonnummer gaven "voor het geval ik problemen zou hebben onderweg". Er was tenslotte geen Nederlandse ambassade meer in het land dus wie weet, was hun redenatie. Waarschijnlijk nergens voor nodig maar wel heel lief dat ze je meteen onder hun hoede willen nemen :-)
Ze kwamen allebei uit Managua en adviseerden me om daar zo weinig mogelijk tijd door te brengen. Simpelweg omdat het absoluut géén interessante stad is. Tijdens de aardbeving van 1972 is zo'n beetje alles uit het koloniale tijdperk ingestort. Daarna is er nog een flinke oorlog overheen gekomen en het land heeft er nooit wat aan gedaan om ook maar iets van de koloniale grandeur te herstellen. Okeeeeeeee, duidelijk verhaal.........
Toen we eindelijk vertrokken heb ik de vluchttijd wel zo'n beetje af zitten tellen. Ik had 't wel gehad inmiddels! Gelukkig ging 't met alle douaneformaliteiten lekker soepel. Ook had ik al snel geld gepind, al ging dat met m'n vermoeide kop niet helemaal goed. Aanvankelijk was ik behoorlijk geïrriteerd omdat dat apparaat slechts één biljet van 500 Cordoba's uitspuugde. Gróót geld! Wat had ik daar nou aan? Dat levert altijd gedoe op met wisselgeld enzo. Gelukkig had ik ook nog dollars bij de hand en kon ik daar de taxi mee betalen. Eenmaal ingestapt realiseerde ik me dat ik een flinke rekenfout had gemaakt. Kijk..........; als 1 USD nou 25 Cordoba's is dan is 500 Cordoba...............? Juist! Géén 200 maar slechts 20 USD! Lekker blond bezigggggggg.....;-)
De taxi bracht me binnen een half uur bij m'n hostel waar ik super vriendelijk ontvangen werd. Om 21.00 (het is hier 7 uur vroeger) trok ik de deur van m'n kamertje dicht en kon ik eindelijk slapen.
De volgende ochtend was ik al om 6 uur klaarwakker. Da's héél vroeg voor een avondmens! Nog fff omschakelen dus. Tijdens het ontbijt raakte ik aan de praat met Max, een student van de TU Delft die met wat vrienden een sociaal woningbouwproject aan het opzetten is. Daar heb ik een paar maanden inderdaad wat over gelezen in ons lokale suffertje, de Delftse Post. Ik werd er toen al door getriggerd, maar had nog niets geboekt en dat artikel dus niet bewaard. Nu ben ik in Nicaragua en kom ik gewoon één van die jongens tegen! Hoe toevallig is dat!? Lijkt me echt leuk om daar eens langs te gaan en dikke kans dat ik dat ook zal doen!
Nadat ik een klein beetje had uitgepuzzeld hoe ik m'n reis wilde beginnen en ik (de juiste hoeveelheid!) geld had gepind ben ik naar het "interessante" deel van Managua gegaan. Nou......die locals op het vliegveld van Panama hadden niets teveel gezegd. Ik heb zelden zo'n oninteressante stad gezien als deze.
Op de Plaza de la Revolucion prijkt zoals in ieder Latijns Amerikaans land een enorme nationale vlag. Er staan welgeteld 3 opvallende gebouwen; het Palacio de la Cultura, het Teatro/Museo Nacional en een koloniale kerk die op instorten staat. Hij wordt niet meer gebruikt en je mag er zelfs niet meer in. Instortingsgevaar.......... :-/ De linker klok is gesneuveld, de rechter staat stil en geeft het tijdstip van de aardbeving uit 1972 aan: vijf over half één. Best wel bizar als je er goed bij nadenkt.
Direct langs de kust is het volgebouwd met grote restaurants die met hun harde salsa muziek dat van de naastliggende concurrent proberen te overstemmen. Van een afstand leek het erop dat er een paar flinke feesten aan de gang waren, maar niets was minder waar. Ieder restaurant was nagenoeg leeg. Dat geldt overigens ook voor de straten. Je kunt hier bij wijze van spreke geblinddoekt oversteken en dan kom je nog ongeschonden aan de overkant. Tenzij je over zo'n mega hoge stoeprand struikelt tenminste ;-) Deze stad heeft ruim een miljoen inwoners, maar waar ze zijn..........? 's Avonds was er absoluut meer leven op straat maar de drukte en hectiek van een gemiddelde hoofdstad is ver te zoeken.
De rest van de stad bestaat uit afzichtelijke gebouwen, braakliggende terreinen, en foeilelijke monumenten, meestal ter ere van guerilla leider Sandino. De afbeelding van de Venezuelaanse president Chavez duikt ook opvallend veel op. Hm......
In ieder geval géén stad om langer te blijven dan strikt noodzakelijk. 't Is dus niet erg dat ik hier morgen weg ga :-)
Nu ik me vanochtend 'n beetje in de infrastructuur verdiept heb ben ik echter wel tot de conclusie gekomen dat ik helaas nog in Managua terug zal keren. ik vrees zelfs dat 't meerdere keren zal zijn. Het is gewoon echt onmogelijk om een "roundtrip" te maken aangezien het oostelijk deel van het land grotendeels uit onontgonnen oerwoud bestaat. Beetje onhandig qua reizen, maar mooi dat dat er gewoon nog is! (en hopen dat het zo blijft......).
Andere conclusie is dat ik waarschijnlijk geen lange reisdagen hoef te maken vanwege de redelijk goede wegen en niet al te grote afstanden. Dit wordt 'n makkie!
Morgen begin ik met een busreisje van 'n kleine 2 uur naar Rivas/San Jorge waar ik op de boot naar Isla de Ometepe stap...........
Een week geleden zijn we met kantoor van ons oude, shabby pand naar een gloednieuw, strak (lees: steriel) pand verhuisd. Met z'n alleen in één grote werkruimte! Verre van ideaal en hoewel ik er pas een week heb moeten doorbrengen vraag ik me nu al af of 't ooit echt prettig werken wordt zo.
Maar nu...............eerst een maand weg, weg, weg! En met zo'n winter als deze ben ik daar geen minuut rouwig om. Zoals (bijna) iedere dag kwam het water weer met bakken uit de hemel toen pa en ma me rond 8.00 uur naar het station brachten. Daar stapte ik op de rechtstreekse trein naar Schiphol die vol zat met stil voor zich uit starende forenzen. Hier een daar zie ik backpacks of reistassen staan, en de daarbij behorende personen kijken aanmerkelijk vrolijker ;-)
De vlucht vanuit Schiphol vertrok lekker op tijd. Ik had een goed plekje met super veel been ruimte gescoord dus heb bijna languit, onderuitgezakt film (3 stuks!) zitten kijken. Eigenlijk was deze vlucht van 11 uur best snel voorbij. Dat kippe-stukkie van Panama naar Managua (slechts 1,5 uur) viel juist heel erg tegen!
Het begon al met een uurtje vertraging. Al wachtend raakte ik aan de praat met 2 Nicaruanen die na een lang verblijf in Europa op weg naar huis waren. Leuke mensen, die me meteen hun telefoonnummer gaven "voor het geval ik problemen zou hebben onderweg". Er was tenslotte geen Nederlandse ambassade meer in het land dus wie weet, was hun redenatie. Waarschijnlijk nergens voor nodig maar wel heel lief dat ze je meteen onder hun hoede willen nemen :-)
Ze kwamen allebei uit Managua en adviseerden me om daar zo weinig mogelijk tijd door te brengen. Simpelweg omdat het absoluut géén interessante stad is. Tijdens de aardbeving van 1972 is zo'n beetje alles uit het koloniale tijdperk ingestort. Daarna is er nog een flinke oorlog overheen gekomen en het land heeft er nooit wat aan gedaan om ook maar iets van de koloniale grandeur te herstellen. Okeeeeeeee, duidelijk verhaal.........
Toen we eindelijk vertrokken heb ik de vluchttijd wel zo'n beetje af zitten tellen. Ik had 't wel gehad inmiddels! Gelukkig ging 't met alle douaneformaliteiten lekker soepel. Ook had ik al snel geld gepind, al ging dat met m'n vermoeide kop niet helemaal goed. Aanvankelijk was ik behoorlijk geïrriteerd omdat dat apparaat slechts één biljet van 500 Cordoba's uitspuugde. Gróót geld! Wat had ik daar nou aan? Dat levert altijd gedoe op met wisselgeld enzo. Gelukkig had ik ook nog dollars bij de hand en kon ik daar de taxi mee betalen. Eenmaal ingestapt realiseerde ik me dat ik een flinke rekenfout had gemaakt. Kijk..........; als 1 USD nou 25 Cordoba's is dan is 500 Cordoba...............? Juist! Géén 200 maar slechts 20 USD! Lekker blond bezigggggggg.....;-)
De taxi bracht me binnen een half uur bij m'n hostel waar ik super vriendelijk ontvangen werd. Om 21.00 (het is hier 7 uur vroeger) trok ik de deur van m'n kamertje dicht en kon ik eindelijk slapen.
De volgende ochtend was ik al om 6 uur klaarwakker. Da's héél vroeg voor een avondmens! Nog fff omschakelen dus. Tijdens het ontbijt raakte ik aan de praat met Max, een student van de TU Delft die met wat vrienden een sociaal woningbouwproject aan het opzetten is. Daar heb ik een paar maanden inderdaad wat over gelezen in ons lokale suffertje, de Delftse Post. Ik werd er toen al door getriggerd, maar had nog niets geboekt en dat artikel dus niet bewaard. Nu ben ik in Nicaragua en kom ik gewoon één van die jongens tegen! Hoe toevallig is dat!? Lijkt me echt leuk om daar eens langs te gaan en dikke kans dat ik dat ook zal doen!
Nadat ik een klein beetje had uitgepuzzeld hoe ik m'n reis wilde beginnen en ik (de juiste hoeveelheid!) geld had gepind ben ik naar het "interessante" deel van Managua gegaan. Nou......die locals op het vliegveld van Panama hadden niets teveel gezegd. Ik heb zelden zo'n oninteressante stad gezien als deze.
Op de Plaza de la Revolucion prijkt zoals in ieder Latijns Amerikaans land een enorme nationale vlag. Er staan welgeteld 3 opvallende gebouwen; het Palacio de la Cultura, het Teatro/Museo Nacional en een koloniale kerk die op instorten staat. Hij wordt niet meer gebruikt en je mag er zelfs niet meer in. Instortingsgevaar.......... :-/ De linker klok is gesneuveld, de rechter staat stil en geeft het tijdstip van de aardbeving uit 1972 aan: vijf over half één. Best wel bizar als je er goed bij nadenkt.
Direct langs de kust is het volgebouwd met grote restaurants die met hun harde salsa muziek dat van de naastliggende concurrent proberen te overstemmen. Van een afstand leek het erop dat er een paar flinke feesten aan de gang waren, maar niets was minder waar. Ieder restaurant was nagenoeg leeg. Dat geldt overigens ook voor de straten. Je kunt hier bij wijze van spreke geblinddoekt oversteken en dan kom je nog ongeschonden aan de overkant. Tenzij je over zo'n mega hoge stoeprand struikelt tenminste ;-) Deze stad heeft ruim een miljoen inwoners, maar waar ze zijn..........? 's Avonds was er absoluut meer leven op straat maar de drukte en hectiek van een gemiddelde hoofdstad is ver te zoeken.
De rest van de stad bestaat uit afzichtelijke gebouwen, braakliggende terreinen, en foeilelijke monumenten, meestal ter ere van guerilla leider Sandino. De afbeelding van de Venezuelaanse president Chavez duikt ook opvallend veel op. Hm......
In ieder geval géén stad om langer te blijven dan strikt noodzakelijk. 't Is dus niet erg dat ik hier morgen weg ga :-)
Nu ik me vanochtend 'n beetje in de infrastructuur verdiept heb ben ik echter wel tot de conclusie gekomen dat ik helaas nog in Managua terug zal keren. ik vrees zelfs dat 't meerdere keren zal zijn. Het is gewoon echt onmogelijk om een "roundtrip" te maken aangezien het oostelijk deel van het land grotendeels uit onontgonnen oerwoud bestaat. Beetje onhandig qua reizen, maar mooi dat dat er gewoon nog is! (en hopen dat het zo blijft......).
Andere conclusie is dat ik waarschijnlijk geen lange reisdagen hoef te maken vanwege de redelijk goede wegen en niet al te grote afstanden. Dit wordt 'n makkie!
Morgen begin ik met een busreisje van 'n kleine 2 uur naar Rivas/San Jorge waar ik op de boot naar Isla de Ometepe stap...........
-
25 Februari 2014 - 08:08
Marie:
veel plezier op je reis ! wat is de wereld toch weer een notedop als je Delftenaren tegenkomt... enjoy ! marie -
25 Februari 2014 - 08:51
Giselle:
Hey watervrouw, heel veel plezier. Maak er weer wat moois van en ik volg wel weer op afstand. -
25 Februari 2014 - 09:14
Annemies:
Van een lelijke kantoortuin naar een lelijke stad na zo'n lange reis........ moet je inderdaad maar gauw wegwezen. Goede reis verder!! -
25 Februari 2014 - 10:47
Jantina:
Heerlijk weer zo'n reisverslag. Ga zo door en geniet. En kom vooral leuke mensen tegen. Je begint al goed :)) -
25 Februari 2014 - 10:49
Annemieke:
Leuk weer om je verslag te lezen. Ben benieuwd naar je verdere avonturen!! -
25 Februari 2014 - 11:46
Riz:
Met een smile je eerste avontuur gelezen...wat schrijf je leuk. Kzie er gelijk plaatjes bij...geweldig! Hef fun babe! -
25 Februari 2014 - 13:21
Marcel:
Zijn er geen bouwprojecten die ik kan beleveren? In het niet corrupte NL.. drogen ze op ;-)
Veel plezier!
Grus got, Marcello de ex-backpacker -
25 Februari 2014 - 16:09
Dineke Veerman:
ha Bianca, heel veel plezier!!! voor mij is Nicaragua ook al veel te lang geleden, maar weet nog wel dat bij San Juan aan de westkant een schildpaddenopvang was, Ometepe zeer de moeite waard voor oa klim naar boven op de vulkaan (ik weet niet meer welke van de 2 toppen, maar op de grond waren restanten van mooi bewerkte stenen), verder tip ook naar San Juan in het oosten te gaan, San Carlos is dan het eerste waar je aankomt, heeft al jarenlang een stedenband met Groningen, ik ben er 2 keer geweest, Ineke de Groot, ook exreisleidster, zit er nog steeds. Van daaruit de Rio San Juan op, tot Castillo..... en de eilanden van Solentiname (ben benieuwd of dat wat toeristisch ontwikkeld is, toen nog niet, 2002 ongeveer) -
26 Februari 2014 - 23:45
Andy:
Hee Bianca,
Via San hoorde ik dat je Max hebt ontmoet in Nicaragua. Laurens ook, toevallig?
Ze zijn studenten van mij! Toch wel erg toeval :)
Doe je ze de groeten daar? En jij heel veel plezier op je trip!
Andy -
27 Februari 2014 - 20:47
Rachida:
BIANCAAAAAA!!!! Wat heeeeeeerlijk om weer je verhalen te lezen. Dit heb ik zo gemist! Geniet ze. XXX -
01 Maart 2014 - 11:27
Wil Mens.:
Ja hoor je eerste verslag gelezen.
Heerlijk weer, jouw verslagen, geniet van alle indrukken.
Groet Wil.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
